POLITYKA 2o

Gość

Tak Jago, ja też uważam, że problemy istnieją, choć Panowie skwapliwie i z ulgą przyjęliby wersję wymyslanych bądź wyolbrzymianych do przesady. Problemy istnieją i cały kłopot jest nie w tym, żeby zablokować przepływ adrenaliny, a co za tym idzie starać się "zmniejszyć ilość wagonów pociągu towarowego", ale w tym, żeby się zrozumieć. Bo kiedy rozmawiam z kimś, może to być partner na przykład, to oczekuję poważnej rozmowy i nadążania za moim tokiem rozumowania. Oraz dostrzeżenia, że wybiegłam naprzód, ominęłam pewne kwestie jako oczywiste. A tymczasem najczęściej srogo się zawodzę, bo dostaję komunikat, że to ja nie rozumiem, bujam gdzieś w obłokach, wyskakuję z jakimiś zupełnie niezrozumiałymi i oderwanymi argumentami. A tymczasem prawda jest taka, że to rozmówca (może być ów hipotetyczny partner) nie nadąża za mną. Ja jestem już w przodzie, a rozmówca dalej wałkuje to samo tylko z użyciem innych słow (przesadziłam - najczęściej powtarza ciągle to samo, tylko głośniej lub dobitniej)

Wiem, dostane radę - nie wybiegać, nie omijać tłumaczyć krok po kroku (kroczek po kroczku raczej). Ale ja zawsze wybiegałam, przykładowo na lekcjach matematyki niepotrzebne mi były pośrednie wyliczenia wypisywane mozolnie dla tych mniej zdolnych uczniów na tablicy. Poproszona do tablicy wypisywałam najczęsciej okrojone rozwiązanie, bo wiedziałam, że wyjaśnić "skąd mi się to wzięło" muszę.
Dlatego proszę - doceńcie Panowie swoje rozmówczynie (i hipotetyczne partnerki), One też potrafią logicznie myśleć. Tylko Wam trudno się przyznać, że nie nadążacie, że się zgubiliście.

Gość

Przyłączę się chyba do tych rozważań, bo jakże często się zdarza, ze nie rozumiem, albo nie jestem rozumiana.
To, co Ekor nam tu tak pieknie wyłuszczył, jest racją, ale ściśle biologiczną. Do tego dochodzą inne racje (czynniki) w rodzaju braku komunikacji z powodu niechęci do jej nawiązania. Wówczas komunikat jakiejkolwiek natury jest odbierany jako "czepianie się" bądź pretensje, a wcale tak byc nie musi. JAk zapewne zauważyliście nie piszę, że Ona komunikuje, a On kontestuje -bo bywa tak w obie strony.
Przykład? Proszę bardzo:
Ona: jest mi źle, mam chandrę, czuję się niekochana
On: Masz PMS-a (pre menstrual syndrom)

Przykład Ups

Chciałam podac przykład w drugą stronę i ni diabła nie mogę... może Wy dopiszecie?

Gość

Gość

Gość

Swoją drogą to strasznie dołujące.... bo oznacza, ze kompromisu nie ma, na dogadanie się nie ma co liczyć. Jedynie rezygnacja z chęci zrozumienia daje szansę na porozumienie...paradoks W mur

Gość

Gość

Hahhahahhahaha zaraz tu udowodnię tezę Ekora Ya winkles

Otóż nie zgadzam się z twierdzeniem:

Gość

Gość

Gość

Czyli po pierwszym starciu załóżmy remisowym mozemy zejść już spokojnie do poziomu genów. Tutaj niestety jesteśmy tylko "areną" na której ewolucja toczy boje o przetrwanie. Żołnierzami są Jej geny i geny Jego. Nam pozostanie tylko przygladać się. Ale o tym ..potem

Gość

Gość

Gość

Gość

Wiesz Jago - jakoś w tym temacie nie umiem sie wznieśc na poziom badawczy...zbyt wiele emocji i wydaje mi się, że zaburzam Ekorowi jego sposób prowadzenia obserwacji d'oh!