POLITYKA 2o

Gość

Nie jestem ekonomistą ale wiem ile zdrowia mnie kosztowało by nie upadł mój Zakład Inwestycji Budowlano Montażowych wykonujący usługi na rzecz Wojewódzkiego Związku Spóldzielni , nie ważne jakiego.

Ja wiem co to jest ekonomia w skali zakładu pracy , jak wyglada wycena wykonanej roboty , co to jest dokumentacja , kalkulacja , kosztorys , faktura , zysk , konkurencja , przetarg , oferta itd.

Wiem jak powstawje wycena za wykonaną pracę , wiem co to są normy pracy , normy zuzycia materiałów , co to są normy pracy , co wpływa na wysokość wyceny , jakie koszty, jaki zysk i jak działa taki zakład.To ,że zaczęły się klopoty to nie była nasza wina .Wina leżała w tym , że wzięto się za likwidację spóldzielczości. Jak kłopoty finansowe zaczęły mieć poszczególne spóldzielnie , kłopoty zaczeliśmy mieć i my.Wejście na wolny rynek i konkurownie z prywatnymi firmami też nie było możliwe w tym czasie.Działaliśmy nie na tych samych zasadach , takie stworzono przepisy , czyli tak działało prawo.

Spóldzielnia niczego od państwa nie chciała .Oczekiwała na spójne jasno czytelne zasady funkcjonowania i normalizację przepisów , a nie rewolucję.Wcale nie zamierzała sprzedawać majątku.To dzięki wielkiemu ekonomiście i jego strategii zakład został doprowadzony do zadłużenia i upadku.

Co Wy z tym sprzedawaniem.Nie wiem na kogo bardziej zadziałały powtarzane slogany , na mnie czy na kogoś innego.Ciekawi mnie czy swój własny dom , mieszkanie , samochód też byście sprzedawali w podobny sposób.Np. przed przybyciem chętnego do kupna autka Jaga by po nim troszeczkę poskakał w szpileczkach , w środeczku wysypała woreczek smieci , tak dla upiekszenia.Czy cena by wzrosła ?

Balcerowicz to historia.Jak został oceniony niech świadczy to co dzisiaj robi.Liczył chyba na więcej.

Ale jest jeszcze drugi problem jaki pozostawiła po sobie III RP – to powstałe w tym okresie i dalej w większości obowiązujące prawo.

Wielu Polaków zastanawia się dzisiaj, czy nasza gospodarka ma szanse przetrwać w konkurencji z globalnymi gigantami. Czy odrodzi się rodzimy kapitał , czy jest miejsce na taką gospodarkę jak polska. Jednym słowem czy istnieje plan w jakimś stopniu przeciwny zapędom wielkiego L.B. w myśl powiedzenia lepiej późno niż wcale.

Realia są takie, że w skali światowej nie działa żaden wolny rynek, jaki znamy z podręcznika, na którym wychowali się, albo o którym słyszeli polscy ekonomiści. Nie ma jakiejś nieskończonej liczby bezwzględnie konkurujących firm i wolnych cen, które odpowiadają krańcowemu kosztowi. Tak naprawdę w wymiarze globalnym działają wielkie korporacyjne monopole, więc nie ma konkurencji, a tylko nieformalne umowy, no i dyktowane ceny. Ceny których tak naprawdę nikt nie kontroluje , nikt nie wie bo i skąd ile w danej cenie wyrobu jest właściwych kosztów wytwarzania , a ile zysku. Co do zysku nie ma żadnych reguł , ani kontroli. Czyżby wielki o tym nie wiedział.

Nie ma gospodarki, w której przedsiębiorstwa konkurują, a rządy narodowe przyglądają się temu, nie mieszając się w rywalizację. Gdyby tak było, to wtedy konsensus waszyngtoński miałby jakiś sens. Tymczasem sytuacja jest taka, że państwa na zagranicznych dla siebie rynkach wspomagają swoje narodowe korporacje. Taki jest ich interes – jeśli ich firmom idzie dobrze, to w kraju powstają miejsca pracy i rosną płace, a więc wyborca jest zadowolony i głosuje znowu na daną partię i jej polityków. Czyżby wielki o tym nie wiedział.

Korporacyjne monopole chętnie wkraczają do krajów, gdzie nie ma lokalnych monopoli, albo gdzie państwo jest bierne z powodu braku pieniędzy czy etyki. Wówczas mogą działać bez barier prawnych, mogą na lewo „kupować” państwowe firmy, wybierać prezydentów, no i, jeśli trzeba, montować wojskowe wyprawy.

Monopole operują zwykle pieniędzmi, które przerastają budżety takich krajów, jak Polska , one stały się jeszcze większe, ponieważ pozwolono im, jak u nas, na przejęcie większości fabryk i banków. W ten sposób świat staje się jeszcze bardziej nierówny. Wielu naszych sztandarowych ekonomistów i polityków wciąż pozostaje w oparach ortodoksji ekonomicznej lat 90.? Tymczasem odeszli od niej ci, którzy ją promowali, jak choćby Jeffrey Sachs, dziś główny krytyk postępowania państw rozwiniętych w stosunku do krajów rozwijających się czy biednych. Co na to nasz wielki ekonomista.

Polscy ekonomiści nie zrezygnowali z retoryki tzw. konsensusu waszyngtońskiego. Te słowa czy slogany są wciąż przydatne, choć sprzedaż resztek majątku państwa została przystopowana przez tą ekipę – J.K. Później też mogą być przydatni z takim myśleniem , gdyż będą służyć ogołacaniu tych samych ludzi już nie z majątku, ale z pomocy socjalnej, emerytur i ubezpieczeń – na rzecz rynku, czyli właścicieli banków i fabryk. Zobaczymy jak się spisze II i III filar gdy przyjdzie im czas wypłat nalezności emerytalnych. , czy któryś nie splajtuje w dziwnych okolicznościach.

W myśli zachodniej przebijają się już od pewnego czasu krytyczne opinie w tej sprawie, gdyż tu się ciągle debatuje, i to otwarcie. Sachs jest jednym z tych krytycznych głosów, ale on nie wypowiada się krytycznie na temat Europy Wschodniej, najwyżej w sprawie Rosji, którą parę razy krytykował za korupcję. W każdym razie Balcerowiczowi wciąż składa laurki i głosi, że Polska droga jest najlepsza. Mówi tak, ponieważ to ma sens w jego przypadku, gdyż świat myśli, że wspólnie z Balcerowiczem stworzyli cud w Polsce. Może tak mówić bezkarnie w Polsce, bo tu elity i władze wierzą w ten cud. A za granicą mało kto wie, co naprawdę dzieje się w Polsce. Sachs głosząc polski sukces, podnosi swoją rangę. Nie wiem zresztą po co, bo to jest wybitny ekonomista - teoretyk.

Mówienie w Polsce o konsensusie waszyngtońskim może być nieco mylące. Ekonomiści, których symbolem jest Balcerowicz nie przejęli się skutkami swych poczynań , ciągle wierzą w swą nieomylność. Świadczyłoby to o pewnym ideologicznym zaangażowaniu. Tymczasem w Polsce nie toczy się żadna ideologiczna debata. Tu się nie debatuje, tu się działa – na własną korzyść, nie na korzyść ogólną. Ani elity, ani władze nie zastanawiają się nad tym, który pogląd jest słuszny. Tu chodzi o to, który pogląd lepiej służy własnym interesom.

Mam nadzieję , że w ostatnim roku zaczynało się myśleć trochę inaczej. Trochę optymizmu nikomu nie zaszkodzi , wszak L.B. odszedł.

- Czy zostanie napisana książka na temat oceny ekonomii wielkiego L.B. , napisana bez podłoża politycznego , napisana przez znawcę rzeczy , lub pod kuratelą ludzi znających się na zagadnieniach ekonomi pisanej przez duże E , gdzie liczą się argumenty za i przeciw , gdzie brane są pod uwagę plusy i minusy , gdzie grupa ludzi cenzurujących pisanie takiej oceny zdaje sobie sprawę , że nie ma systemu idealnego w zakresie właściwego doboru środków dla zaspokojenia wszystkich , nie ma lekarstwa w rodzaju eliksiru – ekonomia to nie magia , to nie zaklęcia. Ekonomia wówczas ma sens gdy jest powiązana z gospodarką , z codziennym życiem ogółu obywateli , gdy służy wszystkim a nie tylko wybranym.

Konsensus waszyngtoński zapanował głównie dlatego, że lepiej służy osobistym korzyściom elit. Przecież on mówi o konieczności zastąpienia państwa rynkiem , mówi o sprzedaży tego , co państwowe , oraz że najlepsze są inwestycje zagraniczne, ponieważ zewnętrzni inwestorzy działają bez państwa i lepiej znają rynek. Zatem wniosek jest jeden: trzeba sprzedać wszystko zewnętrznym przedsiębiorcom. I to było celem elit i władzy z tego powodu, że z tych dochodów żyje się lepiej niż ze sprzedaży własnym obywatelom. Ci mają mało grosza, a zanim się wzbogacą, to miną wieki. Tymczasem w salonach już są wystawione piękne samochody i inne dobra, którymi elity mogą cieszyć się natychmiast.

Polscy ekonomiści , gdzież oni są , pokażcie mi jednego , który by przeciwstawił się L.B. Można odnieść wrażenie, że duża ich część stała się raczej lobbystami wielkiego biznesu niż naukowcami poszukującymi najlepszych rozwiązań.

W Polsce nie ma już właściwie ekonomii, a więc nie ma już ekonomistów. Zwłaszcza w ekonomii nastąpił straszliwy upadek życia naukowego. Aparat zajmujący się prywatyzacją majątku oraz zawłaszczaniem budżetu państwa wchłonął masę ekonomistów. Chodzi nie tylko o aparat państwa, ale też o media. Dowodzą tam wyższości rynku nad państwem i deliberują nad stopami procentowymi NBP. Balcerowicz od wielu lat pisze na temat wyższości rynku w lecznictwie, w prasie, na kolejach, w górnictwie, nauce i wszędzie, gdzie da się pomyśleć. Nigdy dotąd nie przyszło mu do głowy, że być może jednak rynek nie działa właściwie bez państwa, że ważna jest współzależność tych instytucji, bo od tego może zależeć, czy gospodarka sobie radzi, czy nie. Poglądy, jakie głosi Balcerowicz można tłumaczyć tylko brakiem rzetelnej wiedzy. Gdyby zbliżeni do niego ekonomiści mieli taką wiedzę, to nawet kierując się własnymi interesami, ich wywody byłyby bardziej wyrafinowane. Staraliby się pogodzić wiedzę z wykrętami. Byłoby trochę więcej kluczenia, a nie tak po prostacku, jak w dawnych czasach, że partia ma zawsze racje. W każdym razie, dyskusja o wyższości rynku nad państwem stała się substytutem dla rzeczowej debaty nad realiami zmian ustrojowych po 1989 roku. Podobnie jest z dyskusjami na temat stopy procentowej, które stały się substytutem dla debaty nad polityką gospodarczą.

W ciągu ostatnich dwóch lat stopy procentowe zostały radykalnie zredukowane i teraz są już tylko o parę punktów wyższe , albo i nie , niż w UE. Ale gospodarka tylko trochę drgnęła po okresie stagnacji , pomijając rok 2006 a na dodatek, pomimo ożywienia produkcji, bezrobocie powoli spada ale pozostaje chyba najwyższe wśród krajów unijnych i postkomunistycznych. A zatem bez zmobilizowania bezrobotnych oraz wpompowania dodatkowych dochodów, gospodarka nie jest w stanie rosnąć na dłuższą metę. Walka o wykorzystanie dotacji unijnych to jest w tej chwili front prawdziwej walki o Polskę.

Co ciekawe, nie rozważono w Polsce znaczenia tego, iż placówki bankowe działają u nas jako oddziały zagranicznych banków. Widoczne jest to, że one nie reagują na politykę i zmiany stóp NBP. Być może korzystają z własnych źródeł finansowania swojej działalności kredytowej i dlatego mogą ignorować NBP.

Rynek, wymaga mądrych regulacji , przemysł ten co pozostał , rolnictwo wymaga modernizacji i mądrych perspektywicznych przekształceń , a u nas wszelkie tego typu zabiegi wywołują krzyk , od ZZ po prasę ,że wracamy do komunizmu. Przecież nawet Adam Smith domagał się wprowadzenia górnej granicy oprocentowania kredytów i przeklinał spekulantów.

Retoryka rynkowa służy rozdrapywaniu tych środków, które trafiają do budżetu państwa, czyli w dużej mierze podatków ściąganych od emerytów i robotników, a przeznaczanych na najprzeróżniejsze tzw. fundusze specjalne. Ich „specjalność” polega na tym, że w przeciwieństwie do normalnie budżetowanych środków, pieniądze z tych funduszy nie podlegają kontroli sejmowej. Są one w dyspozycji mianowanych urzędników, którzy mają prawo – w ramach przyjętego pułapu – robić z nimi to, co chcą, bez nadzoru. W ten sposób prawie połowa tego, co wpływa do budżetu, wypływa z niego w sposób niekontrolowany.

Reforma finansów aż się prosi. Oby zapowiedzi w tym temacie Pani Gilowskiej zapoczątkowały zmiany. Wcale nie najważniejsze jest zmniejszenie podatków , lecz uczynienie ich bardziej czytelnymi , zrozumiałymi , likwidującymi szarą strefę. Czy podatki muszą być zbójeckie i zagmatwane ? Czy muszą być stosowane liczne ulgi ?

Zmiana ekipy rzadzącej niczego dobrego dla Polski nie przyniesie co widać po jej poczynaniach , poczynaniach ślepego w obcym mu miejscu.
Jednym słowem szkoda gadać i niepotrzebnie wplatałem się w tą dyskusję.

Janusz

Gość

Gość

Gość

Gość

"Ale gospodarka tylko trochę drgnęła po okresie stagnacji ," - a kiedy ta stagnacja była ????

Prawda jest taka, że PKB w Polsce od roku 1990 do 2004, a więc w ciągu trzynastu lat, wzrósł o 62,2 procent, co daje średnio 4,8 procent rocznie

Gołym okiem widać, że w Polsce żyje się lepiej - i to nie tylko elitom !!

Gość

Gość

Gość

Gość

Przeczytaj o prywatyzacji w Niemczech - NRD czy chociażby w Czechach, nie bylo tak ,że Polacy musili ponieść koszty tej reformy. Doprowadzanie do upaku a potem sporzedaz, jest prywatyzacją...ale konsolidacja, budowa, poszerzanie okregów dystrybucji i sprzedaz poprzez giełdę też jest prywatyzacją. Przykałdy Orlenu, PZU, czy PKO BP...można tak bylo zrobić z większością zakladow, a nie oddawać je za długi...jak Wedel, czy TPSA np.

Jest to temat rzeka, nie mam zamiaru opisywac wszystkiego...już mi się nie chce, ale jak masz ochotei czas, poszukaj w necie na ten teamt artykułów.
Nawet bym Ci jes tutaj wkeił ale nie mogę :).

90% Marek jest tylko znanych w państwach ich kreowania i "sprzedaży" z naszym ok 40 mln rynkiem, jesteśmy/bylismy łakomym kąskiem.
Przecież tylko kilka marek miedzynarodowych ja Coca Cola Pepsi i podobne mogą pochwalić się bytnościa w eiekszosći państw świata, my także takie mamy wódki, Zywiec, Okocim, Krakus...itp, ale nie należa one do polskich włascicieli.

Gość

Gość