POLITYKA 2o

Gość

jutro jest 20 rocznica śmierci czlowieka, ktory pisal. nie tylko pisał. bawił się slowem.
wielbiciel fajki, zakochany cale zycie w jednej kobiecie, prawdziwy dżentelmen, dla mnie autor tych słów...

Blask samotności
Już z dala
Ostrzega okręty i łodzie
Przed podwodną skałą
I mielizną

O wczesnym wieczorze
Zapal
Swoją samotność

mniej więcej 18 lta temu, kiedy miałem taki życiowy zakręt ten wiersz mi bardzo pomógł... dlatego pozowliłem sobie załozyć ten temat

Gość

Wszyscy jesteśmy samotni, tylko nie każdy zdaje sobie z tego sprawę.
A spotkanie kogoś bliskiego pozwala na chwilę o tej samotności zapomnieć.

Incognita

[link widoczny dla zalogowanych]

"(...)Uczyń mnie dobrym

człowiekiem.

Albowiem tylko wówczas

Jestem.

Gdy jestem dobry.

Oto jedyna miara

Mojego człowieczeństwa

i istnienia."

"Psalm o trzcinie"

Gość

Inco, zaskakujesz mnie.
rozpoznałaś.
co powiecie Miłe Panie na mały kącik poetycki?

Gość

i jeszcze może coś z tego poety

Świat jest wozem z sianem,
Jak na tryptyku Hieronima Boscha...
Święty Antoni,
Zgubiliśmy sens życia,
Wiarę,
Nadzieję
Miarą wszelkich wartości
I samych siebie.
Jak mamy siebie odnaleźć,
Święty Antoni?
Jak?
Gdzie?
Szukamy się w złocie,
W brylantach,
W książeczkach oszczędnościowych,
Na giełdach przypominających domy obłąkanych,
W sejfach bankowych,
W zagraconych szufladach,
W pełnych spiżarniach,
W ciemnych piwnicach naszych pożądań,
W narkotykach,
W wódce,
W porywaniu ludzi,
W mordowaniu ludzi,
W biurokracji,
W przybijaniu bezwartościowych pieczątek,
W upajaniu się władzą.
Jedzie wóz z sianem.
Jedzie ....
Każdy chce z niego uszczknąć
źdźbło słomy.
Największe źdźbło.
Lub choćby najmniejsze ...
Święty Antoni,
Święty znalazco igły w stogu siana,
Naucz nas odnaleźć sumienie nasze,
Które zgubiliśmy,
Nic nawet o tym nie wiedząc.
Jedzie wóz z sianem,
Jedzie,
Jak na tryptyku Hieronima Boscha ...

Gość

Bardzo mi miło, ze się w poezje zabawiamy....ale niestety, obowiazek nakazuje mi wskazac, iz topik o poezji juz jest...więc trzeba bedzie je jakos zespolic...
ale w pisaniu, opowiesciach i aktywnym uczestnictwie to wcale nie przeszkodzi, zapewniam!!!
Delta

Gość

Jestem wzruszony Delto….twoim powrotem. Jeśli coś przegapiłem , coś palnąłem to przepraszam. Zaganiany człowiek taki….. a poezja , poezja znajduje się na swoim miejscu , nie zaginie….

Znowu więdną wszystkie zioła,
Tylko srebrne astry kwitną,
Zapatrzone w chłodną niebios
Toń błękitną.

Jakże smutna teraz jesień,
Ach, smutniejsza niż przed laty,
Choć tak samo żółkną liście.
Więdną kwiaty,

I tak samo noc miesięczna
Sieje jasność, smutek, ciszę
I tak samo drzew wierzchołki
Wiatr kołysze.

Ale teraz braknie sercu
Tych upojeń i uniesień,
Co swym czarem ożywiały
Smutną jesień.

Dawniej miała noc jesienna
Dźwięk rozkoszy w swoim hymnie,
Bo aielska, czysta postać
Stała przy mnie.

Przypominam jeszcze teraz
Bladej twarzy alabastry,
Krucze włosy, a we włosach
Srebrne astry.

Widzę jeszcze ciemne oczy
I pieszczotę w ich spojrzeniu
Widzę wszystko w księżycowym
Oświetleniu.

Asnyk Adam, Astry

3 grudzień 1879

Kolory jesieni......wprawdzie nie astry ale.......dzisaj robione....

[link widoczny dla zalogowanych]

Pozdrawiam - Janusz

Incognita

[link widoczny dla zalogowanych]

tym razem nie moje...ale piękne..

Gość

Gość

nota bene Asnyk, którego babcia pochodziła z zydowskiej sekty frankistowskiej też nie piowinien byc cytowany przez niektore osoby

Gość

Piękny ten jesienny wiersz, chociaż nieco smutny...
Toruńska jesień piękna, ciepła i słoneczną, więc - wybieram inny, przeciwstawny:

Kamień

Ja tylko jestem kamieniem
I jako niemowlę tu,
Objęty matki ramieniem,
Cichego używam snu.

Ledwie świt ducha półsenny
Mnie z łona martwości zwie
I w mojej piersi kamiennej
Poczuciem istnienia tchnie.

Jeszczem związany łańcuchem
W szeregu bezwiednych brył
Z ogólnym natury duchem,
Z kolebką bezwiednych sił.

Jednak przeczuwam powoli,
Że zacznie pierś moja bić,
I marzę o ludzkiej doli,
Chcę kochać, cierpieć i żyć!

I wierzę, iż ten, co kruszy
Dziś moję powłokę, grom
Otworzy dla mojej duszy
Wspanialszy cielesny dom.

I witam z dreszczem rozkoszy
Każdy zadany mi gwałt -
W niszczeniu, co mnie rozproszy,
Zgadując przyszłości kształt.

Tam, gdzie się boleść zaczyna,
Bezwiednej martwości kres!
A nad nią boska kraina,
Gdzie miłość wykwita z łez.

Przez wszystkie śmierci ogniwa
Postępu ciągnie się nić -
Ból samowiedzę zdobywa:
Chcę cierpieć, kochać i żyć!

Adam Asnyk

Gość

Odrobina toruńskiej jesieni.

[link widoczny dla zalogowanych]

Jaga

Gość

a może to?
czy ktoś zna piękniejszy ....?

W malinowym chruśniaku, przed ciekawych wzrokiem
Zapodziani po głowy, przez długie godziny
Zrywaliśmy przybyłe tej nocy maliny.
Palce miałaś na oślep skrwawione ich sokiem.
Bąk złośnik huczał basem, jakby straszył kwiaty,
Rdzawe guzy na słońcu wygrzewał liść chory,
Złachmaniałych pajęczyn skrzyły się wisiory,
I szedł tyłem na grzbiecie jakiś żuk kosmaty.

Duszno było od malin, któreś, szepcząc, rwała,
A szept nasz tylko wówczas nacichał w ich woni,
Gdym wargami wygarniał z podanej mi dłoni
Owoce, przepojone wonią twego ciała.

I stały się maliny narzędziem pieszczoty
Tej pierwszej, tej zdziwionej, która w całym niebie
Nie zna innych upojeń, oprócz samej siebie,
I chce się wciąż powtarzać dla własnej dziwoty.

I nie wiem, jak się stało, w którym oka mgnieniu,
Żeś dotknęła mi wargą spoconego czoła,
Porwałem twoje dłonie - oddałaś w skupieniu,
A chruśniak malinowy trwał wciąż dookoła.

Gość

Leśmian...
.... piękny, bo.... czuły.

Incognita

Kiedyś śpiewało sie piosenkę...że poezja Leśmiana i Stachury przełamuje dziewicze opory...( to taki skrót myślowy mojego autorstwa) a wszystkie nowotwory słowne Leśmiana uwielbiam...

Lubię też taką poezję dowcipkującą...ktos mnie kiedyś pytał : " co u Ciebie?? zacytowałam mu... Mr. Green

Józefa Jucha

Jak ja się czuję

Kiedy ktoś zapyta jak ja się dziś czuję
grzecznie mu odpowiem, że dobrze , dziękuję
To , że mam artretyzm to jeszcze nie wszystko
astma, serce mi dokucza i mówię z zadyszką
puls słaby, krew moja w cholesterol bogata
lecz dobrze się czuję jak na moje lata.

Bez laseczki teraz chodzić już nie mogę
choć zawsze wybieram najłatwiejszą drogę.
W nocy przez bezsenność bardzo się morduję
ale przyjdzie ranek...znów dobrze się czuję.
Mam zawroty głowy, pamięć figle płata,
lecz dobrze się czuję jak na swoje lata.

Z wierszyka mojego ten sens się wywodzi,
że gdy starość i niemoc przychodzi
to lepiej się zgodzić ze strzykaniem kości
i nie opowiadać o swojej starości.
Zaciskając zęby z tym losem się pogódź
i wszystkich wokoło chorobami nie nudź.

Powiadają: "starość jest okresem złotym"
kiedy spać się kładę zawsze myślę o tym...
"Uszy" mam w pudełku, "zęby" w wodzie studzę
"oczy" na stoliku , zanim się obudzę.
Jeszcze przed zaśnięciem ta myśl mnie nurtuje
"czy to wszystkie części, które się wyjmuje?"

Za czasów młodości (mówię bez przesady)
łatwe były biegi, skłony i przysiady.
W średnim wieku jeszcze tyle sił zostało
żeby bez zmęczenia przetańczyć noc całą..
A teraz na starość czasy się zmieniły,
specerkiem do sklepu, spowrotem bez siły.

Dobra rada dla tych, którzy się starzeją:
Niech zacisną zęby i z życia się śmieją.
Kiedy wstaną rano "części" pozbierają,
niech rubrykę zgonów w prasie przeczytają.
Jeśli ich nazwiska tam nie figurują,
to znaczy , że zdrowi i dobrze się czują..