POLITYKA 2o

Gość

Znalazłem ciekawy program Pospieszalskiego "Warto rozmawiać"
Że nie których mierzi samo nazwisko Pospieszalskiego -więc naświetle o co tam chodzi .
Z zachodu idą do nas nowe trendy cywilizacyjne związane z edukacją seksualną .
W programie biorą udział Senyszynowa ,Palikot , Cejrowski , Najfeld, Nalaskowski.

Program nie jest nudny i ogląda się ciekawie -sądzę że warto obejrzeć - oprócz Palikota który jak zwykle mówi o PiSie -nikt nie mówi o polityce .

http://www.youtube.com/watch?v=nRjJW5N4RUk&feature=related

Wszystkie części są ciekawe .

Gość

Gość

Nudny nie jest, natomiast pytanie, czy warto go oglądać.
Jak ostatnio u Pospieszalskiego, program przygotowany ze z góry narzuconą tezą, mający metodą szoku odstraszyć społeczeństwo od wprowadzenia jakiejkolwiek edukacji seksualnej.
Tendencyjnie dobrane szokujące materiały i informacje. Nie wychodzi, jak być powinno, od dyskusji i pytania, czy i jaka ma być seksedukacja, tylko przeraża skrajnymi, drastycznymi, prawie ... w kontekście zestawienia z mentalnością dziecka materiałami. Narzuca widzom pogląd, że tak właśnie wygląda seksedukacja w krajach Europy i USA. Przeraża i grozi, że jak podobno w Wielkiej Brytanii, nobliwi staruszkowie będą w Polsce aresztowani za samo sprzeciwianie się idei tej edukacji.
Starannie dobrana, młoda dziennikarka przybiera pozy i miny gwałconej i molestowanej materiałami, którymi niby maja być edukowane dzieci.
Uważam ten program za skrajne nadużycie.
Jestem za edukacją seksualną, i to od najmłodszych lat. Oczywiście, nie w formie sugerowanej przez dziennikarza, ale w formie stopniowego zaznajamiania dziecka z budową i mechanizmem działania ciała , tak, aby dziecko podchodziło do mechanizmu powielania życia bez zbędnych ekscytacji, natomiast z pełną świadomością. Program wielostopniowy, rozszerzany o dalszą wiedzę z tego zakresu w miarę dorastania dziecka. Niestety, nie wszyscy rodzice potrafią wprowadzić dzieci w tą sferę w sposób właściwy. Nie mają właściwego przygotowania, ponadto, wychowani w zupełnie innych relacjach, w innym świecie, nie potrafią rozmawiać z dzieckiem bez napięcia.
Jako argumenty przeciw prof. Nalaskowski przytoczył swoje doświadczenia współpracy z licealistami, którzy byliby maksymalnie skrępowani, słysząc w sposób naukowy podane informacje - które są im, na ogół, świetnie znane.
Różnica polega właśnie na tym, że na takie dzieci - dziś te informacje spadłyby nagle, bez przygotowania. A dziecko musi je absorbować od początku, muszą mieć naturalne miejsce w otaczającym je świecie.
Ten program nauczania, jak zaznaczył Palikot, nie powinien docelowo obejmować tylko technik seksualnych, oderwanych od spraw ducha, uczuć.
Pani Senyszyn z kolei skupiła się na społecznym oddziaływaniu takiej edukacji - świadomość seksualna zabezpiecza przed przedwczesnymi ciążami, chociażby.
Właściwie, to warto było posłuchać tylko Pani Senyszyn i Pana Palikota.
Reszta przedstawiała tylko uprzedzenia, bez próby dyskusji i zrozumienia.