POLITYKA 2o

Generał Wizji

dobry z Ciebie ogrodnik......
bez przerwy przesadzasz.

Z tego co czytam nikt nie kwestionuje wyroków na tego stalinowskiego zbrodniarza.
Uniewinniono go, ja sam nie wiem dlaczego. Być może nie było dowodów a może był niepoczytalny???
Nie został za swe zbrodnie skazany, podobnie jak Adolf Hitler i Josip Wissarionowicz Stalin. Jaruzelskiemu też różnymi kruczkami prawnymi udało się uniknać odpowiedzialności za swe zbrodnie.

Czy fakt bycia nieskazanym uprawnia do zaszczytów????
Moim zdaniem ABSOLUTNIE NIE.
My mamy prawo oceniać szczególnie tych co walczyli z Polską i przyczyniali sie do mordowania niewinnych Polek i Polaków.
Niewinnych bo wyroki skazujące zostały uchylone i najczęściej pośmiertnie zostali uniewinnieni i to z wszystkiego co im zarzucano.
Z jakiego powodu nie ma przy tym znaczenia czy to był oczywisty brak winy czy tylko uchybienia formalne.

WOLNA POLSKA nie chce honorować tych osób i ma do tego absolutne prawo.

Decyzja Ministra Siemoniaka jest decyzją w zakresie jego kompetencji. Osobiście uważam ze to słuszne i sprawiedliwe.

Decyzja ta nie krzywdzi nikogo, bo przeciez odmowa zaszczytów, absolutnie niezasłużonych zaszczytów to nie krzywda.

Ekor

Możesz pisać Generale Wizji to co uważasz. Twoje prawo.
Ale nie widzę w tym logiki. Swoją ocenę opieram na znanych powszechnie faktach. Nie wiem w szczegółach co ów prokurator robił . Ja wiem ze był przez sąd dwukrotnie uznany z niewinnego. Uczynił to POLSKI SĄD. Dywagacji na temat uzasadnienia wyroków nie będę prowadził, nie spotkałem się z materiałami w tej sprawie. A więc nie będę kwestionował wyroków. Niezrozumiałym jest dla mnie takie sformułowanie ;"WOLNA POLSKA nie chce honorować tych osób i ma do tego absolutne prawo." Wolna Polska to znaczy kto? ..Ty i Twój szwagier?
Czy nie za szybko chcesz się stać tym prawym Polakiem mającym absolutną rację?
Powoli ,powoli.....polecam trochę pokory nad pogmatwaną historią naszej Ojczyzny. Już przerabialiśmy w naszej historii rządy tych którym wydawało się ze mają , jedyną rację.

Ekor

[link widoczny dla zalogowanych]

Ekor

[link widoczny dla zalogowanych]

Ekor

Kolejne" kwiatki" ..warto o tym pamiętać;
[link widoczny dla zalogowanych]

Ekor

11 Lipca…… kolejna rocznica niepamięci.

Naród, który traci pamięć przestaje być Narodem – staje się jedynie zbiorem ludzi, czasowo zajmujących dane terytorium.
Piłsudski
Kolejny rok , kolejna rocznica niepamięci o zbrodni ludobójstwa dokonanej na narodzie polskim. Apogeum tej zbrodni dokonało się w dn.11-12 lipca 1943 r. Zamordowano wówczas ok. 10 - 11 tysięcy Polaków. UPA dokonała skoordynowanego ataku na Polaków w 150 miejscowościach . Oddziały zbrojne OUN i UPA wymordowały w latach 1943-46 na Wołyniu i zachodniej Galicji ok.120 000 Polaków. Dokonano tej zbrodni przy aktywnym udziale miejscowych Ukraińców , często wieloletnich sąsiadów Polaków. Zbrodnie na Polakach dokonywane były niejednokrotnie z niebywałym okrucieństwem, palono żywcem, wrzucano do studni, używano siekier i wideł, wymyślnie torturowano ofiary przed śmiercią a także gwałcono kobiety. Zezwierzęcenie oprawców szokowało nawet Niemców. Tylko chory umysł zdolny był do wymyślenia takich sposobów zadawania cierpień i zbrodni. Eksterminacji dokonano na bezbronnej ludności cywilnej od niemowląt po sędziwych starców , których winą było jedynie to że byli Polakami. Tego nie można , nie wolno ani zapomnieć , ani czymkolwiek usprawiedliwić.
O przeżyciach i ich skali niech świadczy fragment wspomnień człowieka który jako niemowlę mimo tego zagrożenia przeżył cyt:
„….uduśmy – uduśmy go matuniu , bo jeśli zacznie płakać znajdą naszą kryjówkę tutaj i wymordują nas wszystkich , szeptała bladymi ustami do karmiącej mnie piersią mamy, drżąca i sparaliżowana potwornym strachem moja pięcioletnia siostrzyczka Lizia”…(…)wystarczy.!
Opinia znawcy problematyki polsko-ukraińskiej, historyka prof. Grzegorza Motyki :„choć akcja antypolska była czystką etniczną, to jednocześnie spełnia ona definicję ludobójstwa”. Celem było bowiem zniszczenie na Wołyniu w całości, a na innych terenach w części, polskiej grupy etnicznej. Nie ma tu przypadku, wszystko było zaplanowane , skala i rozmiar zbrodni również. Podłoże ideologiczne tych zbrodniczych działań jednoznacznie wskazuje ponadczasowe zagrożenie ze strony nacjonalizmu ukraińskiego dziś odradzającego się w zachodniej części Ukrainy. Państwo polskie traktuje temat rzezi Polaków na Kresach tak, jakby chciało Wołyń wyprzeć z naszej świadomości. Nachalnie lansowana jest polityka przyjaźni i w związku z tym zbrodniarzom się odpuszcza. Jak można budować przyjazne stosunki z państwem które neguje popełniane zbrodnie , zaś mordercom stawia pomniki. Nie wytrzymuje racjonalnej oceny tłumaczenie w stylu, że …… dziś w trudnych dla Ukrainy czasach nie możemy oczekiwać od Ukraińców przyznania się do popełnionej zbrodni na Polakach. Jeżeli nie dziś to kiedy? Rodzi się kolejne pytanie…co zrobili Ukraińcy aby przypomnieć , uzmysłowić swemu społeczeństwu ogromu zbrodni jaką dokonali na swych sąsiadach, Polakach .I tylko za to że byli Polakami .Nic. Pewne próby podejścia do tematu sprowadzają się do próby relatywizowania historii. Zasłaniając się rzekomym pogromem Ukraińców ze strony Polaków, zapominają że nie może być absolutnie żadnej symetrii jeśli idzie o liczbę ofiar po obydwu stronach, nie można porównywać zaplanowanej zbrodni z akcjami odwetowymi Polaków, który robili to, by powstrzymać falę morderstw . Niektórzy historycy ukraińscy kwestionując dokonane zbrodnie wprost odpowiadają ; „udowodnijcie że popełniono te zbrodnie”. Niestety Polska po roku 1989 nie zamknęła żadnego śledztwa w sprawie zbrodni dokonanych przez Ukraińców. W ciągu ostatnich 25 lat nie postawiono żadnego oskarżenia, nie wskazano sprawców, a w niektórych przypadkach można było ująć sprawców i ich osądzić. To nie jest tak, że nie mamy danych i informacji. Świadomie i celowo robi się to, aby śledztwa przedłużać w nieskończoność, a następnie umarzać z powodu śmierci sprawców. Gdyby IPN rzetelnie , a nie pod zamówienie polityczne prowadził śledztwo, to być może dużą część tych zbrodni można byłoby ujawnić i ukarać sprawców, a do Ukraińców dotarła by świadomość o dokonanej zbrodni. Nacjonalistyczny Prawy Sektor i jego mocodawcy postrzegani byliby w innym świetle. Przecież Ukraina to nie tylko zachodnia jej część. Był odpowiedni czas po „pierwszym Majdanie” .Czas na rozliczenie się z historią. Niestety Ukraińcy , ich elity polityczne wykorzystały ten czas na wzmocnienie oligarchistcznego modelu funkcjonowania państwa , kreując takie postacie jak Tymoszenko czy Juszczenko. Pamięci historycznej przywrócono Banderę czyniąc go na cokołach pomników bohaterem narodowym . Równie polskie elity z przywódcami biegającymi po Kijowie z pomarańczowymi szalikami straciły ten czas , czas sprzyjający do normalizacji naszych wzajemnych relacji. Nie uczyniono tego co było żywotnym w interesie Polski. Rodzi się pytanie dlaczego nie zadbano o pamięć historyczną narodu polskiego. W czyim imieniu , lub na czyje zamówienie tak wczoraj , jak i dziś , polskie władze realizują politykę zagraniczną wobec wschodnich sąsiadów? Swoim przemilczeniem daliśmy swoisty, moralny , certyfikat rozgrzeszający Ukraińców z popełnionych na Polakach zbrodni ludobójstwa. Kto dał upoważnienie elitom rządzącym do podejmowania w imieniu narodu polskiego takich decyzji .Brakło wyobraźni? Czy ofiara ze 120 000 bestialsko zamordowanych Polaków nie jest godna pamięci? Eliminowanie z pamięci narodu części jego historii , a tym w istocie jest niepamięć o rzezi na Wołyniu jest pewnego rodzaju przestępstwem wobec narodu. Zubożając o tą tragedię pamięć narodową powodujemy to, że historia przestaje wypełniać rolę nauki. Skutki tego mogą dotkliwe dla przyszłych pokoleń Polaków. Jeżeli dziś odłożymy ten temat , to powrotu do niego już nie będzie. Ukraińcy wobec naszej słabości sami zamknęli temat zbrodni stosowną uchwałą rady najwyższej parlamentu. Nasi politycy nabrali wody w usta i zamilkli. Jest to niewybaczalny błąd. Błąd który zaciąży na całe pokolenia w naszych narodach. W dniu wizyty Bronisława Komorowskiego w ukraińskim parlamencie Ukraińcy uznali członków UPA za „bojowników o wolność” i nadali im szczególne przywileje. Prezydent nie protestował. Czy istnieje w naszej polityce pojecie polskiej racji stanu? Zaczynam mieć co do tego wątpliwości. A że życie nie znosi pustki, społeczeństwo polskie z inicjatywy rodzin pomordowanych , skupione wokół organizacji „Kresowiaków” od paru lat daje samorzutnie dowód pamięci o tych strasznych wydarzeniach. Jeżeli władze państwowe nie przejmą na siebie obowiązku dokumentowania i organizacji pamięci narodowej o tym ludobójstwie , to pamięć historyczna zostanie rozmieniona na drobne , a być może wykorzystana zostanie przez różne polityczne środowiska do realizacji własnych celów politycznych. To też należy mieć na uwadze.
Musimy być świadomi tego, że normalizacja stosunków sąsiedzkich jest nieuchronną koniecznością. Nie wolno zamykać drogi do dobrosąsiedzkich stosunków między sąsiadami. Kiedyś to musi nastąpić. Amerykanie i państwa Europy zachodniej po załatwieniu własnych partykularnych interesów na wschodzie Europy wrócą do „do domu” . Wrócą realizować strategię rozwoju własnych narodów. My Polacy zostaniemy TU ,w otoczeniu tych , a nie innych sąsiadów. Nierozwiązane , zabagnione problemy zostaną z nami. Sami będziemy musieli je rozwiązywać. O tym powinniśmy pamiętać. Nie można budować przyszłości na zakłamaniu . Wcześniej czy później ta nie zabliźniona rana da o sobie znać. Mamy wystarczająco dużo dowodów z otaczającego nas Świata że zbrodnie o znamionach czystek etnicznych nie osądzone , nie nazwane wprost , zawsze wracają. Rząd i wspierający go elity polityczne zostawiają więc Polsce , narodowi, nierozwiązany problem rozliczenia za pogromy Polaków na Wołyniu. Jest to „bomba z opóźnionym zapłonem „. Wcześniej , czy później wybuchnie. W interesie zarówno Polaków jak i Ukraińców leży rozliczenie się z historii. Innego wyjścia nie ma. Patrząc na działanie naszych polityków skojarzenie jest jedno; „Obcy w naszym DOMU.” Kończąc przypomnę znamienne słowa jednego ze świadków zbrodni na Wołyniu;
Polaków na Kresach Wschodnich zabito dwukrotnie. Raz wtedy siekierą, a drugi raz teraz - przemilczeniem. I ta druga śmierć znacznie bardziej boli.