POLITYKA 2o

Gość

Inwestycje , stagnacja ..to tylko powierzchowny opis rzeczywistości.Ale trzymając sie tematu ...mozna powiedzieć że stan wojenny nie dał impulsu do rozwoju gospodarczego.Ale możemy mówć o latach 82-84 .W tych to latach wojskowi komisarze próbowali zazwyczaj nieudolnie coś zrobić , co z zasady było skazane na niepowodzenie. Na niepowodzenie wcale nie z uwagi na stan wojenny.Gospodarka od dłuższego czasu była w kryzysie.Ale to juz zadanie dla ekonomistów , na ile przeinwestowaliśmy , na ile wykorzystalismy potencjał gospodarczy.
Gen. Jaruzelski na swoje nieszczęscie znalazł się nie w tym miejscu i nie w takiej roli do której był przygotowany.Uważam gen.Jaruzelskiego z człowieka uczciwego, za patriotę któremu przyszło żyć w trudnych , skomplikowanych czasach. Na tyle na ile rozumiał otaczającą rzeczywistość starał sie jak najlepiej wykonać zadanie przed którym przyszło Mu stanąć.Dzisiaj siedząc w fotelu , nie ponosząc odpowiedzialności za słowo i czyny można wybrzydzać.Każdy ma do tego prawo.Dziwnym zdarzeniem jest że nie ma takich którzy oprócz krytyki nakreślili by inny realny scenariusz.Dziś z uwagi na pewne biologiczne uwarunkowania nasila się krytyka wobec gen.Jaruzelskiego, często bardzo niewybredna daleka od meritum sprawy. Brakuje tylko kołka osinowego Jest to żenujące.

Gość

Tak! d Gierka gospodarka siadała. Przecież na fali niezadowolenia wypłynął Gierek. Zasługą Gierka były niewłaściwe reformowanie, nadmiar inwestycji nie zawsze koniecznych i braku nadzoru nad nimi. Przez to budżet i finanse kraju zostały rozregulowane, a w kraju wytwarzała się coraz większa niegospodarność i korupcja i w tym coraz większy brał udział aparat partyjny jedynej wtedy partii.
Też okres stanu wojennego był okresem stagnacji. Ale po nim, już po Sejmie kontraktowym ruszyły reformy zmiany ustroju i przekształceń własnościowych gospodarki. I też. Jak to topornie szło....
Teraz zastanówmy się, jak by to poszło, gdyby nie było stanu wojennego.
Kto i jak by przejął gospodarkę? Czy nie byłoby, że nikt, a korupcja a kradziejstwo, a niszczenie zakładów dla prywaty nie byłoby? A uwłaszczanie się kierowników i dyrektorów by nie szło? Gdyby nad tym rząd nie panował, to w Polsce byłoby bezprawie i.. nastąpiłaby walka o władzę z równoczesnym zagarnianiem czy okradaniem zakładów,. W końcu władzę musiałby ktoś przejąć, i czy to byłaby hunta, czy Solidarność, "wymuszone" wkroczenie ZSRR zabezpieczające własne interesy (bazy), to mielibyśmy w świecie opinię za to, że jesteśmy polakami! I nie nie byłoby szybciej, a tym bardziej prawnie.

Z drugiej strony zdaję sobie sprawę, że nie wszystko poszło po "sprawiedliwości społecznej". Że stan wojenny powstrzymał Polskę i że inne kraje nas wyprzedziły, jak chociażby Niemcy(DDR) czy Rosja! Bo inne już raczej nie. Ale dzięki stanowi wojennemu nie doszło do wojny domowej, do bezprawia i jeszcze większego zniszczenia struktury gospodarczej. W sumie, to ... jaki plan miała wtedy Solidarność? Czy w ogóle cokolwiek miała, jeżeli postulaty i to nierealizacyjne ( bo socjalne, antyspołeczne, żądających przywilejów dla branż) pisała na kolanie w ostatniej chwili przed bardzo ważnymi rozmowami z przedstawicielami władzy! I po drugie. Takie przekształcenia ustrojowe nie odbywają się dnia na dzień, w dodatku należy mieć jakiś plan tych przekształceń i wdrażać po kolei. Bo co uczyniły na przykład mądrego w Polsce szybkie reformy przekształceniowe i czego - AWS? Wyszły takie same bzdury, jakie zrobił Gierek!

Gość

Gość

Zastanawiam się jak długo „stan wojenny „ będzie swoistym instrumentarium walki politycznej. Cokolwiek by nie napisać, czy powiedzieć to zawsze znajdą się oponenci. Nie ma dziś w Polsce otwartej , rzeczowej dyskusji czy to mediach czy też parlamencie . Jeżeli już , to w niszowych programach czy stacjach radiowych. Uważam stan wojenny za trudną , tragiczną ..ale niezbędną konieczność. Wyświechtany i sponiewierany slogan o wyborze mniejszego zła oddaje jednak trafnie ówczesną sytuację.
W telegraficznym skrócie;
1.W pierwszej połowie lat 80-tych Solidarność nie miała szans na ODPOWIEDZIALNE przyjęcie władzy. Nie była do tego przygotowana ani też tak po prawdzie nie chciała brać odpowiedzialności za Polskę. Raczej starała się metodą wywierania presji na władzę dokonać takich zmian w rządzeniu krajem, aby nowa ekipa , nowa politycznie , realizowałaby program Solidarności. Nie jako ,miało być to sterowanie z drugiego rzędu.
Były tak rozbieżne cele i uwarunkowania że przyjęcie władzy przez Solidarność społeczeństwie Socjalistycznym mentalnie socjalistycznym i realizacja postulatów które były czysto roszczeniowe było niemożliwym. Żądano wolności bez cenzury, pozbawienia władzy PZPR lub jej marginalizacji, szerokie wręcz swobody obywatelskie , a jednocześnie państwo miało mieć nadal charakter SOCJALNY.A więc de facto zmiany ustroju. Przy postulatach płacowych nic lub enigmatycznie wspominano o reformach ekonomicznych. Mieliśmy stać w rozkroku jedną nogą w socjalizmie a drugą w świecie którego atrybutem jest pełna podaż towarów i usług ale i też wolna konkurencja. Czysta schizofrenia. Odpowiedzialny polityk bez pewnych gwarancji powodzenia takich przemian społeczno-ekonomicznych nie zaryzykuje .Muszą istnieć racjonalne przesłanki i sprzyjający klimat wewnątrz kraju i na zewnątrz.
Gdyby oddać władzę jesienią 81 r. Solidarności mielibyśmy po krótkiej euforii pasmo konfliktów wewnątrz Solidarności. „Masy ..doły „ po igrzyskach żądałyby chleba. A jakie były ekonomiczne możliwości wiemy. Zapewne kuszącym ze strony władz byłoby uspokojenie radykałów rzucaniem pod nogi „głów komunistów” jako odpowiedzialnych za ten stan rzeczy. Niestety taki tryb postępowania w takich warunkach jest wielce prawdopodobnym. Reasumując; większe były oczekiwania niż możliwości ich zaspokojenia.
2. Gdyby jednak cudem udało się Polakom wewnętrznie zachować spójność, skonsolidować naród wokół rozwiązywania istotnych problemów to …To otoczenie zewnętrzne było w tamtym czasie nie sprzyjające.
Pytanie ; czy ZSRR Breżniewa, Andropowa i Im podobnych był skłonny „odpuścić sobie Polskę?.
Przecież 80..81 r. to jeszcze epoka ekspansji ZSRR a i USA na zewnątrz. Rosjanie bez pardonu wchodzą do Afganistanu…Amerykanie też rozdają karty w Ameryce Łacińskiej. Jeszcze mocarstwa okopują się na froncie ideologicznym i zbrojeń. Rosjanie mają ponad 4 milionową armię. Trzon sił uderzeniowych w dużej części stacjonuje na terenie NRD. Wyłom jaki Polska dokonałaby w Układzie Warszawskim byłby dla Rosjan nie do akceptacji. Czy weszliby od razu, czy też pod presją , zagrożenia znalazłby się komitet powitalny i na zaproszenie Armia Czerwona wkroczyłaby do Polski…ponad 200 000 żołnierzy i tak było w garnizonach na terenie Polski to możemy dziś gdybać. Wiem jedno..w pewnym momencie przyjazne dotychczas jednostki rosyjskie stały się w kontaktach zamknięte. My też .Żołnierze i oficerowie rosyjscy nie rozumieli , nie mieli pojęcia o niuansach naszych spraw wewnętrznych. Wyczekiwali . Dosłownie i w przenośni przez dłuższy czas „spali w butach”.
Nie należy przejmować się , podniecać informacjami tym że żołnierze i resorty siłowe także i nasze, ZAWSZE PLANUJĄ , ĆWICZĄ sytuacje o różnych scenariuszach ..co najmniej o stopień, dwa , wyżej niż sytuacja aktualna. Jest to norma.
Nie od rzeczy jest powiedzieć że USA i kraje zachodnie nie były zainteresowane destabilizacją sytuacji w Polsce. Są na to dowody. Jeszcze nie nadszedł ..nie nadszedł czas w Rosji. USA prowadziło i prowadzi politykę w wymiarze globalnym. Nie o Polskę Im chodziło( jeszcze nie o Polskę).Liczyła się relacja między dwoma mocarstwami.

Gdyby z jakichś niewiadomych powodów aspekt militarny pominąć to…spraw gospodarczych pominąć się nie da .Jest pewnym że nastąpiłaby ze strony ZSRR blokada dostaw surowców, towarów. Byliśmy mocno uzależnieni od surowców energetycznych. Nie było żadnej dywersyfikacji kierunków dostaw…do dziś jeszcze. Wystarczyło aby Rosjanie wprowadzili ceny wolnorynkowe…ponosząc nawet koszty zerwania umów.
Jakie byłyby to skutki dla przemysłu i gospodarstw domowych ..można sobie dopowiedzieć .Aby zniechęcić inne kraje demoludów Rosjanie zrobiliby wszystko aby Polsce nie udało się.
Pomocy zachodu w potrzebnej ilości i niezbędnym czasie nie można było się spodziewać

Może trochę w zbyt czarnych barwach to widzę. Ale odpowiedzialny polityk MUSI uwzględniać najbardziej niekorzystne warunki. I przed takim dylematem stanął Jaruzelski, żołnierz….człowiek o dużym poczuciu odpowiedzialności .Nie własnej pozycji, czy żółtych firanek w sklepie bronił gen. Jaruzelski.Opozycja bardziej kierowała się emocjami, kryteriami moralnymi daleko było do trzeźwego realizmu. Potrzeba było czasu aby w 89r.realizm przeważył etykę przekonań.(Polecam Maxa Webera)
A gen. Jaruzelski płaci dziś za to dużą cenę. Dzisiaj do głosu dorwali się ludzie IPN Kurtyka , Dudek. Publicyści Wildstein, Ziemkiewicz , Szaniawski ponownie zaistniał .Zobaczcie Dudek już dziś jest profesorem , Szaniawski także profesor. Klasyczne odcinanie kuponów. Wiedzą za co i dla kogo „pracują”.
Mam nieodparte wrażenie że dziś problem leży gdzie indziej.
Rzecz w tym że IV RP nie udała się, a więc należy dalej dobijać III RP. Trzeba wykazać nikczemność gen.Jaruzelskiego, i „komunistów” od okrągłego stołu. Tym samym odebrać mandat społeczny tej ekipie Solidarności która z „komunistami” usiadła do stołu.
A ta ekipa Solidarności to ..jądro” PO. Ta machiawelistyczna metoda działania ma przynieść sukces wyborczy do parlamentu i Prezydentury, tym jedynym sprawiedliwym jakim są bracia K. i PiS
P.S. Ostatnio Prezydent Kwaśniewski miał wywiad w TVN. Nie , nie podobał mi się ten wywiad .Zbyt daleko posunął się w swej interpretacji. Ale ja „drobny żuczek” mogę sobie pozwolić na fantazjowanie. Otóż może i tak rozumować; Gdyby Solidarność w 81 przejęła pełnię władzę to przy trudnościach wewnętrznych i zewnętrznych utraciłaby szybko swoją pozycję społeczną (,nieuchronne kłótnie, konflikty,) być może skończyła się kompromitacją. A tak….. stan wojenny zahibernował na kilka niezbędnych lat idee Solidarności, czołowych działaczy i doradców, aż warunki zewnętrzne a i wewnętrzne były na tyle sprzyjające że ruch Solidarności mógł ożywić się, raczej idea , a nie struktury.

Gość

Gość

Gość

Gość

Gość

Gość

Nie wiem kogo bał się Jaruzelski? Może własnego cienia? – zastanawiał się w Radio ZET Lech Wałęsa odpowiadając na pytanie, kogo się bał gen. Wojciech Jaruzelski, wprowadzając stan wojenny. – Ja się bałem tylko Pana Boga i odpowiedzialności za to, co się stanie – dodał były prezydent.

A ten swoje o ile Lechu taki wierzący to powinien widzieć że Pana Boga bać się nie należy o ile żyje się godnie i postępuje godnie i jeśli teczka zawiera to co zawierała zawsze, wiadomo coraz bardziej że w pewnym okresie życia Lechu W miał powody aby bać się nie tylko Pana Boga ale ludzi też.

Gość

Gość

Tak Jago pamiętam jednak z braku czasu niechciałym robić tego po łebkach odpiszę później ok?

Gość

Nie ma co odpisywać, po prostu zacytuj. Problem w tym, że nie masz co.

Gość

Gość

To wielki człowiek?
Taki jest temat tego topicku.
Dla mnie Jaruzelski nie jest wielkim człowiekiem.
Odpowiada za całą machinę ludzkiego cierpienia, bólu, upokorzenia.
Nie zamierzam i nie stawiam go obok na równi z bohaterami Polski.
I przykro mi, że tak łatwo zapominamy o ofiarach.