Zmień post - POLITYKA 2o

Zmień post

Użytkownik

Temat

Treść wiadomości

Emotikony





Więcej Ikon

Kolor: Rozmiar:

Zamknij Tagi

[quote="Kowa1"][quote]pół Afryki i Azji , Europa Wschodnia - "flirtowało" z komunizmem - budowało różne socjalizmy (narodowe odmiany) -a teraz - kapitalizm.[/quote]

No nie ogulnikami sie nie wtyłgasz, chyba że też potrzebujesz snu.
Dawaj kogoś, jakiś nazwijmy go komunistyczny Noriega który najpierw jadł z ręki, a potem jak się zorientował że pokarm którym jest karmiony go zatruwa, zaczoł rękę kąsać.
Albo jakiś przywódca afrykański którego ZSRR tak jak USA przywiozło lub wywiozło helikopterem.

[quote]Abstrahujesz od skali ......[/quote]

Jakby Chile było wielkości Rosji a Rosja wielkości Chile i skala była by inna.
A tak w szczegule to twoim zdaniem jak ktoś wpadnie w szał i dokumentnie rozpieprzy całe mieszkanie to jak mieszka w kawalerce 30m2 to jest mniejszym wariatem niż by nim był mieszkając w apartamencie 300m2. [img]http://i3.tinypic.com/8ajvrc9.gif[/img]

[quote]O Pinochetie - słyszał cały świat - o ARCHIPELAGU GUŁAG -
i ofiarach WIELKIEGO GŁODU (10.000.000 ludzi - nikt zresztą dokładnej liczby nie zna) na Ukrainie - znacznie mniej.

Dlatego m.in. Rosja - może w żywe oczy kłamać w sprawie Katynia, pacyfikować Czeczenów itd. Itd.[/quote]

Tak? Dla tego?

A jakby Rosja była wilekości i siły Serbi ( przed rozbiorami ) też mogła by sobie na to pozwalać. Czy może latali by nad nią amerykanie i bombardowali infrastrukturę gospodarczą. [img]http://i2.tinypic.com/80xfgyc.gif[/img]

PS

Ostatnio jadąc autobusem podmiejskim przysłuchiwałem się ( a wraz ze mną dwaj studenci ) rozmowie kierowcy i jego zmiennika komentujących budowę tras wylotowych.
- ale oni to za wąskie robią, powinny być cztery pasy.
- no ite wiadukty też za wąskie.
- wiesz jak jedziesz tam na śląsku, no wiesz tam na Gliwice to są wiadukty co je jeszcze hitler budował. No to one są już na cztery pasy, patrz tle lat temu. A ci na dwa pasy.
Komentaż studencki.
- tylko żałować że przegrał. [img]http://images25.fotosik.pl/103/832b0daae6f7bf92.gif[/img][/quote]

przemarsz sił głównych 40 Armii[7].
27 grudnia oddziały powietrznodesantowe oraz grupy specjalne KGB zajęły pozycje w pobliżu najważniejszych obiektów w stolicy Afganistanu pod pretekstem wzmocnienia ich ochrony. W godzinach popołudniowych przeprowadzono szturm pałacu prezydenckiego, którego dokonały dwie grupy specjalne „Grom” i „Zenit” wspierane przez batalion „muzułmański”. W tym czasie grupy KGB i spadochroniarzy opanowały w Kabulu budynki rządowe i obiekty wojskowe. Podczas zdobywania pałacu zginął prezydent Afganistanu H. Amin. Władzę przejął B. Karmal, który został przewodniczącym Rady Rewolucyjnej i sekretarzem generalnym Ludowo- Demokratycznej Partii Afganistanu[

Babrak Karmal
Z Wikipedii
Babrak Karmal (ur. 6 stycznia 1929, zm. 3 grudnia 1996) - polityk afgański w latach 1979-1986 o poglądach proradzieckich, długoletni agent wywiadu radzieckiego KGB. [1]
Od początku lat pięćdziesiątych był działaczem ruchu komunistycznego w Afganistanie. W 1953 został aresztowany za udział w demonstracji studenckiej i był więziony przez blisko 3 lata. W latach 1957-1959 odbywał służbę wojskową. W latach 1960-1964 był pracownikiem Ministerstwa Oświaty i Ministerstwa Planowania. W latach 1964-1973 był deputowanym do Izby Ludowej - parlamentu afgańskiego. W styczniu 1966 został wybrany członkiem KC Ludowo-Demokratycznej Partii Afganistanu (LDPA). W kwietniu 1978 aresztowany wraz z innymi członkami KC LDPA podczas rządów Mohammada Dauda. Uwolniony został podczas rewolucji kwietniowej.
Od maja do lipca 1979 był wiceprzewodniczącym Rady Rewolucyjnej Afganistanu i wicepremierem, następnie od lipca do września 1978 ambasadorem Afganistanu w Czechosłowacji. 28 grudnia 1979, po zamordowaniu przez komandosów radzieckich Hafizullaha Amina, został wybrany na stanowisko sekretarza generalnego KC ALDPJ, przewodniczącego Rady Rewolucyjnej Afganistanu, premiera oraz naczelnego dowódcy sił zbrojnych. W maju 1986 został zastąpiony przez Mohammada Nadżibullaha. Po odsunięciu od władzy wyjechał do Moskwy, gdzie zmarł.

Mengystu Hajle Marjam 
[edytuj]
Z Wikipedii
Skocz do: nawigacji, szukaj
Mengystu Hajle Marjam (Mengistu Haile Mariam, ur. 26 maja 1937 r.[1] w prowincji Kefa) – etiopski wojskowy i polityk. Głowa państwa w latach 1974-1991. Stanął na czele przewrotu wojskowego, który z poparciem komunistów obalił cesarza etiopskiego Haile Selassie.
Biografia [edytuj]
Mengistu otrzymał przeszkolenie wojskowe w Holecie, przebywał także przez pewien okres w Stanach Zjednoczonych gdzie w Fort Leavenworth w Kansas dwukrotnie odbył staż wojskowy. Osiągnął stopień majora w cesarskiej armii etiopskiej. Stał się jednym z członków grupy młodych oficerów, którzy z niezadowoleniem przyjmowali brak możliwości awansu, co było spowodowane brakiem poparcia i znajomości w wyższych kręgach dowódczych. Grupa ta uknuła spisek przeciwko rządom cesarza Haile Selassie, który stawał się coraz bardziej niepopularny, ze względu na głód panujący w kraju oraz na represjonowanie opozycji studenckiej. W czerwcu 1974 r. Mengistu został mianowany przewodniczącym Komitetu Koordynacyjnego Sił Zbrojnych (znanego pod nazwą Derg). Po aresztowaniu Haile Selassie we wrześniu został wiceprzewodniczącym Tymczasowej Wojskowej Rady Administracyjnej (TWRA), która wyłoniła się z Dergu i przyjęła funkcje rządu. 23 listopada 1974 r. Mengistu wydał polecenie zamordowania umiarkowanego szefa TWRA oraz nalegał na zgładzenie 60 arystokratów i byłych urzędników starego cesarstwa.
Dzięki temu praktycznie skupił całą władzę w swoich rękach i mógł przystąpić do nacjonalizacji rolnictwa i nielicznych zakładów przemysłowych, co było przejawem modnej w ówczesnych krajach Trzeciego Świata, a wspieranej przez Związek Radziecki ideologii marksistowsko-leninowskiej. Ocenia się, że w latach 1975-1978 reżim Mengistu Haile Mariama i Dergu mógł doprowadzić do śmierci nawet 1,5 mln Etiopczyków.[2]
W lutym 1977 r. będąc już w stopniu pułkownika-porucznika stoczył walkę o władzę z rywalami z TWRA. Przewodniczący oraz kilku członków Rady zginęło, a Mengistu został głową państwa i przewodniczącym TWRA. Takie postępowanie uzasadniał mówiąc, iż "Rewolucja potrzebuje krwi zdrajców". Od tego momentu przez kraj przetoczyła się fala "czerwonego terroru", dzięki której zamierzano zlikwidować wszelką opozycję, wielu "podejrzanych" powstańców zostało straconych. W tym samym roku udało się mu uzyskać wsparcie ZSRR (głównie poprzez dostawy broni) oraz Kuby przy planowanym odzyskaniu etiopskiej prowincji Ogaden zamieszkanej przez Somalijczyków, która została zajęta przez Somalię. Jako niekwestionowany dyktator kraju założył Etiopską Partię Robotniczą w 1984 r., w 1986 r. doprowadził do stworzenia nowej konstytucji (zatwierdzonej w 1987 r.).
We wrześniu 1987 r. został "wybrany" przez Zgromadzenie Parlamentarne na prezydenta. Mniej więcej w tym samym czasie w północnej części kraju (prowincje Tigre i Erytrea) wybuchło powstanie zbrojne przeciwko zwierzchności państwa etiopskiego na tych terenach. Ponadto Etiopię nawiedziła seria katastrofalnych susz i związana z tym klęska głodu, do której przyczyniła się w dużym stopniu przymusowa kolektywizacja. Krajem wstrząsnęło także kilka prób zamachu stanu oraz przesiedlenia całych populacji w niektórych rejonach, co poskutkowało kolejnymi ofiarami śmiertelnymi. Wycofanie wsparcia radzieckiego dla reżimu dodatkowo osłabiło siły Mengistu, który ostatecznie w maju 1991 r. uciekł do Zimbabwe w obliczu zbliżającej się do stolicy ofensywy sił opozycyjnych. Późniejsze władze etiopskie bezskutecznie nalegały na rząd Zimbabwe, aby ten wydał im Mengistu oskarżanego o zbrodnie ludobójstwa. 11 stycznia 2007 r. sąd w Etiopii uznał Mengistu winnego zarzucanych mu zbrodni i skazał go zaocznie na dożywocie.

Opcje
HTML: TAK
BBCode: TAK
Uśmieszki: TAK

	Wyłącz HTML w tym poście
	Wyłącz BBCode w tym poście
	Wyłącz Uśmieszki w tym poście

Kod potwierdzający: *