POLITYKA 2o

Gość

Jak, skąd powstało życie, jest o tym dużo teorii i bajek, bo wymyślone jedynie na chwałę umysłu ludzkiego. Możemy jedynie przypuszczać.
Najnowszą "bajką" uprawianą przeze mnie jest, że nie ma istotnej róznicy pomiędzy materią i życiem. Jedno wynika z drugiego. Jedno i drugie jest tym samym! Gdyby nie było materii, nie byłoby życia. Gdyby nie było życia.... po kiego komuś ... co komuś? Jest to tak nierozerwalne i mające tyle wspólnego, że aż niesposób rozdzielić!

Życie w kosmosie powstaje samoistnie! Gdy tylko są ku temu warunki! Jednak życie w kosmosie podobnie jak diamenty powstaje bardzo, a bardzo rzadko. Jak diamenty! I nie potrzeba tu dodatkowo jakiś praw, zezwoleń, sztuczności czy rachunku prawdopodobieństwa. Jak tylko są warunki, to powstaje!

Jak powstawało życie na Ziemi można wnioskować z jej budowy (struktury), osadów i szczątek zwierząt prehistorycznych, ze wszystkich śladów prehistorii i układać to w logiczną całość. Czyli opisać przypuszczalne dzieje Ziemi od jej powstania.

Przypadek! Jest to nawet wyjątkowy (jak w przypadku diamentów!)przypadek, który spowodował, że planeta Ziemia miała warunki do powstania zycia i istniały ciągle warunki, do jego rozwoju, aby osiągnąć poziom dzisiejszy!

c.d. Mr. Green

Gość

Panesz jest tutaj bardziej fundamentalne pytanie. Otóż przygladając się jak ostre warunki winny , musiały zaistnieć, aby powstał Wszechswiat taki jak Go widzimy . A dalej jak ekstremalne w parametrach musiały zaistnieć uwarunkowania na poziomie struktury atomu , rodzi sie pytanie. Czy był, jest to ,planowy zamiar, czy też Wszechświat powstał taki ponieważ inny powstać nie mógł?

Gość

Gość

Zapewne, bardzo ostre warunki musiały być spełnione, aby zaistniał Wszechświat, powstało Życie, a w konsekwencji - Człowiek.
Jednak wydaje mi się, że masz, Panesz, rację w pytaniu:
czy w tym samym BB mogły powstać też inne kwarki czy cząstki elementarne. Jeżeli mogłyby, to nie musiałby powstać taki sam jak nasz świat fizyczny.

Faktem jest, że w swoich rozważaniach opieramy się tylko o znane sobie elementy budowy Wszechświata... I pytaniem jest, czy inne nie mogłyby powstać, czy tez brakuje nam wiedzy i wyobraźni, aby inne możliwości określić.

Jaga

Gość

Po wczorajszej wpadce, po napisaniu posta, który lotem światła nie załapał się na stronę o ewolucji genialnej, co spowodowało mają frustrację, wyłączenie kawy z równoczesnym dopiciem kompa.
Jeżeli powyższy tekst nie ukaże się na forum, to nie szukajcie innego, bo dalszego nie będzie.

Co było przed i jak powstała planeta Ziemia.
Ziemia jest trzecią kolejną od Słońca planetą. Znamy budowę, skład chemiczny tych planet, jak również pięciu dalszych. Pierwsze planety są "ciężkie" w tym znaczeniu, że zawierają procentowy większy udział pierwiastków o większej liczbie atomowej. Pierwsze 4 planety są nawet stałe, gdy pozostałe mają coraz więcej wodoru i helu, w sumie są płynne i nie mają powierzchni stałej!

Pierwsze planety zawierają też pierwiastki ciężkie, które nie są produkowane w reakcji jądrowej gwiazd. Są produkowane dopiero podczas ich rozpadu, gdy gwiazdy całkowicie się zapadają, wybuchają jako supernowe.

Czyli nasz Układ Słoneczny zwany też Drogą Mleczną, powstał z atomowej mgławicy zawierającej pierwiastki ciężkie. To nastręcza pytanie zanim rozpatrzy się powstawanie Układu Słonecznego, skąd taka mgławica się wzięła?

Bardzo prosto. Spowodowały ją rozpady pierwszych gwiazd, które powstały bezpośrednio po BigBangu.

Tutaj rozpatrzmy, jaka zasada działała na przykładzie zaparzanej kawy pośredniego gatunku. (Że taka kawa codziennie pita, daje przykład powstawania wszechświata, a pijemy ją ot tak sobie, bezdywagacyjnie!)
Obojętnie czy ją słodzimy, czy nie, należy ją zamieszać, aby utopić fusy lub zlikwidować namiastkę pianki, bąbelków! I właśnie o to chodzi. Jak owe bąbelki się rozkładają? Różnie, czyli gromadzą się przy ściance szklanki i uciekłyby dalej! Po wyjęciu łyżeczki, są takie, co kręcą się w środku. A zdarzają się poniektóre , które odrywają się od ścianki, najlepiej jak to będzie kilka pęcherzyków, które kręcąc się też wokół siebie, obiegają środek nie stykając się też z pęcherzykami przy ściance.

W przypadku powstawania galaktyk czy układów gwiezdno-planetarnych nie działa jednak słabnąca siła odśrodkowa, jak w przykładzie, ale rosnąca grawitacja!

I tak było z naszym układem. Najpierw była mgławica pylna o niezrównoważonej (zachwianej) grawitacji, to znaczy że mgławica nie była równa, przynajmniej nie była idealnie równa, pojawił się środek ciężkości ku któremu ruszyła cała mgławica, cała masa pyłu gwiezdnego, którego pęd i przyciąganie grawitacyjne nie było kompensowane innymi siłami. Ale pył gwiezdny, każda jego cząstka i atom miały swoje pędy, który był zmieniany tylko w jednym kierunku, tylko do środka. Pozostałe składowe pędu musiały wytworzyć skręt, wir, a poprzez zderzanie się z innymi cząstkami zakręcić całą mgławicą w jednym kierunku - spiralnym.

Zastanawiające jest też, skąd tyle pyłu gwiezdnego i to "specjalnego", takiego z jakiego jest zbudowana Ziemia, znalazło się w jednym miejscu w kosmosie, w galaktyce lub przy galaktyce Droga Mleczna!

Jeżeli bezpośrednio po BigBangu zaczęły na podobnej zasadzie powstawać gromady galaktyk i galaktyki, kosmos był prawie jednolity, był prawie równomiernie wypełniony materią, pierwszymi cząstkami elementarnymi! Ten proces był na tyle raptowny, że zaczął się prawie bezpośrednio po BB i trwał okołoj 5 mld lat. W ten sposób z "mlecznego" kosmosu zrobił się kosmos przejrzysty. Prawie cała materia została skupiona w galaktykach. Czyli jego materia, została raptownie rozparcelowana pomiędzy galaktyki.

Odległości pomiędzy galaktykami (nie wszędzie) są znaczne, więc do dzisiejszych czasów galaktyki nie wymieniają się pomiędzy sobą materią i przynajmniej w naszej obowiązywała ciągle ta sama ilość materii. Wynika stąd, że pierwsze powstające gwiazdy w galaktykach żarły materię ile się dało. Były nadolbrzymami, były mniej więcej tych samych wielkości, rywalizowały pomiędzy sobą o nią. A wiedząc, że im większa gwiazda, tym krócej żyje, tym więcej wytwarza atomów o większej liczbie atomowej, w dodatku zakładając że prawie wszystkie pierwsze gwiazdy wybuchły prawie jednocześnie, powstała nowa mgławica galaktyczna, złożona od atomów po gwiazdy supernowe i gwiazdy neutronowe. Galaktyka zaczęła się ponownie organizować, zaczęła tworzyć się od początku, układać od nowa, i to na zasadzie "zakręconej kawy".

Dlatego mamy naszą galaktykę, jak i w kosmosie przeważającą ich ilość, galaktykę spiralną! Najprawdopodobniej w środkach tych galaktyk są czarne dziury bądź nagromadzenie gwiazd jest przeogromne. Jednak czarne dziury mają tą przewagę, że mieszczą w sobie każdą ilość materii, a także przyśpieszają zapadanie się galaktyki, czyli powodują większe jej zakręcenie i mogą przy okazji gubić nienadojrzającą ku środkowi materię.

Stąd też nasz Układ Słoneczny znalazł się w jednym z takich ogonów, co dało nam jak dotąd, dużo czasu i duży spokój ku istnieniu układu i rozwojowi życia na Ziemi. cdn.

Gość

Piszesz Panesz;
"Dlatego mamy naszą galaktykę, jak i w kosmosie przeważającą ich ilość, galaktykę spiralną! Najprawdopodobniej w środkach tych galaktyk są czarne dziury bądź nagromadzenie gwiazd jest przeogromne"

Skoro galaktyka jest przeogromna w ilości gwiazd, to rodzi się stawiane już kiedyś pytanie ;
Czy naszej Galaktyce można oczekiwać że znajduje się conajmniej jeden podobny układ słoneczny?. To w jakiś sposób zakręslałoby horyzont eksploracji kosmosu w poszukiwaniu zycia. A i też była by to odpowiedź czy nasz Świat jest takim bo był taki ZAMIAR, czy jest taki bo INNY NIE MÓGŁ BYĆ.
Jest to pytanie fundamentalne sięgajace do B.B.

Gość

Jeżeli nasza galaktyka ma ponad 30 miliardów gwiazd, a kosmos widzialny ponad 100 miliardów galaktyk, to nawet znikome prawdopodobieństwo życiodajnego pochodzenia świata, jeżeli świat jest najmożliwiej kiepsko urządzony, jest aż nadto pewne!
Nawet twierdzenie informatyków mówiące, że jeżeli jest błąd w programie, to się na pewno zdarzy nie jest takie pewne!
Obecnie wśród astrofizyków zapanowywuje moda na astrobiologię!
Między innymi kosmos powoli zaśmiecają (nie licząc na pomoc astronautów) związkami organicznymi! Mr. Green

Gość

Panesz,
Diamenty w kosmosie to wcale nie rzadkosc. Geolodzy przypuszczaja, ze 15 minutowy spacerek po Merkurym - pare raze sie pochylic, to tu to tam przykucnac, pogrzebac i wracasz na Ziemie jako multimiliarder. To samo zreszta dotyczy glebszych warstw skorupy ziemskiej, gdzie warunki
termiczne i cisnieniowe sa wprost wymarzone ku temu by wegiel przybieral ta forme alotropowa i to bynajmniej nie w gabarytach pasujacych do pierscionka zareczynowego :)

I podobne przelozenie (a propos "rzadkosci" wystepowania) dotyczy, jak sadze, pozaziemskiego zycia. Kiedys juz z Ekorem sprzeczalismy sie o to. Dla mnie sprawa zupelnie jasna. Szacuje sie dzisiaj, ze przynajmniej co czwarta gwiazda w naszej galaktyce moze posiadac wlasny uklad planetarny. Jesli z tego - co osiemdziesiata z nich (bo taki jest obecny bilans opierajacy sie na ukladach juz poznanych) posiada system calkiem podobny do naszego, to takich ukladow musza byc w naszej galaktyce miliardy. Idac dalej - niech przynajmniej jeden na sto takich ukladow posiada planete przynajmniej o warunkach tak "kompletnie niesprzyjajacych" powstaniu zycia, jakie istnialy na mlodej Ziemi, to mamy co najmniej kilkaset milionow swiatow, na ktore warto zwrocic uwage pod katem obecnosci tam zycia. I to tylko w naszej galaktyce! Teraz pomnozmy te kilkaset milionow, przez ok. 100 miliardow istniejacych galaktyk i sprawa zycia pozaziemskiego (ba!) pozaziemskich inteligencji - jest juz jasna. W dziejach naszego wszechswiata istnialy (istnieja, beda istniec) miliardy cywilizacji. I nie jest to zadne myslenie dobrozyczeniowe. Zwykla statystyka wskazuje, ze nie moze byc inaczej.

Gość

Z matematycznego punktu widzenia nie jest to takie proste. Nie każda planeta typu Ziemskiego musi posiadać życie. Jak juz gdzieś pisałem niejaki F. Crick biochemik - noblista określił prawdopodobieństwo samoistnego powstania życia na 10^260 a więc jeżeli przyjąć Twoje obliczenia co liczby planet typu ziemskiego we wszechświecie to mamy ich ok 10^20 prawdopodobieństwo więc samoistnego powstania życia na jednej z nich wynosi coś koło 1 do 10 trylionów. To pewne uproszczenie więc przyjmijmy (mocno optymistycznie) że różne przypadkowe sekwencje zdarzeń, które w efekcie prowadza do "zapalenia iskry życia" powtarzaja się co roku. Upraszczając (z korzyścią dla szansy zaistnienia życia) przyjmijmy, że wszyskie planety mają średnio 5 mld lat więc prawdopodobieństwo zosistnienia życia na jednej z nich w ciągu 5mld lat wynosi 1 do 2mln. Przy założeniu oczywiście, że nie będzie żadnych przeszkód typu metory, supernowe i inne. A mówimy tutaj o szansie powstania życia na poziomie jednej komórki. Żeby obliczyć szansę powstania inteligentnego życia musimy przemnożyć to przez niewyobrażalna sekwencję nieprawdopodobieństw. Tak więc generalnie uważam, że życie w skali wszechświata a raczej akt jego zaistnienia było unikatem. Natomiast inną sprawą jest jego powszechność tutaj bardzo do mnie przemawia teoria panspermii. Życie mogło powstać raz natomiast uważam, że raz powstałe rozprzestrzenia się jak wirus. Pytanie więc powinno brzmieć nie tyle na ilu planetach powstało życie co raczej ile zdążyło juz zarazić?

Gość

Tak, teoria panspermii mnie tez wydaje sie bardzo logiczna i znacznie bardziej uprawdopodabniajaca twierdzenia o mnogosci wystepowania zycia w kosmosie, niz teoria "pierwotnego bulionu". Tam rzeczywiscie warunki brzegowe okreslajace prawdopodobienstwo przejscia z materii nieozywionej w pierwsze prymitywne komorki, nieskonczenie bardziej sprawe komplikuja niz w przypadku tezy o spontanicznym "zasiewie" (przy czym, jesli mialbym sie zakladac o pieniadze, to zdecydowanie stawialbym na "zasiew" naturalny, niz jak Crick proponuje - celowe dzialania) Ale tak.. wracajac - mamy przeciez dwa dowody (o meteorycie ALH84001 nie wspominam, bo ostatnio pojawia sie wiecej argumentow przeciw niz za) na sklonnosc Zycia do wykraczania poza maciezysta planete ("infekcja" Ksiezyca drobnoustrojami na aparaturze pozostawionej przez amerykanskich astronautow - po dwoch latach beztlenowych, jonizacyjnych katusz na Ksiezycu, po zabraniu sprzetu na Ziemie, w laboratoriach zauwazono, ze mikroby te bez problemu ozyly, drugi przyklad to zarodniki niektorych plesni wykrywane w najwyzszych partiach atmosfery) o "wyrzucaniu" w przestrzen kosmiczna duzych ilosci materii, w tym organiacznej - na skutek katastrofalnych uderzen asteroidow albo komet nie wspomne. Nauka co prawda dopiero raczkuje w obserwacji tendencji Zycia, i w ogole latwosci do jego rozprzestrzeniania sie poza ziemskie srodowisko, ale juz teraz mozna intuicyjnie zalozyc, ze w przestrzeni kosmicznej jest od cholery takich organicznych
"zanieczyszczen" ktore tu i owdzie, raz na jakis czas moga zainfekowac planete, ktora bardziej od innych ma sklonnosc zeby od tego "zachorowac". Nie mniej, pomimo ze teoria samoistnego wystapienia zycia wydaje sie byc mniej zachecajaca, to nie przekreslalbym jej tak szybko. Jakis czas temu przeprowadzono eksperyment symulujacy zderzenie komety (a te, jak wiadomo, w swojej strukturze zawieraja proste ale tez i calkiem zlozone aminokwasy) ze "srodowiskiem pierwotnej Ziemi". W wyniku eksperymentalnego impaktu powstaja peptydy - czyli bardzo juz zlozone bialka. Dodajmy do tego rozpuszczalnik, czyli wode w postaci oceanow i niezbedna energie
w postaci kominow hydrotermalnych (chocby tylko w naszym ukladzie planetarnym mamy az dwa takie protosystemy - na Ziemi i w oceanicznych glebinach jowiszowej Europy), dajmy tym bialkom miliard lat, zeby sie w tych goracych babelkach troche podlasowaly i w efekcie prawdopodobienstwo "cudownego" ozywienia przestaje juz byc tak male jak z rownania Cricka. Nawiasem skad ta liczbe sziman (a raczej Crick) wzieles? Jakie dane wprowadzal, jakie okolicznosci srodowiskowe bral pod uwage? No i ile lat temu to napisal?

Gość

A może tak spójrzmy na to z troche innego punktu widzenia. Uważam że mimo ogromu NASZEJ Galaktyki w otoczeniu gwiazd zycie prawdopodobnie sie nie narodziło. Dalej nie sięgajmy wnioski z NASZEJ Drogi Mlecznej mozemy z powodzeniem ekstrapolować.
Poszukiwania nalezałoby zacząć od poszukiwania odpowiedniej gwiazdy czyt. SŁOŃCA. Następnie szukajmy układu planetarnego z Tą gwiazdą.
Ta gwiazda musiałaby mieć odowiednia moc promieniowania. Gwiazdy o ile pamietamy ( można sięgnąć do "szkólki niedzielnej") uszeregowane są w pewnym ciagu charakteryzujacym wiek gwiazdy , wielkość , kolor, moc promieniowania.Słońce zaliczane jest do jasnej żółtej gwiazdy ciągu głównego. A więc tego typu gwiazd szukajmy, gwiazd wokół których krązy , krążą planety.
Jak daleko szukać? promień 12 lat świetlnych wydaje sie wystarczajacym. Wszechświat jest w dużej części jednorodnym i z konieczności musimy zadowolić się tym jego skrawkiem , musimy o ile chcemy w miarę powaznie potraktować temat.
W tym promieniu znajduje się 29 gwiazd pojedyńczych, pozostałe gwiazdy to w większości czerwone karły. Liczba tych czerwonych karłów w naszym otoczeniu 12 lat swietlnych ,jest w podobnej proporcji do całej Naszej Galaktyki. To upowaznia do badania "wycinkowego"
Teraz aby sprawdzić czy w otoczeniu tych gwiazd może zaistnieć zycie w zrozumieniu NASZYM , poddano te gwiazdy testowi.
Test pierwszy czy gwiazda znajduje sie w ciągu głównym czyli czy tak jak słońce jest wystarczająco aktywnym , czy ilość ciepła promieniowania jest wystarczająca do ogrzania otaczającej ją planety. Z 29 gwiazd tylko 3 nie spełniaja tego warunku. Pozostałe tak.
Test drugi;na podstawie badania widma światła emitowanego przez gwiazdę okreslamy jak długo gwiazda jest w ciągu głównym, czyli wiek niezbędnej aktywności gwiazdy niezbędny do "wyhodowania" inteligentnej formy życia. Na Ziemi zajęło to 4,6 miliarda lat. Nie wiemy czy ten czas jest typowym, ale bezpiecznie możemy przyjąć czas kilku miliardów lat.Po tej ostrej selekcji z 29 gwiazd tylko 5-8 gwiazd spełniało te 2 warunki, w tym nasze Słońce.
Trzeci test ; to stabilność gwiazd, gwiazda musi stabilnie promieniować energię , a często wybuchają emitując nadmiar energii. To wyklucza życie.Ten test pozostałe gwiazdy przechodzą.
Czwarty test; wykorzystuje wiek gwiazdy.Nawet jeśli gwiazda znajduje się na ciągu głownym, ma odpowiedni typ widmowy i jest stabilna,ale może być zbyt młoda , aby inteligentne życie w jej otoczeniu zdązyło juz wyewoluować.
Piąty test; opiera sie na zawartości metali.Jeśli gwiazda jest uboga w metale, to małe , skaliste planety typu Ziemi nie mogły się wokół niej utworzyć, gdyż składaja sie głównie z cięzkich pierwiastków, takich jak żelazo, krzem i tlen.
Po tych wszystkich testach zostały oprócz Słońca 2 gwiazdy alfaCentauriA i alfa CentauriB . Obie w odległości od Ziemi 4,35 lat świetlnych.
Ekstrapolując wyniki na obszar całej Galaktyki , potem Wszechświata trudno mieć nadzieję że gdzieś istnieje życie w formie takiej jak to my postrzegamy.

Gość

Ekor napisal:

Gość

Wyliczenie Crika jet dość ścisłe i w zasadzie nie oblicza ono wprost prawdoodobieństwa powstania życia a raczej jednego z jego warunków czyli powstania białka (peptydy to nie są białka a tym bardziej złożone):

Gość

Sziman
Tak, masz racje, palnalem glupstwo. Peptydy to nie sa bialka. Entuzjazm razgawora z Ekorem mnie ponosi. Chociaz z drugiej strony ciezko tez zaliczyc je do aminokwasow. W kazdym razie mamy tutaj juz do czynienia z faktycznie bardzo zlozonymi zwiazkami organicznymi - a na pewno znacznie blizszymi bialkom niz aminokwasom. W tym sensie moj wzwod o daniu im "szansy" miliarda lat w okreslonych przeze mnie warunkach do tworzenia coraz to bardziej skomplikowanych lancuchow -
az do etapu samopowielajacej sie zajawki Zycia - ten wzwod jest aktualny i nie wycofuje sie z niego.

Jestem kiepski w liczbach dlatego mozesz we mnie nimi dowolnie ciskac, a ja i tak wpadne w poploch. Dlatego moze lepiej skoncentrujmy sie na danych na ktorych Crick opieral swoja teze, na ich aktualnosci. To dosyc wazne, bo przez ostatnie osiem lat raczkujaca egzobiologia poczynila
ogromne postepy, stad dane ktorymi dysponowal i wprowadzal do swoich rownan Crick moga byc mocno nieaktualne.

Gość

Widzę że będę musiał walczyć o każde zdanie. No to zaczynamy;
Cytat:
Poszukiwania nalezałoby zacząć od poszukiwania odpowiedniej gwiazdy czyt. SŁOŃCA.

A skad wiesz jaka gwiazda jest "odpowiednia"? Czy wytlumaczysz mi dlaczego np. czerwone karly wyeliminowales z gry? Bo ja tego nie rozumiem kompletnie.

Odpowiadam;
Aby zaistniało zycie o którym mówimy potrzebny jest czas. Jaki? Najpewniej podobny do czasu w którym powstało życie na Ziemi. A wiec kilka miliardów lat. Jeżeli przeanalizujemy ewolucję gwiazd ciagu głównego a więc gwiazdy ktore stały się czerwonymi olbrzymami lub białymi karłami ich życie przebiega zbyt szybko i zbyt dynamicznie aby stworzyć warunki do powstania i ewolucji życia.
Czerwony karzeł żyje owszem dłużej, ale aby planeta krąząca wokół otrzymywał dostateczna ilość energii jej orbita musi leżeć stosunkowo blisko czerwonego karła. Ale , ale ta bliskość spowoduje że grawitacja upomni się o swoje prawa.W tym przypadku nastapi synchronizacja ruchu obrotowego i obiegowego planetu i czerwonego karła. Skutek? Planeta będzie zwrócona do gwiazdy zawsze tą samą stroną.Powodować to będzie smażenie jednej strony planety i zamrażanie drugiej. Astronomowie uważają że z tego powodu żaden czerwony karzeł nie zdołałby podtrzymać zycia w soim otoczeniu.
Pomarańczowe karły są jeszcze bardziej chłodne.
Reasumując ; Proszę przeanalizować ewolucje gwiazd , od powstania poprzez ciąg główny , wyjscie z ciągu głównego, jak wyglada sprawa czasu zycia gwiazdy na poszczególnym etapie jej ewolucji. Wychodzi na to że jeżeli mówimy o
ŻYCIU to tą gwiazda najprawdopodobniej musi być gwiazdą podobna do naszego SŁOŃCA.

Wszechświat jednorodny i formy życia;

Tak wszechświat jest w tym ujeciu co piszę jednorodnym. Otóz chodzi mi o to że niezaleznie od miejsca we Wszechświecie materia jest jednaka i siły grawitacji i ich oddziaływanie jest takie same. Niczego innego nie spotkamy, więcej , mniej materii, na jednostkę objetości nie robi róznicy. Ewolucja od BB w przyszłośc wskazuje na jednorodność wszechświata, tło promieniowania reliktowego z kazdej strony jest takie same. Ta sama tablica Mendelejewa, te same prawa i skutki działania grawitacji, ta sama droga ewolucji gwiazd. Oczywiscie ciemna materia , czarne dziury tak są zagadka , ale nie wpływaja na naszą tematykę dyskusji.

Co do definicji ŻYCIA ; Musimy mieć jakieś odniesienie aby dyskutować. Jeżeli zostawimy definicję zycia otwartą to o czym dyskutować?, do czego się odnosić? Stąd też bierze się mój upór, brak mi wyobraźni.
500 mln. lat czy to dużo dla procesu ewolucji? Nie wiem. Ale wiem jak ostre kryteria parametrów otoczenia istnieja , warunkują istnienie życia na ZIEMI.Częśc odpowiedzi może kiedyś otrzymamy badając strukturę materii, tej ozywinej także.
Prosty przykład planeta aby zaistaniało życie musi posiadać tez odpowiednią masę, a więc i siłę przyciągania na tyle dużą aby utrzymać grubą atmosferę, A w atmosferze odpowiednią ilośc dwutlenku węgla aby zatrzymać ciepło Słońca.
Można by tak wiele. Ale wrócimy do pytania ; Czy jest tak bo tak być musi, czy też jest to realizacja zamierzonego celu? A to już inna materia.
W innych kwesiach zgadzam się.