POLITYKA 2o

Gość

Niewolnictwo w Sudanie

autor: (Grzegorz Araszewski)

Niewolnictwo w Sudanie, odkryte ponad 10 lat temu w prowincjach Darfur oraz Kordofan, przez obserwatorów CSI (Międzynarodowej Solidarności Chrześcijańskiej) nadal jest praktykowane. Oskarżenia grup walczących o prawa człowieka kierowane pod adresem islamskiego reżimu w Chartumie na nic się zdały. Rząd nadal namawia do stosowania przemocy wobec chrześcijan i animistów zamieszkujących południowy Sudan, finansując bandy fundamentalistów i wyposażając ich w broń automatyczną. W niewolnictwie upatruje skuteczną broń w prowadzonej agresywnie islamizacji i arabizacji kraju.

Wykorzystując religię do celów politycznych, rządzący islamiści głoszą, że Afrykańczycy z terenów znajdujących się pod kontrolą powstańców są wrogami islamu, których można bezkarnie zabijać, gwałcić, torturować i brać w niewolę. Międzynarodowy Czerwony Krzyż, agendy ONZ oraz inne organizacje otrzymały zakaz wstępu do Sudanu. Chartumski reżim zabronił bowiem przeprowadzania jakichkolwiek akcji humanitarnych w tym kraju. Niemniej, przedstawiciele m.in. CSI zdążyli ustalilić, iż podstawowym założeniem niewolnictwa w Sudanie jest "kulturalne wyniszczenie plemienia Dinka", zdecydowanie katolickiego oraz islamizacja całego kraju. Dlatego też porywa się ludzi młodych, których łatwiej "nawrócić" na islam.

Dzisiejszy Sudan był kolebką jednej z najstarszych kultur w Afryce - państwa Napota (950-350 p.n.e.), z którego w IV w. p.n.e. wyrosło państwo Meroe. Chrześcijaństwo, które dotarło na te ziemie ok. VI w. zostało w szybkim czasie wyparte przez islam. Na XIX w. przypada najpierw dominacja wpływów egipskich, później brytyjsko-egipskich. Sudan otrzymał autonomię w roku 1948, a państwem niepodległym stał się 1.1.1956 r. Niemal od razu doszło do ostrego konfliktu między muzułmańską ludnością arabska zamieszkującą północne regiony oraz chrześcijańsko-animistycznym południem. Wojna domowa zakończona w 1972 roku przyznaniem południu autonomi odżyła 9 lat później i trwa do dzisiaj. Wysoki Komisariat ONZ ds. Uchodźców (UNHCR) szacuje, że w skutek wojny rządu ze swoimi obywatelami zginęło ponad 2 mln ludzi, zaś ok. 100 tys. ludzi znajduje się w niewoli.

Nyamut Adwal Anei
Piękna młoda kobieta przed 12 laty porwana przez arabskich najeźdzców. Wygląda na 16 lat, ale sama nie zna swojego wieku. Nie może jednak zapomnieć dnia, w którym wraz z setkami zwierząt, kobiet i dzieci została zamknięta w zagrodzie dla bydła jako arabski łup wojenny, a później pędzona na północ kraju w dwutygodniowym marszu. Podczas drogi była kilkakrotnie gwałcona przez najeźdzców - bojowników islamskich i żołnierzy armii regularnej. W mieście Karego była najpierw w obozie dla niewolników, a potem w domu swego właściciela Mahmuda, gdzie nosiła wodę, sprzątała dom i była jedną z dwóch jego konkubin z plemienia Dinka. Dostała arabskie imię i musiała odmawiać islamskie modlitwy. W ostatnim roku była zmuszona poddać się obrzezaniu. Ale czegoś uniknęła - wiele innych kobiet ma na pół arabskie dzieci, jako żywe świadectwo wykorzystywania przez swych właścicieli.

Namiri Lual
Chłopiec ma 12-13 lat. Został porwany zanim zaczął chodzić. Wyrastał jak Arab, w północnym mieście Abu Jafra. Mówi tylko po arabsku. Jeden mężczyzna powiedział mu, by mówił do niego per ojcze, ale pomimo to zmuszał chłopca by ten spał w chlewie razem ze zwierzętami, tak jak pozostali niewolnicy. Lual uczył się w szkołach koranicznych, gdzie wpajano mu, że dżihad chroni islam przed niewiernymi z plemienia Dinka. Ironią losu jest, że dzisiaj Lual siedzi w więzieniu Dinków na południu kraju. Miejscowi funkcjonariusze uważają, że chłopiec podobnie jak wielu innych młodych Dinków został wyszkolony do prowadzenia świętej wojny przeciw swym pobratymcom.

Niewolnictwo w Sudanie miało podłoże zarówno kulturowe jak i historyczne. Co dziwne, rzadziej religijne. Niemal od zawsze beduini brzydzili się pracą fizyczną, stąd też konieczność posiadania niewolników. Arabskie podboje wynikały jednocześnie z konieczności islamizacji terenów sąsiednich jak i z braku rąk do pracy. Dzisiejsze niewolnictwo uzasadniane również islamizacją i arabizacją Sudanu, stało się bronią w sudańskiej wojnie domowej. Celem handlu nie jest już zysk, dlatego wykupywanie niewolników przez organziacje walczące o prawa człowieka zdaje się nie mieć wpływu na rozmiar zjawiska. Krytycy tego przedsięwzięcia zauważają, że wykup niewolników może wręcz zaszkodzić plemieniu Dinka, albowiem arabscy łowcy mogą wychodzić z założenia, że jeśli będzie popyt, znajdzie się i towar. Niemniej, między Arabami a Dinkami w 1981 r. zawarta została umowa, na mocy której pierwsi uwalniają cześć drugich w zamian za swobodny dostęp stad bydła do rzeki Kiir w porze suchej.

Wyzwoleńcy nie mają pewności co do swej przyszłości. Nie wiedzą, czy uda im sie odnaleźć swój dom, swoją rodzinę, pożywienie. Nie wiedzą też, jak długo pozostana na wolności. Często opiekę nad tymi społecznymi sierotami roztaczają lokalne wspólnoty, które podejmują się dostarczać im jedzenie, zagwarantowują schronienie i leki. Ale mogą zaoferować bardzo niewiele. Sudan od lat dotknięty jest klęską głodu, a wiele terenów uprawnych zniszczonych jest przez działania wojenne.

Na ironię zakrawa fakt, iż według prawa ustanowionego przez reżim w Chartumie niewolnictwo jest zakazane w całym Sudanie, jako przejaw
zła stosowanego wieki temu przez białego człowieka.

Gość

Gość

Ale tak wogóle to sa przecież "wolnymi Afrykanami", którzy zrzucili jarzmo białego pana, tak jak ci:

albo ci:

i jeszcze ci:

[img]http://tbn0.google.com/images?q=tbn:-V773D15Ty9z1M:http://www.marysmeals.de/images/forpages/hintergrund02klein.jpg[/img]