POLITYKA 2o

bujanylas

Do tej pory zachodzę w głowę - jak to możliwe, żeby polskie małżeństwo na emigracji (on - rodowity Polak, ona - rodowita Polka) wychowali syna, który nie rozumie ani słowa po polsku. Pomijając moją wiadomą moralną/prawacką ocenę takiej sytuacji, ciekawi mnie techniczna strona. Jak rygorystycznie musieli się pilnować na co dzień rodzice, żeby ich dziecko nie "podłapało" czegokolwiek z języka polskiego. To musiało być męczące. Ale odnieśli sukces. Dzisiaj to 28 letnie chłopisko, Amerykanin pełną mordą. Niestety mój kuzyn. Yes...

Albo nie - powiem prawdę.

To mój przyrodni brat. Dziecko mojego ojca.

bujanylas

Ale za to mój dziadek był dobrym, mądrym człowiekiem, był wielkim patriotom, i dał temu dowód w swoim życiu (PW). (pardon za te "niemęskie" wyznania po browarku). Świetny gość. Chodzi o to, że miał tych dzieci aż siedem. Po wojnie - wiadomo - młodych się pieściło, bananowa młodzież nastawiona na "daj".

sziman

Przykro, że akurat tyczy to Twojej najbliższej rodziny ale taka frojdowska nienawiść do własnych korzeni jest dość powszechna w pewnych warstwach naszej społeczności, w tym przypadku akurat posunięta do absurdu, bo każdemu rodzicowi winno leżeć przede wszystkim dobro dziecka, a cóż lepszego od tego żeby uczyło się świata. Kiedyś za smarkacza zapytałem ojca - czemu mam się uczyć ruskiego, skoro ruscy nie uczą się polskiego, odpowiedział - co ci szkodzi - to ich problem. Ty ich będziesz rozumiał, będziesz wiedział w jakim świecie żyją, a oni o tobie nie będą wiedzieć nic, a na pewno nie tyle co ty o nich, bo poznanie innego języka to zawsze odkrycie nowego świata.

Mam rodzinę we Włoszech ich dzieciaki rodziły się już tam - sporadyczne wizyty w Polsce ale po polsku wszyscy gadają płynnie - nawet z tym wschodnim (zamojskim) zaśpiewem:)

bujanylas

Tak, przykro. Wiesz, sziman, od wielu lat to mnie gniecie. Ale za to cieszę się dziadkiem. (w sensie - jego postawa, bo On już zmarł) Jestem z Niego dumny i z jego brata - Waldka "Papawera" (obydwaj 44, przy czym Waldek zginął), z Baśki, Wojtka i Antoniego (rodzeństwo mojej babci) Wajszczuków (wszyscy troje zginęli w 44). Często się zastanawiałem. To nie chorobliwe być dumnym z tych co "dali się zabić", jestem dumny nie z ich śmierci, ale z ich poglądów i z ich decyzji.. Zresztą co ja Ci będę tłumaczył. Wiesz o co chodzi

Ekor

Okres rozbiorów przerwał pewien logiczny ciąg transmisji świadomości narodowej. Potem żyliśmy w cieniu tradycji walk narodowo-wyzwoleńczych. Byliśmy najlepsi , najodważniejsi itd. Tak, to było potrzebne dla odtworzenia "narodowego ducha". Nasze kształtowanie świadomości narodowej nie zawsze było właściwe. Po transformacji lat 90-tych stanęliśmy na rozdrożu. Mentalnie byliśmy na wschodzie ,ambicjonalnie na zachodzie Europy. To zauroczenie zachodem spowodowało u niektórych Polaków chęć wejścia w inną skórę. Brak ciągłości tradycji rodzinnych takie daje skutki.

Ekor

Aby szukać odpowiedzi na pytanie nalezy zastanowić się na jakiej bazie świadomości społecznej powinniśmy budować naszą dumę, chwałę narodową. Skoro bujany podjąłeś ten temat to "przewertuj nasza historię" i wskaż trwale historyczne momenty chwały narodowej. A może warto zastanowić się na czym budowana jest świadomość narodowa innych nacji.

bujanylas

Jako starszemu - daję Ci pierwszeństwo odpowiedzi na pytania, które sam zadajesz.

Ekor

Zrobiłeś unik bujany, ale ja też nie podejmę sie wprost dziś odpowiedzieć na to pytanie. Ale przedstawię moje ogólne przemyślenia.
Zastanawiałem się nad naszą historią pod kątem wydarzeń z których bylismy i być powiniśmy dumni.
Był czas naszej świetności w dziejach Europy. Byliśmy otwarci, tolerancyjni .....żydzi , arianie. Byliśmy dla nich azylem. Nie wiem czy dziś te cechy znalazłyby szerokie uznanie społeczne. Potem rozbiory, targowica , Kiliński ...też trudny niejednoznaczny w ocenie temat. Kolejny etap to okres rozbiorów, powstanie listopadowe , styczniowe. Ta walka o niepodległość warta jest wpisania w nasza tradycję. Oczywiście zdajemy sobie sprawę biel nie jest tak biała a i czerń tak czarna. Ale walka o odzyskanie niepodległości może być kanwą , bazą, na której można uwypuklić tą naszą pozytywną cechę z której powiniśmy być dumni. A do tego dodajmy klimat tworzony w "Krzyżakach" Trylogi" "Lalce", Nawet "Starą Baśń" przypomiałbym.
Kolejnym krokiem w rozwinięciu tematu walki o niepodległość to rok 1918-20 . Na latach 20-tych zamknąłbym bazę budowania odniesień i budowania naszego pozytywnego wizerunku, naszych cech narodowych z których możemy być dumni.
Zostaje jeszcze okres II W.Ś. Tu moim zdaniem sprawa sie komplikuje. Jest wiele niejednoznaczności w naszych działaniach , szczególnie po roku 1939. Nierozważnym działaniem mozna temat "spalić". Nie mam na to recepty. Tu potrzebny byłby szeroki consensus.
To sa takie ogólne odniesienia historyczne. Baza do przemyśleń jak godnie sprzedać historię .
Ale nasza świadomość społeczna nie sięga na codzień zbyt daleko. I tu wracam szkody jaką przyniosła wojna w przerwaniu transmisji międzypokolenowej. W czym rzecz?..piszesz bujany bardzo pozytywnie o swoim dziadku. Zgoda to jest prawda . Pokolenie dziadków, które weszło w wojnę jako ludzie dorośli, wyszło z niej z głębokim przekonaniem, że pewnych rzeczy się nie godzi, że istnieją pewne niezbywalne zasady i normy. Rodzice , młodsze pokolenie zostali przez wojnę
drastycznie skażeni . W dodatku weszli po wojnie w czas nędzy , często represji.Pewnych cech nie zdążyli nabyć lub wykształcić.. Ta skomplikowana powojenna sytuacja nie sprzyjała wyrobieniu dumy narodwej. Tak ja odbieram tzw.bazę na której mamy ukształtować naszą dumę jako Polacy.
Na razie tyle.

bujanylas

A Ty, sziman, znasz historię swojej rodziny? W sensie - wiem, że mieszkasz w Szczecinie, czyli na pewno były jakieś ruchy przesiedleńcze.. Ja teraz w czerwcu jadę do Radzynia Podlaskiego, szperać w papierach. Do tej pory dowiedziałem się, że jeden z moich przodków (młynarz) nazywał się identycznie jak ja, ożenił się w 1789 :) Dla mnie to są fajne podróże w przeszłość

bujanylas

Ekor.. Kiedy podejmiesz się wprost odpowiedzieć na pytania, które, w gruncie rzeczy, zadajesz samemu sobie, to ja się uaktywnię, przy czym zapewne nie spodoba Ci się moje zdanie

Ekor

Ekor

Leon

Bujany a może po prostu rodzice boją się że dziecko dostanie wpierd*l za mówienie nieponiemiecku w Niemczech?
Bo w Polsce to się często zdarza że obcokrajowiec pobity bo mówił w innym , obcym języku.

bujanylas

Nie Ekor, nie zdejmuj tego posta. Może być dla wielu bardzo przydatny. Dla mnie jest. Widzisz.. ja dopiero amatorsko raczkuję. Nawet pomyliłem miejscowość - nie Radzyń, tylko Międzyrzec Podlaski. To tam jadę. I cały mój pomysł (może trochę naiwny jak teraz widzę) był taki, żeby z listą pewnych konkretnych z nazwiska osób udać się do tamtejszych parafii i szukać... szukać...

Co do zaśmiecania forum, wiem, że śmiecę tutaj najwięcej, ale uznałem, że nie ma już sensu sortować tematów na tak małym "plenum". Uznałem, że ten sort jest dobry do archiwaliów, ale bieżące myśli postanowiłem wrzucać na "gorąca linię" jaka jest "polska polityka". A Ty, jako admin, zrobisz swoje.

bujanylas

Bujany a może po prostu rodzice boją się że dziecko dostanie wpierd*l za mówienie nieponiemiecku w Niemczech?
Bo w Polsce to się często zdarza że obcokrajowiec pobity bo mówił w innym , obcym języku.

Leon,... za dużo czytasz Soku Z Buraka i doniesień Ośrodka Monitorowania Zachowań Rasistowskich i Ksenofobicznych.