POLITYKA 2o

Gość

Książki SF to śmieci. No cóż panie sziman: de gustibus non est disputandum - jak mawiali Rzymianie.

Gość

Nie duzo ksiazek sf przeczytalem, wiec trudno w takiej sytuacji
wydawac jakas ogolna ocene na temat rynku, ktorego sie nie zna,
ale sposrod tych paru na krzyz pozycji tylko jedna byla w miare do
rzeczy - "Wedrowiec" Fritza Leibera. Taka tam fikusna apokaliptyczna
przygodowka. Reszta ksiazek byla zupelnie do niczego. Tak wiec na wlasnej skorze odczulem (z prywatnej statystyki wynioslem) ze opinia szimana wcale nie odbiega od prawdy.
Na domiar w gronie ksiazek "do niczego" umiescilem tez P. Dicka - Czlowiek z wysokiej wiezy - czyli pozycje autora nad ktorym sie tak bardzo sziman zachwyca.
ps.
A nie! Przepraszam.. Czytalem jedna faktycznie bardzo dobra ksiazke sf,
to byla "Kraina Chichow" L. Carrolla. Chociaz... wlasciwie to nie wiem czy mozna ja zakwalifikowac do gatunku science fiction..

*************************

A nawiasem dziwna sprawa z tymi ksiazkami sf... (tak sobie teraz mysle) Generalnie chwytam w ciemno kazdy film z gatunku - a przeciez ile tutaj szitu jest - i jakos sie nie zniechecam. Czyli wydawaloby sie, ze jednak czlowiek powinien miec tez sklonnosc do tego typu beletrystyki, a tu gowno, nic z tych rzeczy.

Gość

J.Verne, to też przeciez czystej wody fantastyka, tyle, że doczepiona do ówczesnych realiów i z pewnościa była w twoim bl-ku zestawie lektur. Przynajmniej w szczeniackim okresie. Osobiscie beletrystykę czytuję od jakiegoś czasu rzadko. Szkoda na nią czasu. Oczywiscie nie zrezygnowałam z niej całkowicie. Teraz "młócę" głównie literaturkę popularno - naukowa i naukową, inaczej zwana dziedzinówką ;-).

Gość

[quote]Książki SF to śmieci. No cóż panie sziman: de gustibus non est disputandum - jak mawiali Rzymianie.[quote]

Ja tyko napisałem:

Gość

Gość

Gość

Własciwie esencją mistrzostwa jest właśnie to, że jest go mało...

Na Vernie wyrosłem i własnie uświadomiłem sobie, że mimo tego, że jego książki pożerałem to żadnej nie mam w domu (chyba nawet ich nie wznawiają), a lubię mieć ksąiżki na własność - łażenie po bibliotekach mnie nie rajcuje. Niestety Verna nie mam, a szkoda, bo chętnie bym sobie poczytał np. Tajemniczą wyspę.

Gość

Wszystkich książek nie da się kupić z tych, które chciałoby się mieć z dwóch zasadniczych przyczyn. Pierwsza to brak odpowiedniej ilości gotówki. W Polsce niestety książki są niesamowicie drogie. Druga to brak wielu pozycji na rynku ksiegarskim, które od lat nie były wznawiane.
Pozostaja zatem biblioteki. A tu bez znajomości UKD, ani rusz. Co prawda zawsze może pomóc pani bibliotekarka, ale z mojego doświadczenia, tzw. szperacza bibliotecznego wiem, że one też nie wszystko wiedzą. Często w katalogach mona znaleźć, coś co stoi na półkach od lat zapomniane.
Aby wam ułatwić powiem, że układ UKD dla literatury pięknej dzieli się na 9 zasadniczych poddziałów i zaczyna zawsze liczbą 821.
to co was interesuje to:
821-1 - poezja
821-2 - dramat
821-3 - literatura piękna (jej wewnetrzny podział to, m.in.:)
821-311.3 - sensacja, literatura przygodowa, westerny itp.
821-311.9 - literatura SF, fantasy itp.
821-312.4 - kryminały
821-344 - literatura grozy, horrory
potem jest podział na
821-4, 821-5... i tak aż do 821-9 ( np. 821-94 to literatura dla młodzieży do lat 16-tu). Jak widzicie, niechcący musiałam się nauczyć UKD, chcąc szybko znaleźć pozycje, które mnie interesowały. Wciagnęło mnie to, bowiem trochę przypominało "poszukiwanie zaginionej arki" - wiedzy w tym przypadku.

Gość

Nie wpadłam na to w dzieciństwie, i dzięki temu przeczytałam wiele różnych książęk, po które rozmyślnie zapewne nie wyciągnęłabym reki. W tamtych czasach ksiązki w bibliotekach były pozbawione oryginalnych okładek, obłożone szarym papierem i opisane tytułem i nr inwentarzowym. Każdą trzeba było otworzyć i chociaż pobieżnie zapoznać się, ale - nie wiedziało się, po co się sięga.
Verne - miałam wszystkie, oprócz Tajemniczej Wyspy, a tą najbardziej lubiłam! lGdzieś się porozchodziły, między rodziną, przekazywane dla następnych dzieciaków.
Ale mam ciągle oryginalny "Pięcioksiąg Przygód Sokolego Oka", James Fenimore Cooper. Już pisałam o tym kiedyś na Forum.. Ojciec kupił w mojej pierwszej klasie, on czytał w dzień, a ja po cichu przy świetle latarni za oknem, w nocy... Myślałam, że będzie zakazana. Piękne wydanie, piękne, barwne ilustracje, ale upływ czasu na nich widoczny.
Czytałam, że to mikroorganizmy konsumują powoli nasze księgozbiory.

Gość

No proszę taki ambitny temacik a tak się ... obsunął. Think

Może kopa w górę????

Ostatnio przeczytałem dosyć opasłą książkę. Think

Nie powiem, treść zwięzła, jasna i przejrzysta tylko jakby ...pozytywnych bohaterów za dużo. Liar

Pewnikiem jesteście ciekawi tytułu?
To była ... "Ksiązka telefoniczna" Ya winkles

Incognita

Gość

Incognita

No to sposób sobie wybrałeś ...delikatnie mówiąc... uwłaczający inteligencji...
nie piszę czyjej...
Spodziewać by się można wyższych lotów..... albo muszę zrewidować opinię o Tobie...
postaraj się bardziej....lub może inaczej!

a jeśli chodzi o wyluzowanie....jak w temacie poetyckim też....."Ja mam do tego stosunek wysoce umiarkowany"

Gość

Gość

I może wziąłbyś jakąś książkę na wakacje , warknął ojciec spoglądając na rzeczy kilkunastolatka sposobiącego się do wyjazdu na wakacje.
I kiedy ty wreszcie zaczniesz czytać?
Dałbyś chłopakowi spokój powiedział dziadek odkładając gazetę. Chodź Jacusiu do dziadka, porozmawiamy.
Ojciec spiorunował wzrokiem dziadka, ale się nie odezwał.
Po kilku dniach, na plaży na której żar się z nieba lał syn wyciągnął z plecaka jakiś napój i zapytał ojca, napijesz się?
Na razie nie, odpowiedział ojciec.
No to ja się napiję powiedział chłopiec i sięgnął ponownie do plecaka skąd wyciągnął ... grubą książkę.
Ojciec, od razu ją poznał. Ze względu na oprawę.
Ot, zwykła siermiężna i twarda biblioteczna oprawa introligatorska bez znaków identyfikacyjnych.
Przecież to była książka jego późnego dzieciństwa.
Przemienienie pańskie czy co – pomyślał, ale się nie odezwał.
A potem obserwował chłopaka, który z wypiekami na twarzy czytał tę książkę po południu, wieczorem aż do północy, rano i znów na plaży a nawet wieczorem w samochodzie przy latareczce, na tylnym siedzeniu samochodu kiedy wracali z wycieczki. I tak się działo przez kolejne dni . Ojciec cieszył się widząc, syna chlipiącego pod nosem, śmiejącego się do utraty tchu bądź zagryzającego palce z emocji. Książka topniła.
Aż przyszła chwila kiedy chłopiec późno wieczór przybiegł do ojca z wypiekami na twarzy krzycząc – tato, tato, tak nie może być, to się nie może tak skończyć, krzyczał.
Ojciec uśmiechnął się i powiedział, przeczytaj jeszcze tych ostatnich parę stron, syneczku.
Chłopak pobiegł do książki. Wrócił z uśmiechem na ustach. Super książka powiedział . Bo rzeczywiście była super. Była jedną z wielu, która ukształtowała jego stosunek do ludzi i życia.
Co się stało syneczku, że w ogóle zabrałeś książkę i akurat tę ?
Dziadek mi obiecał , ze jak ją przeczytam i opowiem, to dostanę od niego nowe firmowe rolki odpowiedział prostolinijnie chłopak i dodał, dziadek mówił, że jemu się ta książka podoba, tobie też a zresztą sam chciałeś kiedyś abym ja przeczytał. No rzeczywiście pomyślał ojciec i zapytał no to fajnie że będziesz miał nowe rolki co?
No nie wiem, odpowiedział chłopak, jakoś mi głupio będzie....

Jacek rolki dostał, ale niestety, to był już ostatni prezent od mojego Ojca.
Ale jakże niezwykle cenny ... Think

Ot, takie to skojarzenie wzgladem czytelnictwa naszło mnie dzisiaj rano kiedy przeglądałem bibliotekę aby cosik poczytać. I znalazłem ... „Edukacja Józia Barącza” Józefa Bieniasza.
Zaraz poczytam ją po raz ... nie wiem który, bo ..... w końcu trza czymś zająć czas na chorobowym. Razz

A co, skoro Prezes może ....
A tak na koniec.

Myślę, że nie jest ważna sama literatura, ale i sposób... podejścia do niej.

Incognito .... i co może być???? Mr. Green