POLITYKA 2o

Gość · Wysłany: Czw 7:59, 13 Mar 2008 Temat postu:

Mistral.
Oczywiście "czotyry". Ale dla mnie nie władającego dobrze po rosyjsku i ani w ząb - ukraińskim, (ale słownik MAM) "wsio adno" (odno?), co powiedziała jedna i druga. Nie podsłuchiwałem! Ale sytuacja mnie ubawiła.
Postaram się być dokładniejszy...

Gość · Wysłany: Śro 17:58, 19 Mar 2008 Temat postu: Polacy-Ukraińcy, Polska-Ukraina.

W poszukiwaniu kontekstu dla współczesnego wizerunku Ukrainy i Ukraińców w oczach Polaków
trzeba sięgnąć do historii. W Polsce często myśli się o sąsiadujących narodach w kontekście
historycznym. Dotyczy to szczególnie Ukraińców, z którymi Polacy przez wiele stuleci żyli w
jednym państwie. Być może ten właśnie fakt był powodem traktowania Ukraińców protekcjonalnie,
z wyższością, w połączeniu ze stanowczym brakiem akceptacji dla ujawniających się w różnym
czasie ukraińskich dążeń niepodległościowych. Było tak nawet w XIX wieku, gdy pozbawieni
swojego państwa Polacy poszukiwali sojuszników w walce o jego odrodzenie. W polskiej myśli
politycznej pojawiła się wtedy idea współpracy polsko-ukraińskiej1, jednak dyskusję nad przyszłym
kształtem Rzeczypospolitej zdominowały koncepcje inkorporacyjnego, a nie federacyjnego
połączenia Polski i Ukrainy. Idea braterstwa przerodziła się więc w negację odrębności narodowej
Ukraińców i ich prawa do własnego państwa.
Podobnie było po I wojnie światowej. Jak pisze Adolf Juzwenko, ani historyczne, ani polityczne
ani etniczne racje nie ułatwiały polsko-ukraińskiego porozumienia. W II Rzeczypospolitej idea
państwa narodowego wzięła górę nad ideą narodu państwowego. Młode państwo polskie
prowadziło politykę dyskryminacji mniejszości narodowych, przy czym antagonizm pogłębiał
jeszcze fakt, że podziały etniczne w znacznym stopniu pokrywały się z podziałami socjalnymi.
Ukraińcy; czy też jak wtedy mówiono Rusini; mieszkali najczęściej na wsiach, byli chłopami.
Właścicielami majątków byli na ogół Polacy albo Rusini, którzy ulegli polonizacji.
W publikacjach z tamtego czasu można spotkać się z tezą o kulturowej wyższości Polaków nad
Ukraińcami a także o niezdolności Ukraińców do uzyskania niepodległości (patrz np. Kossak-
Szczucka 1996). Nie są to oczywiście jedyne publikacje, ale to one ; jako zgodne z ideą polskiego
państwa narodowego; nadają ton myśleniu o Ukraińcach.
Obrazu skomplikowanych relacji polsko-ukraińskich dopełniają dramatyczne wydarzenia II wojny
światowej, które w polskiej potocznej pamięci historycznej jednoznacznie jawią się jako czystka
etniczna, rzeź ludności polskiej dokonana przez Ukraińców. Sprawa ta jest tym bardziej trudna, że
w czasach komunistycznych oficjalnie o tym nie mówiono, nie było dyskusji historyków, nie
prowadzono badań itp. Przekazywano jedynie w ustnej formie tragiczne doświadczenia tych, którzy
przeżyli. Ukraina była częścią Związku Radzieckiego, a Polska jego krajem satelickim. Ta sytuacja
praktycznie uniemożliwiała rzeczywistą dyskusję nad wspólną przeszłością. Ta dyskusja rozpoczęła
się dopiero po 1991 r.
Tymczasem negatywny stereotyp Ukraińców jako zbrodniarzy umacniały i rozpowszechniały w
młodym pokoleniu wydane po wojnie książki, które były obowiązkową lekturą szkolną, a z których
można było wywnioskować, że głównym celem działalności Ukraińskiej Armii Powstańczej było
mordowanie Polaków.
Od ponad 16 lat Ukraina jest niepodległym państwem. Granica polsko-ukraińska w niczym nie
przypomina tej z czasów radzieckich. Niemal od początku polskiej transformacji Polacy mają dość
intensywne kontakty z Ukraińcami i innymi obywatelami krajów dawnego ZSRR. Kontakty te są
zupełnie innego typu niż te, które miały miejsce w czasach komunistycznych, przy czym chodzi tu
nie tylko o ich nie spotykaną wcześniej intensywność. Ukraińcy występują w tych kontaktach
często w nowej, nieznanej wcześniej Polakom roli – imigrantów ekonomicznych zajmujących się
handlem i pracą „na czarno”.
Przez lata wielu mieszkańców Polski wyjeżdżało do pracy, najczęściej do Europy Zachodniej, by
zarobić na życie. Dziś spotykają się z tymi, którzy w tym samym celu przyjeżdżają do Polski. Jest
to nowe doświadczenie społeczne, które nie może pozostać bez wpływu na kształtowanie się
wizerunku Ukraińców w oczach Polaków i na postawy polskiego społeczeństwa wobec Ukraińców
jako narodu i Ukrainy jako państwa.
Ukraina jest największym europejskim krajem, który po rozszerzeniu Unii Europejskiej znalazł się
poza jej granicami (Największa jest oczywiście Rosja, ale trudno uznać ją za kraj jednoznacznie europejski). Od początku uzyskania niepodległości państwo ukraińskie zajmuje ważne
miejsce w polskiej polityce zagranicznej. Polska polityka wobec Ukrainy dość często przyciąga
uwagę mediów, a budowane od początku lat 90. Stosunki między naszymi krajami nabierają dziś
nowego znaczenia w kontekście przystąpienia Polski do Unii Europejskiej.
Wszystkie te wątki – nowa rola Ukraińców jako imigrantów ekonomicznych oraz społeczny
wizerunek państwa ukraińskiego w oczach Polaków stały się tematem prezentowanego wniniejszym tekście sondażu. Ważną kwestią było poznanie opinii polskiego społeczeństwa o
prowadzonej przez Polskę polityce wobec Ukrainy. Pierwsze badanie poruszające niemal wszystkie
te wątki zostało przeprowadzone dwa lata wcześniej, w styczniu 2001 r. przez Instytut Spraw
Publicznych. Dane opublikowane przez ISP (patrz Konieczna 2001) stały się dla nas w wielu
kwestiach punktem odniesienia, dzięki któremu można było formułować wnioski odnośnie
dynamiki opisywanych zjawisk.

Gość

Gość · Wysłany: Pon 16:00, 24 Mar 2008 Temat postu:

Nie wiem dlaczego, Jago, ale Twój post rozczulił mnie.
Ja niby wcześnie nie mówiłem, ale teraz powiedzę, że mam też polskie korzenia obok ukraińskich i białoruskich. Mój pradziadek był Polakiem, a prapradziadek Polak był bardzo bogaty, tylko rewolucja socjalistyczna wszystko zrujnowała. Moja polska rodzina do rewolucji mimo, iż mieszkała głównie w Ukrainie, była także w USA w sprawach wygodnej wtedy pracy (chodzi o złoto) i nawet teraz mogę na amerykańskich stronach, dotyczących 1910-1920, znaleźć swoje nazwisko. Po rewolucji 1917 przy radzieckiej władzie pieniądze odebrano (a właśnie, co już z nimi robić?), a 1991 r. dziesiątki tysięcy rublów, które dzięki ciężkiej pracy mieli dziadkowie zostały zwykłymi arkuszami papieru i nieistnięjącymi rachunkami (rachunek= ang. bill). Teraz wszytko stacono. Dziadka nawet nazwali ukraińskim imięm, i zapisali w paszporcie jako Ukraińcem, mimo iż tylko matka była Ukrainką, a ojciec - Polakiem. Do 1954 tak było chyba lepiej, bo bali się władzy. Wiem, że mój dziadek znał polski, lecz uczyłem się polskiego sam, na zajęciach, dlatego jeśli i mam jakąś część świadomości Polaka, to tylko przez zajęcia polskiego i badania polskiej kultury a historii, a nie dzięki korzeniom. Jestem duszą oczywiście Ukraińcem, ale w trudnych sytuacjach, dotyczących stosunków polsko-ukraińskich staram się patrzeć cudzymi oczami. Ta dosyć dobra, jak mówicie, moja wiedza polskiego - to przede wszytkim moja własna zasługa i skutek ciekawości. Niestety, nie wystarcza mi praktyki, i bardzo mi boli, że nigdy nie byłem w Polsce.
Słyszałem taki cudowny wyraz: "Ile znasz języków, tyle razy jesteś człowiekiem". Rosyjski znam lepiej polskiego, ale zauważyłem, że Polska jest dla mnie o wiele bliższa, i mam do niej poczucia, bardzo podobne do nostalgii. Więc, choć by na swój krewny 12,5% mogę nazywać się i Polakiem.

Gość · Wysłany: Wto 15:15, 25 Mar 2008 Temat postu:

Nie byłeś jeszcze, Mistral, ale zapewne kiedyś tutaj przyjedziesz. Powinieneś. Oczywiście, znajdziesz różnicę między wyobrażeniami a rzeczywistością.
Aż zazdroszczę Ci takiej konfrontacji, i przeżyć.. :))
Wschodnie tereny Polski, Ukraina, Białoruś, Litwa to tygiel narodów.
Przenikanie się naszych narodów, kultur powinno sprzyjać zrozumieniu i zbliżeniu, ale, jak wiadomo, sąsiedzi zza miedzy potrafią być najbardziej skłóceni. Bo jest wspólnota a zarazem konflikt interesów.

Ze mną jest odwrotnie. Wiem, że moja rodzina ze strony dziadka pochodzi z Białorusi. Ale to bardzo, bardzo dawne dzieje. Początek 20-go wieku, lub jeszcze wcześniej. Niemniej, długo te więzy, w jakiejś szczątkowej formie, utrzymywały się. Pozostała jedyna pamiątka - ślad. Fotografia wykonana na Białorusi w 1917 r. Moja babka z ojcem odwiedzili wtedy rodzinę, dziadek został w Polsce. Do dziś nie rozumiem, dlaczego uważali, że tam będzie bezpieczniej.
Kiedyś nie pytałam, dzisiaj nie ma kogo pytać. Nie czuję więzów, ani szczególnego zainteresowania, ale - pozostaje to silne odczucie słowiańskiej wspólnoty.
Fotka, rok 1917. Kobieta na pierwszym planie to moja babka, zabawnie ubrany chłopczyk to mój ojciec.

[link widoczny dla zalogowanych]

Jaga

Gość · Wysłany: Wto 15:40, 25 Mar 2008 Temat postu:

Dziękuję za odzew Jago!
Postaram się przyjechać jesienią do Krakowa - jestem członkiem EAGE (Europejska Asocjacja Geonaukowców i Inżynierów) - a w Krakowie będzie konferencja tej organizacji. Zrobię dla tego wszystko, czego by to mi nie kosztowało. Guy with axe

Bardzo lubię Kraków (ze zdjęć), chyba to moje ulubione miasto w Polsce. Tylko sprawa finansowa póki że mi nie pozwala dalekie podróże. resigne

Ja też mam białoruskie korzenia - moja babcia z Białorusi.
A po co mój prapradziadek nie został w USA a później nie zabrał z sobą rodziny również nie mogę zrozumieć, pewno chwilił się za rodzinę pod czas rewolucji, ale pieniądze mógłby zostawić w USA.

Szanowni forumowiczowie! Proszę bardzo aktywnie głosować w moim sondażu. Chcę zobaczyć prawdziwą statystykę. żałuję, że nie wpisałem ankietkę od razu - więcej by ludzi przegłosowało.

Gość · Wysłany: Wto 16:52, 25 Mar 2008 Temat postu:

Gość · Wysłany: Śro 13:32, 26 Mar 2008 Temat postu:

Gość · Wysłany: Śro 15:17, 26 Mar 2008 Temat postu:

Dzięki, Jago.
Do rzeczy, zdjęcia Ukrainy możecie obejrzeć na następnej stronie:
[link widoczny dla zalogowanych]
Rekomenduję.

Gość · Wysłany: Śro 16:43, 26 Mar 2008 Temat postu:

Gość · Wysłany: Śro 21:59, 26 Mar 2008 Temat postu:

Masz rację, Jonasz, ale nie mam już kogo pytać.
Musiałabym chyba zacząć od ksiąg parafialnych w małym miasteczku niedaleko Warszawy.. Tam powinny być metryki urodzenia...
Może kiedyś.

Mistral - fotki - zawsze chętnie.
Wkleję ten link na "Świetle i dźwięku".

Jaga

http://www.2o.fora.pl/swiatlo-i-dzwiek,28/na-zielonej-ukrainie,3516.html#54729

Gość · Wysłany: Śro 22:04, 26 Mar 2008 Temat postu:

Gość

Umieściłem na jednym ukraińskim forum ankietkę z powyższym pytaniem, zobaczcie wyniki sondażu i komentarzy Ukraińców:
[link widoczny dla zalogowanych]