POLITYKA 2o

Gość

Po zakończeniu działalności prof. Leszka Balcerowicza czas na jej podsumowanie. I tu zaczynają się schody, gdyż jest to jedna z najbardziej kontrowersyjnych postaci naszej gospodarki i polityki. Skoro on sam i jemu podobni widzą w nim architekta " cudu gospodarczego ", to zapytam wprost: dlaczego tego entuzjazmu nie podzielają szacowne gremia naukowe, które nominują kandydatów do tej nagrody ? Moim zdaniem dlatego, że do Nobla nominuje się za innowację w danej dziedzinie ( np. JM Keynes - laureat czy prof. Michał Kalecki - nominowany - teoria zagregowanego popytu ), natomiast tzw. plan Balcerowicza oparty był w istocie na znanych już zasadach. Polegały one w skrócie na wstrzymaniu dopływu pieniądza na rynek poprzez skokowe podniesienie stóp procentowych, wprowadzenie tzw. "popiwku", którego zadaniem było ograniczenie wzrostu płac. To, że podatek ten zniesiony był w firmach prywatnych świadczy o tym, że firmy państwowe miały zostać " zgruzowane " i jako upadłe sprywatyzowane. Słynna " niewidzialna ręka rynku " była w tym momencie sterowana ideologią, która nieuznawała sektora państwowego, mimo że był on największym płatnikiem podatku dochodowego. Myślę, że taki plan mógłby opracować średniorozgarnięty student III roku ekonomii, natomiast jeżeli codzi o konsekwencje wprowadzania go w życie, to Balcerowicz nie miał sobie równych i gdyby istniał Nobel w dziedzinie konsekwencji wprowadzania programów gospodarczych bez oglądania się na skutki społeczne to On niechybnie zostałby laureatem. Balcerowicz jako monetarysta na tyle skutecznie naprawił złotówkę, że eksport, który miał być motorem rozwoju, pełza na granicy opłacalności, a koszt kredytów mimo niskiej inflacji - najwyższy w Unii. Z uporem godnym lepszej sprawy zwalczał tezę, że istnieje zależność między wzrostem inwestycji a wzrostem PKB. Gdyby było inaczej to stopy proc. na kredyty inwestycyjne byłyby mniejsze. No cóż może chciał dobrze a wyszło jak zwykle lecz za same chęci Nobla nie dają.

Gość

W żadnym przypadku nobel LB się nie należy. Metoda była już enkrotny raz wprowadzana w innych krajach i równo enty raz się nie sprawdziła.
Aby się sprawdziła.. potrzebny byłby menager-despota, jednoosobowy właściciel wszystkiego.
Cociaż potwierdzam, że taki plan mógłby opracować średniorozgarnięty student III roku ekonomii, to czyżby któryś ze studentów tego roku odważyłby się ją zastosować? Ale... jeżeli chodzi o polityków i to NASZYCH, to być może na to nie pozwoliłaby sobie "średniowykształcona" lewica!
Balcerowicz poszedł po najmniejszej lini oporu, zastosował najprostrzą czy najszybszą metodę przekształcania jednego ustroju w drugi. Nie miał pomysłu na najmniejszą kontrolę tego, co wynikałoby z makroekonomi, może myślał, że CI co to będą robić nie będa walszyć jedynie o władzę, ale zajmą się korupcją jego metody. Ponadto o to jak piszesz, nie zadbał. Umysłek misia i już.

Ale, ale. Komunizatorze... dokończ: jakie Ty widzisz inne możliwości, sposoby przemian gospodarczych w Polsce w sytuacji politycznej czasów Tadeusza (nie, nie Konrada!) Mazowieckiego? Mr. Green

Gość

Za Wikipedią .... doktoraty honorowe .... geniusza Balcerowicza.

Tytuły doktora honoris causa przyznały mu następujące uczelnie:

1993 Uniwersytet w Aix-en-Provence (Francja)
1994 University of Sussex w Wielkiej Brytanii
1996 De Paul University of Chicago (USA)
1998
Uniwersytet Szczeciński
Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu
Dundee University
Staffordshire University w Wielkiej Brytanii
1999 Uniwersytet Ekonomiczny w Bratysławie (Słowacja)
2001 Uniwersytet Europejski Viadrina we Frankfurcie nad Odrą (Niemcy)
2002
Uniwersytet del Pacifico w Limie (Peru)
Uniwersytet "Alexandru Ioan Cuza" w Jassach (Rumunia)
2004 Uniwersytet im. Georga Mercatora w Duisburgu (Niemcy)
2006
Akademia Ekonomiczna im. Karola Adamieckiego w Katowicach.
Akademia Ekonomiczna w Poznaniu
Akademia Ekonomiczna im. Oskara Langego we Wrocławiu
Uniwersytet Gdański

Jakoś nie widzę tutaj bardzo renomowanych uczelni, które by doceniły myśl ... balcerowiczowską. Te uczelnie są jakby cóś - niecóś ...mało znane i nieco egzotyczne za wyjątkiem polskich . Ale to już inna.

I tutaj jest odpowiedź na to czy ... Balcerek zasługuje na Nobla.

A moim zdaniem ...w żadnym wypadku

Pozdrawiam

Gość

Hehe...

Jedno mogę dodać. Jestem coraz mniej osamotniony w swoich uczuciach do tego Pana Mr. Green

To cieszy... mnie przynajmniej i napawa nadzieją. Pozostaje zdumienie iż możliwe jest takie masowe kimkolwiek oszołomienie.

Pozdro... Partyman

Gość

A jednak! A jednak pociągnięcie LB i następstawa były naprawdę do przodu. Bo 1. Kto by się odważył? 2. Minimalne skutki transformacji.
A może zastanowimy się, jak można było inaczeJ? Ale wpadłem tu przypadkowo! WIęc do jutra rana. Ciekawe co można było innego!
Panesz! I ta morda Mr. Green

Gość

Hehe... Gościu...

1. Kto by się odważył?... To faktycznie prawda... z tych czarnych Prawd. Mr. Green

2. Minimalne skutki transformacji. ...??? Skutki mają niemal historyczny wymiar maksymalnych. Nie przesądzaj i nie minimalizuj...hehe

Pozdro... Partyman

Gość

Nigdy Balcerowicz nie był moim "królewiczem" z bajki i nigdy nim nie zostanie.Podstawowe zarzyty względem tego Pana to:
- brak finasowego zamknięcia okresu PRL i otwarcia okresu III RP.
- brak inwentaryzacji majątku narodowego
- brak stworzenia jednakowego prawa gospodarczego dla przedsiębiorstw sektora państwowego , spółdzielczego i prywatnego.
- wręcz chorobliwa niechęć do kapitału rodzimego.
- opracowanie kolejnych planów Balcerowicza pod dyktando zachodu.
- brak chocby jednego plany alternatywnego do planu Balcerowicza i otwartej dyskusji na ten temat ekonomistów.
- apodyktyczność Wielkiego Ekonomisty i wręcz niedopuszczenie do żadnej dyskusji w tym temacie
- prywatyzacja przez upadłość , co woła o pomstę do nieba.

Jeden z kluczy do prawdy w temacie polskiej transformacji ustrojowej leży w Komisji Bankowej.Kiedy ruszy działalność tej komisji ? Czy TK słusznie zausterkował jej kompetencje ?

Ahron · Gość

JA głosuje za trybunałem stanu .

Minimalne skutki transwormacji ,a gigantyczne bezrobocie ,olbrzymie zadłuzenie,najniższy wzrost gospodarczy wsród krajów wchodzacych do UE-tz kazdy z innych krajów posiadał kogoś lepszego niż LB.

Gwiazda UW .

Gość

Panesz:
W ujęciu makroekonomicznym: " Popiwek " i wzrost stóp proc. jest dobrym - jako doraźny - sposobem opanowania hiperinflacji. Po zniesieniu "popiwku " i obniżeniu stóp proc. na inwestycje warunkiem wzrostu płac byłby wzrost wydajności, co zwiększyłoby wpływy z podatków pośrednich i bezpośrednich. Niestety LB jak pisał Gość, wyrażał awersję do kapitału rodzimego, a wszelkie ewentualne inwestycje finansowałby z oszczędności. Niestety budżet państwa różni się trochę od budżetu domowego. Myślę, że w tamtych czasach za środki uzyskane ze sprzedaży obligacji zaczęlibyśmy inwestować w budowę dróg i mieszkań - traktując to jako inwestycje centralne - wiążąc płace z wydajnością to nie byłoby tragedii związanych z wprowadzeniem tego kontrowersyjnego programu.

Gość

W pełni i z pewnymi niuansami odpowiada mi post

Gość

Panesz bardzo wyważona opinia ogólnie się z nią zgadzam prócz jednego: brak chocby jednego plany alternatywnego do planu Balcerowicza i otwartej dyskusji na ten temat ekonomistów,
Czy zdajesz sobie sprawę co by to było gdyby uczeni mężowie zaczęli dyskutować? Mało ze dyskusja trwała by do dziś to nawet nie doszliby do wniosku że to o czym dyskutują to trzecia definicja prawdy.

Gość

Panesz wybacz ale Twój ostatni post to kompromitacja znajomości rzeczy.
Szkoda gadać , a gdzie wyselekcjonowanie strategicznych gałęzi przemysłu , sektorów gospodarki w których państwo nigdy nie pozbędzie się większościowego pakietu , by nie tracić nad nimi kontroli.W tym zakresie również to co zrobiono jest bardzo naganne , żeby nie powiedzieć ostrzej.

Polska to nie to samo co inne kraje socjalistycznego bloku. U nas w Polsce były zaczątki gospodarki rynkowej , wolnej od chorej polityki we wszystkich sektorach: państwowym , spółdzielczym , prywatnym. Może trochę przesadzam , ale startowaliśmy z najlepszej pozycji. Jedynie czego było brak to wielkiego kapitału i nowych technologii i tego najważniejszego co mógł , co powinien dać Balcerowicz , bo było to jego zasranym obowiązkiem – uwolnić gospodarkę od polityki , dać czytelne prawo i więcej wolności gospodarczej , związać ludzi z zakładami pracy nie poprzez Kasy Zap.- Poż , lecz przez własne udziały w firmie , dać ludziom trochę wolnej ręki , możliwości do rozwinięcia swoich firm w myśl zasady wszyscy działają na tych samych warunkach , liczy się wynik ekonomiczny i nic więcej. Dobry funkcjonuje , słaby odpada.

Balcerowicz musi zacząc mówić , gdy go pytaja.

Gość

Łukasz:
Alternatywnym okazał się program prof. Grzegorza Kołodki. Dowodem na jego uznanie niech będzie zatrudnienie go przez Bank Światowy po przegranych wyborach koalicji SLD PSL. LB natomiast po przegranej w 1993 musiał odejść do bardziej prozaicznych zajęć, a czasu nie marnował, m.in. rozłożył Unię Wolności. No cóż, u nas nadal bardziej ceni się widowiskowe klęski niż konstruktywne działanie...

Gość

Oto co co napisał K. Poznański we wstępie do swj książki "Obłęd reform"

"Niniejsza książka jest napisaną od nowa pracą zbudowaną na schemacie mojej poprzedniej książki Wielki przekręt. Klęska polskich reform. Minęło kilka miesięcy od ukazania się tamtej książki, mojej pierwszej publikacji po polsku od dwudziestu lat. Jej sukces był dla mnie sporym zaskoczeniem. Obawiałem się, że moja skrajnie krytyczna ocena zmian ustrojowych w gospodarce zrazi czytelników. Książkę sprzedano jednak w niespotykanym - jak na ten gatunek - nakładzie dwudziestu kilku tysięcy egzemplarzy. Niestety nie znalazła ona uznania w głównych ośrodkach opiniotwórczych, w tym akademickich. Odnieść można wrażenie, że polscy naukowcy w zasadzie uznali książkę za niewygodną, gdyż przez całą dekadę głoszą pochwałę reform, które ja opisałem jako klęskę.

Oczywiście nie należy zbyt dużo oczekiwać po jednej książce, ale można się pocieszyć, że stała się przynajmniej przedmiotem konwersacji w tych kręgach. Ukazało się mnóstwo recenzji, tyle, że wysokonakładowa prasa albo całkowicie przemilczała książkę albo odniosła się do niej z wyjątkową zjadliwością.

Miałem też kilka zaproszeń do telewizyjnych oraz radiowych dyskusji, które zawsze były bardzo burzliwe. Spotkałem się też z młodzieżą studencką, głównie w Krakowie i Warszawie. Dwukrotnie miałem okazję przedstawić swoje poglądy posłom na zaproszenie Sejmu. Odebrałem też obszerną pocztę elektroniczną od czytelników, którzy w większości zareagowali z dużą troską na moją krytykę reform. Dla nich, bierność ośrodków wpływu czy samych władz w sprawach poruszanych w książce musi być bardzo deprymującą.....

I to jest istota ... problemu

Gość