POLITYKA 2o

aqva-vita1309 · Gość

To może ja Was oboje- Delto i Niezalezny - zdziwię wierszem na pisanym dawno, przez bardzo młodego i dobrze sie zapowiadającego poetę, który padł jak ścięty kula kwiat , na bruk Warszawy, w imię wolności, w imię narodowej sprawy.

A pisał tak :

....

W potoku włosów twoich, w rzece ust,
kniei jak wieczór - ciemnej
wołanie nadaremne,
daremny plusk.

Jeszcze w mroku owinę, tak jeszcze różą nocy
i minie świat gałązką, strzępem albo gestem,
potem niemo sie stoczy,
smugą przejdzie przez oczy
i powiem: nie będąc - jestem.

Jeszcze tak w ciebie płynąc,niosąc cię tak odbitą
w źrenicach lub u powiek zawisłą łzę,
usłyszę w tobie morze delfinem srebrnym ryte,
w muszli twojego ciała szumiące snem.

Albo w gaju, gdzie jesteś
brzozą, białym powietrzem
i mlekiem dnia,
barbarzyńca ogromnym,
tysiąc wieków dzwigając
trysnę szumem bugaju
w gałązkach twoich - ptak.

Dedykacja:

Jeden dzień - a tęsknotę - wiek,
jeden gest - a już orkanów pochód,
jeden krok - a otoś tylko jest
w każdy czas - duch czekający w prochu.

Pewnie zgadniecie o kogo chodzi, kto tak zawile pisał o miłości - o .....
Idę na koncert kameralny-

Do.... popołudnia, może wieczoru.
Może znajdę coś ciekawego w zbiorku wierszy Agnieszki Osieckiej, a może jakis fragment Kwiatów Polskich J. Tuwima

Gość · Wysłany: Nie 13:44, 02 Mar 2008 Temat postu:

Tuwim? Proszę uprzejmie.

już się o grzechy noce proszą
już z wiosny znów jak z bólu krzyczę
nieubłaganą mnie rozkoszą
zakuj w ramiona ratownicze

a kiedy zaczne się na nowo
wyrywać zbuntowanym ciałem
powiedz mi wreszcie pierwsze słowo
którego nigdy nie słyszałem

bo znów pogański sammum wieje
w pędach zawrotach burzach blaskach
pamiętaj kiedy znów zdziczeje
odrzyj mnie z wichrów i ugłaskaj

Gość · Wysłany: Nie 13:45, 02 Mar 2008 Temat postu:

Smutno mi, że tak kocham ciebie, i wiem: życie
Nie zlituje się nad twą młodością w rozkwicie,
Nie ujdziesz przed potwarzą i podstępną plotką,
Losowi będziesz płacić we łzach i żałobie.
Smutno mi... to dlatego, że wesoło tobie.

Gość · Wysłany: Nie 18:54, 02 Mar 2008 Temat postu: Re: wiersze

aqva-vita1309 · Gość

Zgadłeś Rumcajsie, a ja myślałam,z Ty tylko w polityce i w polemice gustujesz.
Miłe zaskoczenie.
Może jeszcze jakąś zagadkę podrzucę - ciekawa jestem czy zgadniesz?
Miłego popołudnia i wieczoru. Ok!

Gość · Wysłany: Nie 19:25, 02 Mar 2008 Temat postu:

Aquo, jestem człekiem renesansu
i poezja i muzyka i historia
malarstwo

aqva-vita1309 · Gość

Wybacz Rumcajsie, ale zbyt mało aktywna jestem na Forum abym zapoznała się ze wszystkimi przejawami Twojej tu działalności.
Te przejawy, które zaobserwowałam - czytając polemiki w różnych tematach, nie zauważyłam przejawów Twojej renesansowej duszy.
Może nie byłam zbyt uważna, a może zbyt wiele przeoczyłam?
Twój nick w żden sposób z epoką Renesansu mnie się nie kojarzy.
Może zatem daj więcej dowodów tego co z w Twojej duszy gra?

Gość · Wysłany: Nie 20:51, 02 Mar 2008 Temat postu:

Tak na zakończenie mojego pobytu wśród ludzi lubiących piękno zadedykuję dwa wiersze.

Dziękuje Ci że nie jest wszystko tylko białe albo czarne
za to że krowy łaciate
bladożółta psia trawka
kijanki od spodu oliwkowozielone
dzięcioły pstre z czerwoną plamą pod ogonem
pstrągi szaroniebiekie
brunatno fioletowa wilcza jagoda
złoto co się godzi z każdym kolorem i nie przyjmuje cienia
policzki piegowate
dzioby nie tylko krótkie albo długie
przecież gile maja grube a dudki krzywe
za to że niestałość spełnia swe zadanie
i ci co tak kochają że bronią błędów
tylko my chcemy być wciąż albo albo
i jesteśmy stale w kratkę

Niebo błękitniało, niebo owdowiało,
Owdowiały błękit białym śniegiem spadł,
Co się nagle stało, że tak biało, biało,
Pod nogami mymi zaszeleścił świat?

Włożę lisią czapę, przypnę lisi ogon,
Zmylę wszystkie ślady, zmiotę śnieżny kurz,
Pójdę sobie drogą, pójdę bez nikogo
I do ciebie nigdy nie powrócę już.

Gość · Wysłany: Nie 22:15, 02 Mar 2008 Temat postu:

Tak Adamie to Krzysztof Kamil Baczyński chociaż przyznać trzeba ze .... pisało wielu poetów na przykład Jan Brzechwa nie zapodam .... Leszka Żulińskiego.

I wionąwszy błękitnym strusich piór trzęsieniem,
Że cokolwiek pomyślę - jest tylko marzeniem.
Przez okno kwadratowe
Widzę wąsate drzewa,
Odkąd wdały się ze mną w rozmowę -
Śpiewam...

Przez kwadratowe okno
Widzę, że jesteś młoda,
A ja noc miałem taką samotną -
Szkoda

aqva-vita1309 · Gość

Rumcajsie!
Tym poetą chyba również nie pogardzasz?
Niech zatem przemówi :

KWIATY POLSKIE

Jakiż to bukiet? Zaraz służę
Opisem ścisłym. Najpierw róże,
Nie karminowe, kosmetyczne,
Róże królowe poewtyczne,
Pragnące, pachnąc, uszczęśliwiać,
Z łodygą jak balowa kibić:
Metr wysokośc, płatki rżniete
W krwawym koralu, zawinięte;
Róże Hiszpanki feudalne,
Nieopisanie seksualne,
Przy których by sam rubin pobladł,
Z jakimi na bajeczny obiad
Przychodził bogacz pełnokrwisty,
Lawenda woniejący ogier,
Do giętkiej i wysokonogiej
Panny Anieli - smutnej, czystej,
Szarojedwabnej, no i z tymi
Wargami z lekka mięsistymi,
Którymi, po koniaku ciemnym
I mocnej kawie na wanilii,
Chwytała Róży płomień silny
I warg Alfreda smak korzenny.......
...................................................

Tamta część była nieco frywolna, a teraz poważnie,
Bogo - ojczyźnianie : ..........

Piorunem ruń, gdy w imie sławy
Pyszałek chwyci broń do ręki,
Nie dopuść, żeby miecz nieprawy
Miał za rękojeść krzyź Twej męki.
Niech się wypełni dobra wola
Szlachetnych serc, co w klęsce wzrosły,
Przywróć nam chleb z polskiego pola,
Przywróć nam trumny z polskiej sosny,
Lecz nade wszystko - słowom naszym,
Zmienionym chytrze przez krętaczy,
Jedyność przywróć i prawdziwość:
Niech prawo zawsze prawo znaczy,
A sprawiedliwość - sprawiedliwość.
Niech więcej Twego brzmi imienia
W uczynkach ludzi niż w ich pieśni,
Głupcom odejmij dar marzenia,
A sny szlachetnych ucieleśnij.
Spraw, byśmy błogosławić mogli
Pożar, co zniszczył nasz dobytek,
Jeśli oczyszczającym ogniem
Będzie dla naszych dusz nadgnitych.
Każda niech Polska będzie wielka:
Synom jej ducha czy jej ciała
Daj wielkość serc, gdy będzie wielka,
I wielkość serc, gdy będzie mała........
......................................... [/b]

Gość · Wysłany: Pon 0:08, 03 Mar 2008 Temat postu:

Aqvo wiadomo kto napisał Kwiaty Polskie widzę że lubisz tego poetę, natomiast ten drugi wiersz bardzo ładny nie wiem kto napisał.

Gość · Wysłany: Pon 10:03, 03 Mar 2008 Temat postu:

Ranny ptak
Jakiś ptaszek o świcie oszalał, zwariował,
to się porwie z gałęzi, to o ziemię ciśnie,
przelatuje z jabłoni na kwitnącą wiśnię,
jak mała błyskawica siwa i różowa.

Krzycząc, że słońce wschodzi, leci ku kasztanom
i terczy słowo słońce gwiżdże słowo wschodzi,
kołysze się w gałęziach jak w zielonej łodzi
i kłuje ranną ciszę, deszczem haftowaną.

Wpatrzony w morelowy wśród obłoków pożar,
spada prosto z kasztanu w krzak pod moje okno
i krzyczy wielkim głosem, z radością okropną,
że słońce znowu wschodzi! Że go nikt nie pożarł!

Incognita · Wysłany: Pon 14:25, 03 Mar 2008 Temat postu: Re: wiersze

Gość · Wysłany: Wto 0:20, 04 Mar 2008 Temat postu:

ludzieńkowie nie gardze zadnym poetą nawet gdy jego wiersze sprowadzają się do tekstów takich

czy słyszysz
powiedz
czy słyszysz
jak me serce bije w rytmie
bum bum bum

Gość · Wysłany: Wto 7:16, 04 Mar 2008 Temat postu:

Bywam na tym topiku chyba już drugi raz od jego początku... A tu o mnie! O Facecie, dla którego poezja, muzyka też, to nieskończona tajemnica jak Wy dziewczyny!

I faktycznie ucieszyłem się z wiersza mi dedykowanego. Dziękuję. Brakowało mi po ostatniej walentynkowej poezji z paska lecącego dołem ekranu jakiejś telewizji.
Jesteś jak woda na Saharze.
Im jesteś daleko, o tobie marzę.
A gdy jestem blisko Ciebie,
jestem jak w siódmym niebie"

Nie powaliła mnie ta poezja. Sprawdziłem. Sucho miałem!
Ale zainteresowało mnie humidity w siódmym niebie.
A to takie proste. Sprawdzać ... klawiszów palcami ....
Dziękuję.