POLITYKA 2o

Gość

Wtrącę się w nie swój temat, bo dlaczego pomidory mają być słodkie?
Może w waszych przypadkach - tak. Sam jadałem pomidory posiłkując się dla poprawienia smaku - cukrem, chociaż lepsze są - posalane.
Następny problem - te z puszki, te spod foliów i te naturalne. Dla mnie pierwsze pomidory nie istnieją! Są uprawiane na sztucznych nawozach. Pomidor nie, ale kalafiory wogóle, te nowoczesne odmiany są bez smaku. I faktycznie nadają się jedynie do sałatek. Kalafiory już urosły do monstrualnych rozmiarów, już tak się popsuły, że trzeba je na początek zblanszować, a wodę po nich wylać! A i tak ich smak jest nijaki. Ponadto "normalne" kalafiory już dla mnie nie istnieją! Bo nie opłaca się ich uprawiać, gdyż bardzo słabo lub wogóle się nie wiążą! Pomidory domowej chodowli można jeść śmiało, mają smak, jeżeli ich się nie zasilało sztucznymi środkami chemicznymi. Uwaga, też potrafią psuć pomidory jarmaczne baby, chociaż twierdzą, że wychodowały je na własnym gównie! I też ich coraz nowocześniejsze odmiany mają coraz słabszy smak pomidora nic nie wspominając o ich wartościach odżywczych! Podejrzewam nawet, że coraz nowsze odmiany będą już tak spreparowane, że już na krzaku będą gotowe do spożycia bez przyrządzania! I Szimanie bacz na to, bo możesz stracić "zatrudnienie" jako kucharz! Mr. Green

Gość

Nie chodzi o to Panesz, żeby pomidor był słodki jak cukierek, chodzi o to aby dysponował swoja przyrodzoną słodyczą objawiającą się intesywnością smaku, zapachu i brakiem cierpkości. Ta ostatnia jest oczywistym świadectwem, że pomidorek był sztucznie pędzony z wykorzystaniem wszelkich zdobyczy współczesnej chemii i nie bardzo miał do czynienia z prawdziwym słońcem. Pomidory z puszki, których najwyraźniej nie doceniasz mają jedna podstawową zaletę, w przeciwieństwie do mocno niepewnych produktów rodem z Holandii (smakujących jak papier toaletowy) lub naszych jak słusznie zauważyłeś pędzonych w najlepszym wypadku na ekstrementach w niezbyt słonecznym klimacie, otóż pomidory (nawet puszkowe) z południa europy dojrzewały w tamtejszym słońcu, mają intesywny smak i aromat i ani krztyny cierpkości a o to w pomidorowym biznesie chodzi. Podobnie rzecz ma sie np. z bakłażanami - te rodem z południa nie mają goryczy, te z naszych szklarni trzeba koniecznie nasalać, żeby puścily sok z goryczką, odsączać a potem dopiero obrabiać.

PS. Odnośnie kalafiora, dam jedną radę nt. zupy kalafiorowej - wywar pod zupę gotujcie, z głąbem kalafiora i z jego liśćmi da to zupie intensywny kalafiorowy aromat.

Jago też nie mogę zupełnie zrozumieć istot pokaranych nielubieniem ryżu. Co robić wypada nam jedynie im współczuć, dla Ciebie czyli osoby ryżolubnej, przepisik jak najbardziej ryżowy ale wymykający się utartym konwencjom i schematom:

Albongidas (pulpeciki rodem z ameryki południwej - chyba z urugwaju ale nie pamiętam)

Mielone mięso (w orginale wołowina ale może być wieprzowe albo mieszane) mieszamy z jajkiem, posiekaną paryczką chili, starta cebulą, zgniecionym czoskiem, posiekaną kolendrą (ew. pietruszką) i ze szklanką uprzednio namoczonego ryżu, solimy, pieprzymy, dodajemy szczyptę cząbru i estragonu (masa powinna charakteryzować się proporcjami 1 cześć ryżu do 1 części pozostałych skaładników) . Wyrabiamy z tego jednolitą masę i formujemy pulpeciki, które szybko przesmażamy (nie smażymy) na oliwie. Następnie przekładamy do dużego garnka zalewamy rosołem i dusimy przez ok. 30 - 40 min na koniec dodajemy puszkę posiekanych pomidorów, bazylię, cząber, rozmaryn, ostrą paprykę, sól i pieprz i dusimy całość jeszcze przez ok. 10 min. Ryż powinien zmięknąc i napęcznieć w naszych pulpecikach, podajemy w zasadzie solo z sosem przypruszone natką pietruszki ew. z chlebem albo z grzankami posmarowanymi czoskowym masełkiem.

Ps. Panesz nie jestem kucharzem z zawodu więc o robotę się nie boję, a juz na pewno nie zabierze mi jej zmutowany kalafior :)))

Gość

No to wyjaśniłeś mi między innymi dlaczego ongiś pomidorowa była pomidorową, a obecnie trudno nawet o dobry przecier, keczup czy sam pomidor.
Co do kalafiorów, nie bardzo! Blanszuję je oczywiście z głąbem, ale aby woda stała się w tego powodu "kalafiorowa", w dodatku bez goryczki?Skosztować? Po oparach poznaję, że nadaje się jedynie do wylania! Mr. Green

Gość

Paneszu, nie pal tyle tego świństwa, albo czytaj uważnie. Mr. Green

A tak w ogóle to przerzuć się na brokuła, wyrazistszy w smaku i tyż kwiatek. Razz

Gość

Dziękuję, Sziman. Brzmi apetycznie, zrobiłam się głodna, bez względu na godzinę... Jestem "za" wszystkim, co ma w sobie ryż, pomidory, czosnek, oliwę lub ser.
A wygląda mi to na jeszcze jedną codzienna potrawę, którą można sobie gotować nie czekając na specjalną okazję.

Panesz, nabrałam przekonania, że z moim smakiem coś nie tak, bo mnie kalafiory ciągle smakują! Chociaż ostatnio przerzuciłam się, wykorzystując sezon, na szparagi.
Zawsze kupowałam cienkie, że delikatniejsze, w tym roku zaczęłam kupować grube, i te właśnie zdecydowanie bardziej wolę. Są mniej włókniste, mięsiste, chyba intensywniejszy aromat, no i mniej roboty z obieraniem!

Pozdrawiam, Jaga

Gość

Nie odzywam sie, bo w blasku mojego kulinarnego idola, jakim ostatnio jest dla mnie Sziman (tutaj po cichutku musze sie przyznac, ze to prawda) Ya winkles

ciezko w tej materii dorzucic cos sensownego, ale za to pochwale sie wariacja na temat szimanowej paelli, ktora pomimo ze z przyczyn ode mnie niezaleznych zaznala zdegradowania o owoce morza i miesnie opiera sie tylko na kurczaku, to stala sie u mnie ostatnio zupelnym hitem.
Powiem co to za zmiany. A wiec; miesko jak nalezy podsmazamy, do tego kolejno cebulka, czosnek i chili i pod koniec grzmocimy pieczareczki w paseczki (stwierdzilem, ze biale pieczareczki wygladaja zupelnie jak bialko "niekoszernego robactwa", ktore luba moja odgarniala za pierwszym razem widelcem na bok). Jako, ze pieczareczki mi sie nie komponowaly z pomidorkiem, wiec tutaj z pomidorka zupelnie zrezygnowalem (zreszta papryki slodkiej tez), ryz - ten z przyzwyczajenia podrumieniam (w osobnym garnku) po czymtraktuje duszonka pieczarkowo kurczakowa, co nastepnie polewam bulionem i pozostawiam na ogniu by przez kwadrans (no, troche dluzej) dac naturze wolna reke. (aha - z szafranu rezygnuje, bo i tak by mi go goryczka podrumieniania ryzu zmacila) Na koniec dokladam (tez zmiana) kukurydze a potem zielony groszek, mieszanke swiezych lisci pietruszki, selera i bazylii. Kontrola na slonosc, na pikanterie i gotowe. Nie jest to paela ani szimanowa, ani tez podchodzaca pod inne przepisy, raczej mocno amatorska, ale skoro ja wcinaja ze sie uszy trzesa, wiec mowie.
2 man down

no

Gość

ales mi sie wpasował, Bl z tym przepisem...tak własnie zamierzałam poprosic o wariacje nt paelli, bo moja mała nie chce jeśc owoców morza.... a danie jest naprawde ekstra! Dzieki na pewno wypróbuje!

Gość

No tak, bo to pyszna rzecz (zwlaszcza mi smakowalo wg. klasycznej receptury) , a ja jestem lasuch i z pychot tak latwo nie rezygnuje.
Zapomnialem dodac, ze bulion warzywny, zgodnie ze wskazowkami szimana, potraktowalem uzupelniajaco winkiem wytrawnym.

Gość

Delto, ja prawie nigdy nie robię paelli z owocami morza, przynajmniej dla siebie!
Mięso - w zasadzie każde.
Zamiast pieczarek - lepsze boczniaki, jeżeli akurat wpadną Ci w ręce.
Najlepiej uruchomić wyobraźnię, a przepisy mieć w pamięci tylko jako punkt odniesienia.

Pozdrawiam, Jaga

Gość

Polędwiczki wieprzowe: nieskomplikowana potrawa, ale zawsze sprawdza się w moim przypadku

Gość

Dzięki bujany:)

Na wstępie chciałbym zaznaczyc, ze calkowicie zgadzam sie z jagą - przepisy trzeba i należy modyfikowac pod swój gust. Ja sam skłamłbym, ze robie te wszystkie rzeczy tak jak tutaj piszę, to zalezy od dnia nastroju, smaku. Zwykle na bieżąco je modyfikuje z grubsza trzymając się "kanonu".

Dzis może zaproponuje wam coś bardzo szybkiego i prostego zza oceanu - czyli kuchnia meksykańska i sztandarowe jej danie chili con carne:

Na oleju przesmazamy mielone mięso wieprzowe. Dodajemy soli i pieprzu, jak mieso się zrumieni dajemy pokrojoną cebulke w kostkę razem z czoskiem i papryczką chili (danie tradycyjnie jest dosc ostre). Chwile smażymy aż cebulka zmieknie. Następnie dodajemy puszke pomidorów pokrojonych i dwie łyżeczki koncentratu pomidorowego. Doprawiamy całość słodką i ostra papryką, cząbrem (sporo), rozmarynem. Dusimy przez ok. 10-15min. Na koniec dajemy puszke czerwonej fasoli i puszke kukurydzy (bez wody z puszki), mieszamy i podduszamy jeszcze przez kilka minut). Podajemy z ryżem albo w tortillach, zrlowanych jak naleśniki z dodatkiem żółtego sera. Tortille mozna kupic w duzych sklepach albo prosto zrobic samemu - ciasto robi się z pół na pół mąki kukurydzianej i pszennej, dodajemy soli, pół łyżeczki proszku do pieczenia i ciepłej wody. Wyrabiamy ciasto o konsystencji takiej jak do pierogów albo makaronu (wyrabiać trzeba długo i intesywnie, bo inaczej tortille będa twarde). Z ciasta formujemy krążki i rozwałkowujemy je na cienkie placuszki, które albo pieczemy na płycie albo smazymy na patelni z minimalna iloscią oleju. Na takie tortille nakładamy nasze chili dodajemy plaster sera (może byc dowolny żółty choć w orginalnych przepisach podaje się, że z europejskich serów najbardziej nadaje sie chedar) i zawijamy je w rożek który wkładamy na chwilę do opiekacza i podajemy z sałatka np. z awokado i pomarańczy i zielonej cebulki.

Smacznego!

Gość

Ale mi to pasuje, z ryżem, oczywiście. Ale musi poczekać w kolejce, bo najpierw muszę zrobić albogindas, a jeszcze nie doszłam. No i wreszcie muszę kupić chili, ostatnie mi się skończyło parę lat temu...

Dziękuję i pozdrawiam,

Jaga

Gość

Gość

Owszem jak sie ma teflonową, zwykła może zacząc sie palić :)

Gość

nic sie nie zacznie palic, nic sie nie zacznie palic, i zadna teflonowka, trzeba tylko stale pilnowac. ja do buritos nalesnikow nie kupuje, zawsze sam je robie takze wiem co mowie. Smazenie ich na tluszczu to profanacja. Przestales byc moim kulinarnym idolem. O!

Nalesnik powinien wygladac TAK:

A nie TAK:

(wlasciwie to bardziej golabka przypomina) :)