POLITYKA 2o

Gość

Czy macie w tej kwestii jakies zasady, czy kierujecie sie impulsem, a moze jakims ukrytym interesem? Wiem, temat bardzo prywatny, ale i tak sie nie znamy i pewnie nie poznamy, wiec jakby kamien rzucic w wode. Osobiscie jestem bardzo zasadniczy wzgledem samego siebie natomiast chyba dobroduszny, na granicy, jak sadze - naiwnosci - wobec innych. Inna sprawa, ze nie przywiazuje duzej wagi do pieniedzy (wiem, ze to blad i pracuje nad tym) W kazdym badz razie, po raz juz ktorys z rzedu, jestem (pardon za slownictwo) "ruchany", co jest o tyle bolesne, ze zarozumiale uwazalem siebie za goscia, co to sie zna na ludziach. Dla mnie cos takiego jak dzentelmenska umowa to rzecz swieta (w zasadzie nawet krepacja o pieniadzach gadac). I rzeczywiscie nie o pieniadze mi teraz chodzi, ale o zwodzenie, ktore jest ublizajace. Czlowiek ma dobra wole, idzie komus na reke - a prawde mowiac wcale nie bylo mi lekko pozyczac, bylo to dla mnie jakies wyrzeczenie, choc sie do tego nie przyznalem - i w efekcie po raz kolejny wcale nic gladko nie poszlo, tylko sa komplikacje, ba! wlasciwie wyszedlem na idiote. Polityczne zapatrywania (te teoretyczne) mam dosyc juz skrajne, a teraz coraz bardziej praktyka utwierdza mnie, ze w gruncie rzeczy czlowiek czlowiekowi wilkiem. Pare, ktora mam w domysle na drugi raz pogonie, jak pasozyty (bo tym w gruncie rzeczy sa - nawet telefonu wyjasnienia, a ja sam pierwszy nie zadzwonie) to juz jasne - to pasozyty. Rozumiem, ze mamy obecnie "kryzys" itp.. Mozna sie tez na rozne sposoby pocieszac, w rodzaju: "kosztowna lekcja" itp. banialuki, ale nie o to chodzi. Acha... i nie w tym rzecz, ze nie potrafie stanowczo i agresywnie bronic swojej racji. Owszem, potrafie. Chodzi mi jednak w tej chwili o sytuacje wielkiego rozczarowania. O ludzi odnosnie ktorych mialo sie bardzo dobre zdanie - przede wszystkim sie ich lubilo. Rozumiecie, ze w takiej sytuacji trudno mi dyskutowac przy pomocy ordynarnych kopniakow. Pier... juz ta kase. Jest tylko zal i coraz mniejsza wiara w CZLOWIEKA. Troche mi tej wiary szkoda, bo znam osobowosc tych, ktorzy "dorosli" i powiem, ze ROZUMEM ich oceniajac jest ok. ale sercem.. bardzo mi sie to nie podoba. No to pogadalem sobie. Dziekuje za ewentualna uwage.

(ale ze mnie frajer...) :)
(juz dostalem "lomot" od kobiety, wiec jakby co to prosze do rzeczy)

Gość

Dobre uczynki nie uchodza bezkarnie

Gość

Chcesz zrobić z przyjaciela wroga, pożycz mu pieniądze

Gość

Jaga, jak to wszystko latwo powiedziec...

Gość

Powinieneś bujany wiedzieć że człowiek zaprogramowany jest do walki o przeżycie.Altruizm we wszystkich przejawach o ile nie słuzy przetrwaniu jest człowiekowi obcy.
Ale z drugiej strony nie mozna obrażać się na naturę ludzką.Naturą ludzką jest chęć posiadania.Jaką drogą to juz kwestie techniczne i moralne.A to juz są cechy nabyte, środowiskowe.
Ty jako człowiek o pewnych cechach i zasadach moralnych z uwagi na to że "człowiek jest istota stadną" udzieliłeś pomocy, wsparcia "bliźniemu"
"Bliźni" jako istota stadna wiedział ze w potrzebie może liczyć na "bliźniego" I tak uczynił.Jak dotąd jest wszystko logiczne.Zabrakło tylko "swoistego rewanżu" czyli oddania pożyczonych pieniędzy.A to juz kwestia moralna, cecha raczej nabyta poprzez wychowanie. Widocznie tej cechy Twoi znajomi nie wykształcili w sobie. Może w rozwoju zatrzymali się na poziomie "wspólnej stadnej własności".Aby to sprawdzic musiałbyś udać się do Nich i poprosić o wsparcie.Zobaczyłbyś czy ten "instynkt stadnego solidaryzmu " jeszcze u Nich nie wygasł.Ale z kolei Twoje zasady (nabyte, wykształcone) nie pozwalają takiemu działaniu.
Konkluzja..z tego co widać masz więcej nabytych , wykształconych cech niż Twoi dłużnicy.Jest to pozytywne , należy byc z tego dumnym.A że to kosztuje ?
W zyciu wszystko kosztuje.Nauka także.
Pozwoliłem sobie na luźną swobodną dywagację.Ale sam też czasami bywałem w podobnej sytuacji.Bardziej doskwierał mnie czas, świadomość w którym obciązony byłem długiem, zobowiazaniem..niz brak pieniędzy czy innych wartości materialnych.
Mogę z dużym prawdopodobieństwem powiedzieć że jeszcze nie raz udzielisz wsparcia bliźniemu.Kwestią otwartą zostaje komu i na jakich zasadach.

Gość

w mym kregu pozostaje kwestja- i tak w rodzinie rostanie;)

Gość

Gość

Gość

Gość

Gość