POLITYKA 2o

Gość

Literackie zboczenia - dobre określenie!
U mnie zaczęły sie wiele lat temu, kiedy u nas nie można było dostać literatury SF, fantasy chyba jako pojęcie jeszcze nie istniało, o horrorach nie mówiąc.
Dostałam od znajomego na urlop plik powieści SF i kryminałów w języku angielskim. Zrąbałam wszystko w dwa tygodnie. Czytałam nocami, a w dzień opowiadałam synowi następne odcinki. No i tak już zostało.
Potem regularne czytanie "Fantastyki", i Nowej... Tam była pewność, że otrzymujemy utwory ciekawe i niezłe literacko.
Świat, który pozwala na relaks od problemów codzienności. Niewyczerpane pole ludzkiej fantazji i pomysłowości. Ale uwaga! Dla tych, którzy nie zagłębili się w tą literaturę: masę tu szmelcu niewartego otwarcia okładki.
Sziman, ja zaczynałam praktycznie od Strugackich. Dostępne były, bo tłumaczone z języka rosyjskiego. Zresztą, uważam, że świetne. Ten nastrój, typy ludzkie z rosyjskiej prowincji.. Cudo. Pewne porównanie do "Kapuścianej zupy" z Louisem de Funnes. No i zaskakujące spotkanie: korespondowałam z dziewczyna z Frunze, byłam tam na wycieczce, odwiedziłam.. Dzisiaj wyobrażam sobie, jaki to był dla nich kłopot... W czasie rozmowy padło nazwisko "Strugaccy". Podporowadziła mnie do półki, tam był cały rządek.
Dick i Ursula le Guinn, Roger Żelazny - przeszłam przez to, kiedyś, ale Dick mnie coś bardzo mrocznie usposabia.
I wiele, wiele innych, całkiem niezłych, których już tytułów nie pamiętam. Książki szły w ruch, nie wracały, i dobrze, bo brak miejsca. Coś pozostało, ale w Warszawie.
Trylogia Marsjańska - miała dalszy ciąg, gdzies się w tym zagubiłam.
Za czym nie przepadam - tzw "hard SF". To bardzo męska część tej literatury. Horrory też nie bardzo. Ale Kinga czytywałam, i nie jest zły. Szczególnie umiejętność tworzenia atmosfery grozy za pomocą literackich, subtelnych pociągnięć, a nie odpustowymi straszydełkami.
Niektórzy ludzie odrzucają SF, uwazając ją za niepoważną, nie wartą zainteresowania. A niby dlaczego. Przecież to nie temat decyduje o tym, czy dzieło jest dobrą literaturą, czy nie.

Co mogę od siebie polecić... Martin George R.R., cykl rozpoczyna bodajże "Gra o Tron". Historyczne fantazy, temat mówi sam za siebie... Nie nudzi, nie przesłodzone.

Jaga

Gość

Gość

Nie no widze sziman... teraz Jaga obydwoje wala z wielkiego dziala :)
Juz wiecej sie nie odzywam, pozostane przy swojej pasji do nienaukowych, nieambitnych mrozacych krew w zylach gusel :)

Gość

O ja też byłem stałym i wiernym czytelnikiem F a potem NF ale zrezygnowałem, bo strasznie się zepsuła po tym jak odszedł z funkcji naczelnego Parowski. Długo po jego odejściu jeszcze się łudziłem, że to chwilowe załamanie ale gdzieś tak po półtora roku dałem spokój - kupowanie pisma (wcale nie taniego), w którym często nic nie dało się przeczytać (a i tak bywało) było bez sensu. Mimo wszystko nadal z nadzieją przeglądam w empikach numery choć widac pewną (nieznaczną) poprawę (przynajmniej jest apolityczna, bo po Parowskim wyglądała jak agitka jakiś lewaków) to jeszcze nie to. Nadal trzymam moje numery F i NF - mam wszytskie od 1993 do 2004 i dużo wcześniejszych w tym kilka kompletnych roczników i czesto wracam do ulubionych opowiadań.

Gość

Gość

Gość

[quote]ale Dick mnie coś bardzo mrocznie usposabia./quote]

O tak Dick jest mroczny ale mroczny w welkim stylu. Facet jest absolutnym geniuszem, a do tego totalnym popaprańcem. Jego wizje to tak naprawdę relacja z jego świata. Fascynjąca wycieczka w głąb jego duszy. Jego geniusz umożliwiał niejako fotograficzną relację z tych wycieczek - jego książki to nie fantastyka to świat widziany oczami (niebezpiecznego zresztą) wariata. Taką relacją jest np.książka Trzy stygmaty Palmera Eldricha ale też Ubik. Generalnie każda książka to wzajemne przenikanie się rzeczywistego świata z onirycznym (narkotycznym) półświatem, przy czym granice się zacierają nie wiadomo co jest rzeczywistościa, a co snem, majakiem a co lepsze nie widomo czy takie rozrózninie ma wogóle sens. Czasem ten narkotyczny, oniryczny świat ma znacznie więcej sensu od z pozoru racjonalnej układanki otaczającej nas rzeczywistości. To jest Dick. I coś jeszcze Dick ma niezwykłą zdolność do budowania nastroju (co zauważyłas) czasem w nim się zatapiamy i odczuwamy to co odczuwa on (jego alter ego) jakąś monotonię, lęk, z czase nudę ale potem jest wystrzał - coś co stawia nas na nogi u Dicka czasem to jest jedne zdanie, które buduje sens całej np. 300 stronicowej powieści. Czasem dla tego zdania warto tą książke przeczytać, przy czym wyrwane z kontekstu zupełnie nie ma sensu. Generalnie rewelacja.

Gość

Nie czytam SF..nie lubię.
Bo życie tutaj jest najbardziej SF, żadna książka tego nie odda.
Wolę szaleństwo Gombrowicza, jego "klawiaturę żeber cielęcych" w "Sanatorium pod Klepsydrą".
I zupełnie wyzwoloną Marię Dąbrowską z jej Dziennikami.
Najstraszniejsze, co do mnie przemówiło, to było "Stulecie chirurgów" J. Thorwald.

Gość

No to widzę, że my wszyscy z jednego klanu. Praktycznie czytujemy to samo. "Fantastykę" mam od pierwszego numeru. Do tego komplet "Thorgala". Kreska Rosińskiego jest boska. Mam albumy Siudmaka, Achilleosa, Sorayamy, Royo, S. Dali i wielu innych.
Zauważyliscie, że "pochłaniaczy" książek dzieli się na dwie kategorie?
Tych co czytają fantastykę i tych od kryminałów. Wstyd się przyznac, ale jest ksiażką, którą walnęłam w ścianę. To "Pamiętnik znaleziony w wannie" Lema. Miałam 15 lat i po przebrnięciu 3/4 treści nie mogłam zajarzyć o co w niej biega. A jedyną książką, która mimo wysiłku nie udało mi się zmęczyć to "Ulisses" J.Joyce'a. Przebrnęłam przez paleoastronautykę, ufomaniactwo i całą masę innych "zboczonych" tematów. Uff -duzo tego było. A ile jeszcze przede mną!?

Gość

Hmmm

osobiście Gombrowicza nie cierpię dla mnie to grafoman - jego sztandarowy Ferdydurke jest absolutnie "nieprzeczytny" gdyby nie zmuszać gównarzeri do czytania w ramach lekturowania to ostatni egzemplarz dawno by już zgnił na śmietniku. Natomiast Sanatorium... czytałem, podobało się ale to Schultz a nie rozreklamowany nie wiadmo za co Gombrowicz...

Gość

Sziman.
Próbuję ogarnąć swym skromnym małym rozumkiem Twoją agresję i niechcęć, którą epatujesz dosłownie we wszystkim.
Ferdydurke trzeba chcieć zrozumieć, trzeba mieć odwagę na to, aby dostrzec odwagę autora, który już tak dawno miał odwagę.
Nie wypowiem moich przypuszczeń, dlaczego, bo po co?
Ty wiesz najlepiej i masz z tym problem, ale nie będę z Tobą o tym rozmawiać.

Gość

????

Agrsesja? nie sądzę.

Raczej indywidualna, subiektywna i nie roszcąca sobie atrybutu dogmatu moja absolutnie prywatna opinia, z którą ośmieliłem się podzielić.

Zresztą sądzę, że Twojo gombrowiczoflia jest raczej powierzchowna skoro przypisujesz temu grafomanowi takie cudeńko jak Sanatorium....

Może nie ja mam problem.....

Gość

To tylko pomyłka, oczywiście.W kwestii Szultza.
"Gombrowicz- grafoman.."
"zmuszać gównarzeri do czytania w ramach lekturowania to ostatni egzemplarz dawno by już zgnił na śmietniku"- ubliżanie zarówno młodych ludzi, jak i wartości tego, co raczej już zostało uznane przez mądrzejszych od Ciebie.
Cytat z Twoją pisownią; dosłownie.

Gość

Gość

No i widze, ze sziman nareszcie, z wrodzona Mu elegancja, poszturchal Paj. Czyzby poczatek forumowej przyjazni?