POLITYKA 2o

Gość

Na tej samej zasadzie mozna postawić tezę o słabości ameykańskiego przemysłu:
- w latach 1940 - 50 80% wydobycia światowego ropy naftowej
- w roku 2007 - ok 7%
Więc bez jasnego punktu odniesienia i bez możliwości porówniana ,takie tezy są czystą demagogią.Inny przykład gospdarka RFN do 1970 do reform Eharda ,gdyby ja tak porównywać z gospodarka polską..można by dojśc do wniosku,ze POlska była gigantem gospodarczym...

Gość

Gość

Gość

Tak Jonaszu...

Gość

Jonasz ,
oczywiście ,ze można czepiać sie słow...ale wydaje miśie ,że zrozumiałeś o co mi chodziło :
1. w latach 47 -50 zarówno Polska jak i podzielone Niemcy strtowały z podobnego poziomu -produkcja sięgała ok 30 % przedwojenej ,kartki
na poziomie do ok 1000kcal ( mimo ,ze gwarantowały 2000) Ale
Adenauer i Erhard przywiązywali dużą wage do stabilnego rozwoju.Nie osiągnęli jednak znacznych sukcesów.I mimo stworzenia koła zamachowego Wręcz przeciwnie, w 1966 r. w wyniku pierwszej większej recesji światowej w latach powojennych oraz wzrostu bezrobocia, rząd Erharda podał sie do dymisji.Władze objęła wielka koalicja CDU i SPD chrześcijańscy demokraci i socjaldemokraci).Pierwszym krokiem było uchwalenie ustawy o stabilizacji i wzroście.Niemniej jednak to koło zamachowe działało !!
i doprowadziło do rozwoju Niemiec w latach 70 .
W Polsce zaś wszystko burzono :
W rezultacie „bitwy o handel” nastąpiły poważne zmiany w strukturze handlu wewnętrznego:
• liczba przedsiębiorstw prywatnych w handlu detalicznym zmalała ze 131 tys. w 1947 do 58 tys. w 1949 roku, a w hurtowy z 3,3 tys. do 1,1 tys.,
Wraz z centralizacją i biurokratyzacja zarządzania gospodarka w handlu wewnętrznym trwała likwidacja sektora prywatnego. Od 1949 r. władze przejmowały nawet najlepiej prowadzone i najodporniejsze przedsiębiorstwa prywatne, nie tylko hurtowe, ale i detaliczne. O ile w 1949 r. detal prywatny skupiał jeszcze 45% obrotów, o tyle w 1953 r. już tylko 7%. Polityka władz doprowadziła do wzrostu dysproporcji między popytem i podażą na rynku.
Polityka inwestycyjna dyskryminowała rolnictwo. Gromadzenie wielkich środków finansowych na potrzeby industrializacji spowodowało ogromny wzrost obciążeń podatkowych wsi. W czerwcu 1950 r. podniesiono podatki gruntowe, głównie kosztem największych i najbardziej produktywnych gospodarstw, które propaganda określała mianem „kułackich”. W 1952 r. wprowadzono ponownie dostawy obowiązkowe produktów rolnych. Miało to na celu nie tylko poprawę fatalnego zaopatrzenia miast, ale także zwiększenie obciążenia wsi
Ogromne inwestycje Planu 6-letniego spowodowały gwałtowny wzrost presji inflacyjnej. Jedną z metod zdobycia środków finansowych stała się wymiana pieniędzy z 28 X 1950 r. Do obiegu wprowadzono nowego złotego, opartego teoretycznie na parytecie równym 0,222168 g złota w relacji 1:1 do rubla i 1:4 do dolara USA. Stare złotówki podlegać miały wymianie na nowe po kursie 3:100 w przypadku cen i płac oraz nakładów bankowych i oszczędnościowych poniżej 100 tys. zł dawnych, w stosunku zaś 1:100 dla gotówki. Wszyscy posiadacze gotówki stracili z dnia na dzień 2/3 jej wartości. Podobne straty ponieśli też posiadacze oszczędności powyżej określonego limitu oraz właściciele obligacji państwowej Premiowej Pożyczki Odbudowy Kraju z 1945 r. Państwo nie respektowało nawet własnych zobowiązań pożyczkowych. Ogółem odebrano po prostu obywatelom według nowego przeliczenia 3 mld zł.

Tak więc podobny start....ale zupełnie inne rezultaty...
Miedzy 1951 a 1966 rokiem realny
wskaznik wzrostu PKB w RFN tylko w dwóch latach "spadał poniżej granicy 3%, poza tym niezależnie od wahan
stale utrzymywał sie na wysokim poziomie, dochodzac raz nawet do 11,5 %."W latach 1950-75 realny produkt narodowy brutto RFN wzrósł
pieciokrotnie ze 143,6 mld do 750,7 mld marek.
Przecietny realny dochód netto na zatrudnionego potroił sie w tym okresie wzrastajac z 3 960 do 12 138 marek realny produkt społeczny brutto na mieszkanca wzrósł (...) w tym czasie 2,8-krotnie."