POLITYKA 2o

bujanylas

Dziś jestem już zgredem 52l. ale za młodu maniakalnie włóczyłem się po świecie (Indie, Nepal, Kolumbia, Afryka środkowa etc.) i prawdę mówiąc nie unikałem ryzyka, chciałem poznać świat od podszewki. Żyć na co dzień z tymi ludźmi (udawać "swojaka"). Ale nigdy nie stałem się częścią tej społeczności, bo wiedzieli, że w końcu pojadę gdzieś indziej. Dziś siedzę w Polsce. Nigdzie nie jeżdżę, chociaż zdrowie dopisuje - ale po prostu nie chcę. Bo wszędzie jest tak samo. Ludzie ogólnie są tacy sami (w ogromnym uproszczeniu). Inny jest tylko klimat, przyroda, waluta itd Jeździłem po świecie z "ciekawości", ale tak na prawdę dziś wiem po co. Mianowicie po to, żeby się utwierdzić, że Polska jest dla mnie najzajebistrzym miejscem na tej Planecie. Mam zdjęcia z podróży, bogate wspomnienia, odniesienie do polskiej rzeczywistości - i słowo honoru: mieszkając na peryferiach naszej stolicy, mając blisko las, niczego bardziej nie cenię, niż "podróże" z moim psem do naszego ulubionego leśnego zagajnika, powroty do ciepłych czterech ścian, sąsiedzki small talk po polsku i w osiedlowym sklepie, polskie warunki klimatyczne, polską kuchnię, polski fizyczny dystans między ludźmi (zagęszczenie w Indiach przybija). Słowem, ogromnie doceniłem warunki w jakich się urodziłem. Aczkolwiek niech to nie będzie odebrane jako odstręczanie od podróży na "wariata" bez biur pośrednictwa, zaplanowanych wycieczek. Wręcz przeciwnie. To realizacja pięknych marzeń, a przy okazji świetna życiowa edukacja

Ekor

Konstatacja ciekawa i realistyczna . Rzecz w tym jakie wartości człowiek sobie ceni. A to jest funkcją wielu zmiennych . Dziś w dobie globalnej wioski aby zobaczyc niekoniecznie nalezy przemieścić sie w określony teren. Po drugie , to co nas może ciekawić , dać autentyczne przeżycie i obraz to już jest PODRÓBKA . Autentyczne jest ciepło lub zimno. Oglądać biedę , często na pokaz też do pozytwnych doznań nie należy. Ale młodość ma swoje prawa , nie dziwię się chęciom podrózowania.
Z tym że kiedyś wystarczył plecak parę dolarów i w drogę. Dzisiaj w wyścigu szczurów młodzi ludzie gonią za dobrą pracą , mieszkaniem zdobyciem tytułów. Czy starcza czasu, pieniędzy na takie woijaże ? Wątpię.
A w wieku 50+ nie cieszy obraz , ciekawym jest CZŁOWIEK, jako istota.
Osobiście nie lubię wycieczek zaplanowanych i realizowanych zgodnie z harmonogramem. Wolę włóczęgę.

bujanylas

Dziś w dobie globalnej wioski aby zobaczyc niekoniecznie nalezy przemieścić sie w określony teren. Po drugie , to co nas może ciekawić , dać autentyczne przeżycie i obraz to już jest PODRÓBKA

Nie, Ekor. Wirtualna jazda palcem po mapie to o wiele za mało. W Jaisalmerze chciałem (musałem!) kupić ich kilimy/dywany na ścianę. Coś pięknego. Ale kwestia jak to wysłać do Polski? Kupiłem dwa. Po targach i tak słono kosztowała. Zależało mi , żeby przesyłka dotarła, ale zamotałem się w biurokracji hinduskiej poczty. Zagadnąłem postronnego człowieka, poprosiłem o pomoc - żeby za mnie "odfajkował" te biurokratyczne bzdury. To był w podobnym wieku człowiek - pucybut, ale widziałem, że dobrze ogarniety na ulicy i w realiach.. Świetnie to załatwił. A ja mu za to uczciwie zapłaciłem. Zgadaliśmy się przy okazji, polubiliśmy. Zaprosił mnie do swojego "domu". Żona, sześcioro dzieci. Piszę "domu" ujęte w cudzysłów, bo w Polsce mamy bardzo inne standardy mieszkania. W każdym razie traktowali mnie jak jakiegoś króla. OGROMNA gościnność. I nie chodziło o to, że POLAK miał kasę, ale o ciekawość, o pewną odmianę w (ich i moim) życiu. Po dziesięciu minutach wszystkie dzieciaki z ulicy wisiały na płotach, obserwowały jak piję czaj. I zreflektowałem się, że obiecaną kasę lepiej dać nie jemu, ale Pani domu. Ot, takie wspomnienia

Ekor

Aloes

Ze mną jest podobnie. Kiedyś stawałam na głowie, żeby wyrwać się "za granicę". Mania zwiedzania, poznawania nowych miejsc i ludzi. A teraz - nie mam takich potrzeb. Najlepiej mi na działce, w lesie, z moimi zwierzakami. Spokojnie.
Kładę to na karb starzenia się, i lat, które mijają i zacierają ciekawość świata.

Ekor

Każdy czas w Naszym życiu ma swoją optykę widzenia rzeczywistości. Ciekawość nie jest już tak pociągająca, prym wiedzie refleksja , dystans. Nie cieszą błyskotki i fajerwerki. Stajemy się bardziej ostrożni i pragmatyczni w podejmowaniu nieznanych wyzwań . Taka jest kolej rzeczy.