POLITYKA 2o

Gość

W topiku nakładają mi się 3 wątki.
Zacznę od wątku Casandry.
1. Casandra "prawie chronologicznie podała dochodzenie do przyczyn postrzegania świata. Odkrycia z zakresu fizyki powodowały kolejno inne pierwsze przyczyny istnienia postrzeganego świata. Było to wnioskowanie (implikacja) na podstawie nowych spostrzeżeń i zakładanie nowych przyczyn. Każde nowe odkrycie powodowało inny pogląd i tworzenie nowych teorii opartydch na nowszych założeniach, które kolejno znów badane i udowadniane, dawały asumpt do nowego spojrzenia na świat, na jego powstawanie, na jego dzieje. Odbywało się to wielowątkowo. Czyli odbywało się to z innych kolejnych czy inaczej ułożonych łańcuchów logicznych i to ... powiązanych ze sobą. Czyli wniosek, że...
2. Opis czasu przez Ekora, że mając rozdzielne podzbiory wniosków i spostrzeżeń , z których wybieramy po jednym dowolnym elemencie, można je uporżądkować dowolnie i ten porządek można nazwać porządkiem chronologicznym. W dodatku można z tego wywnioskować kolejne prawo fizyczne, które da asumpt do łańcucha "termodynamicznego" świata. Czyli jaki wyglądał początek świata, tego nigdy się nie dowiemy, bo założenia są tylko przyjmowane. A czy są one błędne czy nie nie ma znaczenia, bo już reszta implikacji w tańcuchu BB jest już przyjmowana za stan właściwy, za stan poprawny, za stan dający się udowodnić.
Problem w tym polega i jestem przeciwny poglądowi że podzbiorów rozłącznych, z których wybieramy i układamy łańcuchy logiczne może być nieskończona ilość. A taką możliwość daje aksjomat wyboru przyjmowany i dość często jest tak wykorzystywany, co nie przeczy matematyce jako takiej, wręcz bez tego założenia niektóre twierdzenia matematyczne byłyby nie do udowodnienia.

Chciałbym więc zauważyć, że powyższe rozumowania mówią, że postrzegany przez nas świat leci wielowątkowo, że z ciągi zdarzeń przyczynowo-skutkowych przeplatają się, że nie jesteśmy w stanie wysublimować ciągu zdarzeń, który byłby od czegoś niezalezny. Że każdy łańcuch zdarzeń nawet dający wnioski na przyszłość w obojętnie dowolnej dziedzinie są obarczone innymi zjawiskami, z kórych możemy sobie nie zdawać sprawy. Na przykład nie zauważamy tego, co ciągle zachowdzi i jest niezmienne podczas tłorzonego łąńcuch logicznego. I to może by nawet prawem fizycznym, stnadartem. Tylko że powtarzany ciąg w innych warunkach, mimo porawności logicznej nie zdaje egzaminu, bo nie zakładał, nie przewidywał dodatkowego warunku.
I aby już o tym nie pisać, ciągi logiczne skraca się, że jeżeli założenia do łańcucha logicznego dają końcowy wniosek, to z tych założeń wynika, bo musi wynikać wniosek końcowy. Czyli pomijamy pośrednie wnioski, czyli najczęściej nie postrzegamy dodatkowych założeń do logicznego ciągu istnijacych ... prawie zawsze czy tym ciągu. Nawet jeżeli coś nam automatycznie wynika tym bardziej nie postrzegamy warunków stałych, które mogą ulec zmianie w czasie ... automatycznego postrzegania.

No bo jak wiemy, 2+ 2 = 4. Jeżeli tego nie mamy wykute na pamięć może też smiało być do zauważenia błędu 2+2=5. Ale też jeno i drugie wcale nie wynika automatycznie, czyli bez czasu. Nawet jak mamy to zapisane w pamięci, nawet na komputerze! Czas mija. A od iluż to procesów (jaki jest to łańcuch skutkowo-logiczny, jaki czas w mikrosekundach) aby było 2+2=4 czy 2+2=5?

Gość

Nie ma co zajmować się, negować czy dawać wiary teoriom początków świata.
Jednak czy materia daje taki asumpt? Czy nie większe znaczenia ma postrzeganie świata. Postrzeganie, czyli odczuwanie za pomocą zmysłów i... przetwarzanie tylko stamtąd informacji. To jest jedno.
Drugim jest brzyttwa Okhmana, która mówi, aby nie tworzyć niepotrzebnych bytów. więc wiemy tylko to co odbieramy, to co pamiętamy, tylko to, czego się nauczyliśmy i przerabiamy logicznie i kierujemy się własnie tym, lub reagujemy mechanicznie, czyli wbudowanymi czy stworonymi specjalnie dla siemie metodami.

Jest jednak tak, że docierająca do nas informacja jest niezgodna z nasymi odczuciami czy przewidywaniami. To prawdę dajemy informacji zewnętrznej. Robimy to różnymi metodami, przystosowujemy się do świata zewnętrznego bez względu na prawdziwość czy fałszywość zastosowanego sposobu. I tak w kółko.
Zajmowanie się i wspólność dla wszyskich świata zewnętrznego powoduje, że uważamy się za pewną część tego świata. I tu się szuka współnych jego cech. To też się robi za pomocą uzgadniania współnej logiki. Niemniej minimum logiki, która obowiązuje świat zewnętrzny i nasz wewnętrzny w najmniejszej części ... jest taka sama i.... się jeszcze raz powtórzę.

Gość

Kolejnym i to szkolnym krokiem do znienawidzenia matematyki były ułamki i liczby ujemne. Jak to liczba może być niecała, w dodatku zapisywana fikuśnie przez dwie normalne liczby? Albo liczenie w stronę, której nie ma? I tak dalej. Potęgowanie wynikło już przy wzorach, gdy trzeba było mnożyć liczby przez samem siebie. A ponieważ potęgowanie nie jest fdziałaniem symetrycznym (odwracalnym) ma dwia odwrotne działania, czyli pierwiastkowanie i logarytmowanie. W potęgowania wynikło, że mogą być inne liczby podobne do zwykłych i rzeczywistych. Mianowicie liczby urojone i zespolone tworzące dodatkowe rozszerzenie liczb i wzorów matematycznych w dodatku niekiedy mających odwzorowanie w rzeczywistości. W szkole dowiedzieliśmy się, że są jeszcze liczby, które nie dadzą się zapisań ani rusz. Są to liczby niewymierne. Jeżeli dotychczas poznane były możliwe do zapisania dokładnego i dlatego nazwano je wymiernymi, to o niewymiernych wiemy tylko, że są! A najlepszym przykładem liczby niewymiernej jest liczba pi, która jest stosunkiem obwodu każdego koła do jego średnicy. Nie da się zapisać ani ułamkiem zwykłym, ani dziesiętnym.

Ta cała matematyka jest cały czas rozwijaniem i uproszaczaniem łąńcuszków logicznych.. Jedno wynika z drugiego. Nazwanie jednego czy drugiego pozwala nie stosować całego ciągu logicznego, ale przechodzić od razu od ... początku świata do kolejnych zdefiniowanych wyrażeń. Bowiem drugie "coś" jest czymś więcej jak jedno "coś", trzecie "coś" kolejne najmniej większe niż dwa "cosie". I tak dalej i jest to aksjomatyka Peano, chociaż na tej zasadzie każdy sam sobie buduje liczny naturalne.

Natomiast wszelkie wzory matematyczne są sposobami wynikającymi z logiki matematycznej i jej praw, jej możliwych uproszczonych skrótów łańcuszkowych. Wzór zapisany matematycznie jest końcowym dziełem łańcuszka do rozwiązania problemu.
Tak jest w komputerach. Peirwsze i najprostsze komputery i najprostsze kalkulatory posiadają liczydło zwane sumatorem. Potrafią jedynie sumować, ale robią to z dużą szybkością i chociaż nie potrafią ani odejmować, ani mnożyć, że o dzieleniu nie wspomnę, to robią to tylko za pomocą dodawania na tyle szybko, że wydaje się nam, że są przynajmniej 4-rodziałaniowe! Ale pozostałe działania dokonują za pomocą wbudowanych w komputer czy kalkulator programów zwanych też algorytmami.

Ps. Zdaje się nie napisałem się specjalnie i nic szczególnego, ale na tym zakończę. cdn!

Gość

I tu dochodzimy do nauk, nauk ścisłych i humanistycznych. Naukami nazywa się właśnie zbiory algorytmów, czyli skrótów co na początku, więc co jest na końcu. Różnie nazywanymi od praw zaczynając na zasadach czy prawidłowościach kończących. Różnica pomiędzy naukami humanistycznymi polega jedynie na tym, że prawa nauk ścisłych dają prawie 100 procentowa pewność, że tak się zakończą jak pisze w prawie. Prawa nauk humanistycznych mają ten margines znacznie większy. Wystarczy, że spełniają się w 51 procentach a nawet i mniej. Ale że takie zjawiska spełniane zachodzą jest pewne. Wszystko zalezy od wyjątków i to pewniejszych lub nawet niedookreślonych. Ale wszystko to jest oparte na implikacji i na liczebnościach.

Algorytmy powinny jednak spełniać się (jak w komputerach) w 100% i tu uwaga: o ile nie nastąpi błąd (awaria).

W czasach już odległych, w czasach naszej pierestrojki, kiedy nikt nad niczym nie panował, przekształcała się też na kapitalizm służba zdrowia. Był czas, że dyrektorzy z sekretarkami jeździli nawet do RPA na kursokonferencje, aby się tej pierestrojki nauczyć. I tak na przykład uczyli się algorytmizacji medycyny. A jakie mamy tego skutki? Żadne.
Algorytmizacja nie zdała egzaminu. Nie ma tego, że algorytm czyli postępowanie wedle zasad opisanych w algorytmie pozwala byle łachudrze przeprowadzić jedynie udaną operację wyrostka robaczkowego.
Natomiast nie udanie się operacji nawet specjalnemu specjaliście może świadczyć o jednym. Że to co operował, to na pewno nie był wyrostek robaczkowy!

Niestety algebra jest dziedziną matematyki pochodzącą od słowa algorytm zawiera 100 % pewności powodzenia jej przepisów. Ale też jest największy i najbardziej znany zbiór algorytmów i nazywa się "książka kucharska". Jak owe algorytmy są dokładne, jak są dokładnie wykonywane... i jakie dają efekty każdy może się własnoręcznie przekonać.
No i ostatnia własność aglrytmiczna. Jest też tak w... algebrze czy w algorytmice komputerowej, ale przykład weźmy z ksiązki kucharskiej. Przepis na babkę. Na taką samą, identyczną babkę jest z reguły kilka przepisów i to nawet znacznie rózniących się od siebie. Czyli w zależności od szybkości, od dokładności i kolejności mogą algorytmy tego samego różnić się. Czyli jeżeli jest kilka dróg dochodzenia do wyniku końcowego, to należy się zastanowić czy nie ma jeszcze więcej innych sposobów dochodzenia do końcowego wniosku. Czy inny sposób przypadkiem nie wyklucza algorytmu, czy w dotychcasowych algorytmach nie ma błędu, co go całkiem eliminuje. nalezy poprawić, zastosować dodatkowe obostrzenia! Tu uważam, ze jest znaczna róznica w postępowaniu humanistycznym i nauk ścisłych. Nauki ścisłe wymagają udowodnienia, że nowy algorytm nie wypacza pozostałe. Że nie wystąpi róznica postępując jakimkolwiek sposobem algorytmicznym.

Gość

Że świat jest tak niesymetrycznie urządzony, chociaż powtórzeń fraktalnych czy podobieństw nie można wykluczyć wynika mi nie właśnie z logiki świata, a szczególnie z implikacji, która rządzi rzeczami abstrakcyjnymi (pojęciami), jak i historią świata. Dosłownie - wszystkim.

Niemniej ta teoria nie ustępuje czy jest lepsza nawet wedle siebie od innych! Wszystkie teorie zawierają gdybanie i uzupełnienie do pełności wszystkiego zauważalnego na zadany temat, w dodatku są dość pewne i pełne (wystarczające). Wszystko rozbija się o pierwsze założenia. Jednak we wszystkich znanych plus powyższa teoriach historii świata występuje właśnie ta logika.

I wracając do Einsteina. W jego teorii występuje takie coś jak prędkość światła z reguły wyrażona w przyjętych wcześniej jednostkach, jak kilometry na sekundę. A co to jest odległość czyli przestrzeń lub czas? Coś przyjęte apriori. Coś więcej (czy wcześniejszego) niż sam początek świata.
Czas definiuje implikacja i podstawowe prawo termodynamiki. Implikacja wyrzuca z możliwości poniektóre przyczyny w związku przyczynowo-skutkowym (obszar implikacji zaznaczony na biało - vide początek topiku). Coś co już nie da się powtórzyć. Drugim zjawiskiem określającym czas są cykle powtarzające się, tak jak jest zdefiniowany czas na podstawie stanów kwantowych cezu) i zliczaniu ich. Jest to przyjęta najmniejsza dostrzegalna implikacja nie mówiąc o implikacjach zachodzących w samym atomie cezu. Na podstawie zliczania tych cykli możemy określić już odległość, jaką przebywają fotony światła.
I już na podstawie i prędkości światła i czasu zostały określone odległości.
Niemniej w geometrii Einsteina odległości , a także długości obiektów materialnych są uzależnione od grawitacji (zakrzywieniń przestrzeni) i prędkości w stosunku do prędkości światła. Czyli a priori (na początku) powinniśmy przyjąć grawitajcę i przestrzeń. A grawitację i przestrzeń też łączę w jedność. Przestrzeń jest przeciwwagą grawitacji. Zalezność jest oczywista. Im większa grawitacja tym mniejsze odległości. Zagęszczenie grawitacji tworzy materię od cząstek elementarnych po czarne dziury. Warto się zastanowić nad próżnią wokół cząstek elementarnych i gęstością przestrzeni w okolicach czasnych dziur. Kłania sie tu też trójkąt czyli wzór Pitagorasa (x^2 + y^2 = z^2), gdzie przeciwprostokątna określa bezwzględne dane o wszechświecie. A podobnie, nawet identycznie jest z falami elektro-magnetycznymi. Też zachowują się podobnie, czyli zgodnie we wzorem Pitagorasa! Jak i odległości i prędkości nawet niepodświetlne.

Czyli nasze wyobrażenie świata, w tym teoria Einsteina jest najprostrzym przełożeniem świata widzialnego czy odczuwalnego na matematykę. To matematyka jest pochodna od naszego świata! To my tworzymy tak matematykę i taką matematykę, jak chcemy widzieć świat. Jednak nam to się wymyka. No bow końcu świat jest korpuskularny czy falowy? Wybieramy pomiedzy jednym i drugim jak nam jest wygodniej. Ale świat jest rządzony jedynie prawami takimi jak implikacja i wzór Pitagorasa oraz grawitacją z prędkością świata. Jest to minimum definicji. Reszta jest już wtórna, jest już skrótem myślowym (uproszczonym łańcuszkiem myślowym), ale już nie podstawą.
I teraz możemy się zastanawiać wedle jakich praw jest urządzony nasz świat. Wydaje mi się że podobnie jak wszystkie teorie przyjmuję się logicznie, że jakieś zasady powinny rządzić światem, to przede wszystkim powinna nią by logika. I też tak przyjmuję. A reszta czyli przestrzeń z grawitacją ją kształtującą, bądź prędkoś swiatła lub nawet prawo Pitagorasa czy stała Plancka mogą być jedynie cechą lub wartością ustaloną dla naszego świata! Również liczby PI lub E. Też.
A Albert Einstein na pewno tego tak nie rozpatrywał, no bo nie znał swojej własnej teorii. Dopiero ją tworzył!

Gość

Trochę złapałam luzu i poza kopaniem się o Gruzję na polityce, poczytałam to i owo, aby móc brac udział w dalszej dyskusji (wymianie pogladów).
Pytasz Panesz: wedle jakich praw jest urządzony nasz świat?
Trudne pytanie. Aby na nie w miarę poprawnie odpowiedziec trzeba by chyba prześledzic dokonania z zakresu kosmologii. W poprzednich bowiem naszych dywagacjach pominęliśmy kilka ważnych kwestii w tym między innymi chocby mikrofalowe promieniowanie tła i jego pochodzenie, materialne składniki wszechświata, czy chocby teorię stanu stacjonarnego wszechświata.
Postaram się to wszystko jakoś poukładac, choc nie wiem czy podołam.
A zrobic, to trzeba, aby czytający te nasze wypociny inni użytkownicy
coś nie coś z tego wynieśli i zrozumieli.
Dzisiaj jest już dośc późno więc przygotuję sobie jutro w Word odpowiedni materiał i wkleję po przejrzeniu i usunieciu głupot, które z pewnością sie tam znajdą i dzięki którym mógłbyś humanistkę "szczypac" za totalną niewiedzę. Żartuję oczywiście Ya winkles

Gość

Czekam więc Casandro, myślę, że na kompendium! Że będzie o tle, o Cosiunie Nieba, o prędkościach powiększania się kosmosu.
Na pewno podana wiedza będzie podana ściśle i trzymająca się całości.
Jak zwykle będę miał "obiekcje", widział inaczej, ewentualnie podam zawężenie spojrzenia na ... wyniki, Chociaż dostrzeżenie tła jest oczywiste i wynikające z teorii Wielkiego Wybuchu. Ale nie podam przed, tylko o tym po tym. Więc... ile trzeba będzie ... dopoczekam. Mr. Green

Gość

Wieczory coraz dłuższe..a więc "Podszczypywania czas zacząć.."
Jestem w kropce...Wszystko to co napisała Casandra jest prawdą. Ale
do "podszczypywania " wystarczy byle pretekst. "I tego będę trzymał się do końca."
Zaczne podszczypywać od pojęcia "masy".

Gość

zasada nieoznaczoności Heisenberga..
Tylko ze Ekorze rzaden gatunek nie zyje miliardy lat....A tyle by było potrzbne by podrózowac po linii prostej ( wzglednie prostej..) A póki co nie umiemy zwijać przestrzeni jak kartki papieru tak by nie leciec przez cała przestrzeń ..tylko przeskoczyc z pkt do pkt..

Gość

Gość

Satystycznie wychodzi na to że większość gatunków życia na Ziemi trwa ok. 4 mln lat. Nam ..ssakom ten czas dobiega. Może Inka ma racje? Ogladam się na lewo i prawo. Do tańca też nie ma ochotniczek. O tempora o mores..

Jak ja lubię poniedziałki...

Gość

No dobrze. 4 mln lat mija, minie. A co dalej? Co proponujecie po ludziach?

Gość

To zależy w jakim stopniu "skasujemy " siebie. Są moim zdaniem dwie opcje;
1. Albo sami pokonamy siebie w gigantycznej nuklearnej katastrofie.
Lub równoważnie jakaś asteroida zboczy z kursu , lub też planowo trafi w nasz glob. Finał taki sam.
2. Globalna pandemia. Kto wie co w naszym genomie mamy zapisane. Dzis uczeni mówią o tym ze 70-90% naszych genów to nic nie mówiące "śmieci"
Jutro może okazać się że nie do końca jest to prawda.Może być tam zapis;"Ostatni gasi światło".

Gość

Zdaje się że prawdziwe jest powiedzenie o tym że ewolucja sama w sobie niesie swą zagładę.
Patrząc na historię życia na Ziemi widać wyrażnie że w krytycznych warunkach i okolicznościach przeżywają te gatunki które są proste w budowie i mało wymagające.Im bardziej gatunek jest przystosowany do środowiska tym bardziej narażony jest na zagładę w przypadku zmian środowiskowych.A co my ludzkość robimy? Zmieniamy srodowisko uzalezniając sie od niego. Za 50 -100 lat dla przykładu brak energii elektrycznej może spowodować totalną katastrofę. Nie będziemy mogli w prymitywnych warunkach żyć. Niewielka asteroida uderzając w Ziemię uczyni nas bezradnymi i skaże na wymarcie.Czyzby czas wracać do natury?. Może niekoniecznie , ale parę rezerwatów można by zostawić.

Gość