POLITYKA 2o

Incognita

No popatrz...miałam podobne marzenie, ale ja po lekturze Faraona.
Zaczynałam czytać w baaardzo wczesnym dzieciństwie i bardzo mocno przeżywałam wszystkie przygody bohaterów (do łez nawet)...

No ale ja nie o tym chciałam, znalazłam kiedyś (gdy szukałam w necie wyrobów z tego czerwonego granitu) taki artykuł

[link widoczny dla zalogowanych]
Fajnie napisany, wielowąkowy i zaskakujący...czego to ludzie nie wymyśą
W każdym razie powiązania Królowej Hatszepsut, Jej doradcy Usera (który powinien być patronem wszystkich forowiczów - userów) z pojawieniem się na naszym forum wątków staroegipskich zdają się być nieprzypadkowe...
właśnie wymysliłam teorię spiskową...to moja pierwsza... Hurra

na tej stronie znajdują się też odnośniki do innych ciekawych tematów...
[link widoczny dla zalogowanych]

Gość

Gdybym dogrzebała się w pamięci do lektur z dzieciństwa, to zapewne mówiąc o pierwszym zderzeniu z Egiptem musiałabym wskazać na W pustyni i w puszczy H. Sienkiewicza i pierwszy etap "podróży" Stasia Tarkowskiego i Nel Rawlison z karawaną porywaczy przez Egipt (Ty, inni pewnie też - książka i/lub film).
Oczywiście Faraon B. Prusa, ale to później (i chyba gdzieś w okolicach czasowych była właśnie książka Bogowie, groby i uczeni).
Powieść zrobiła na mnie dość przygnębiające wrażenie. Począwszy od manewrów, kiedy Herhor z powodu skarabeuszy wymusza zmianę trasy przemarszu wojsk, w wyniku czego zniszczeniu ulega kanał, mający nawadniać ziemię, i wieloletnia niewolnicza praca człowieka idzie na marne, a jemu samemu odbiera sens życia. Skończywszy na dziejach samego Ramzesa, jego młodzieńczych marzeniach i wierze, że może zreformować kraj, poprawić los poddanych i przywrócić blask władzy faraona, podejmowanych przez niego próbach i ponoszonych porażkach, za którymi stoją władza i potęga kapłanów (również majątki świątyń, których bronią i swojego status quo), ich wiedza, którą wykorzystują przeciwko ludowi Egiptu i samemu faraonowi. Natomiast film pozostawił niezatarte wrażenie o potędze i uroku Egiptu, pokazał cudowne pustynie (ha, np. Pustynia Błędowska), architekturę sakralną i pałacową, rytuały, obyczaje... - wielkość, piękno i egzotykę... I choć tylko część zdjęć była robiona w oryginalnej scenerii Egiptu, to na wiele lat był to mój obraz Egiptu.
Incognita, bardzo dziękuję za linki - się przydadzą.

Jaga, ja do Aleksandrii jeszcze nie dotarłam, więc... mam po co wracać do Egiptu.
Dynastie i władcy (ich dokładna znajomość, tudzież dokonań i/lub porażek) to chyba wiedza dla wtajemniczonych, biegłych w swej sztuce archeologów i historyków egiptologów, wątpię by wielu fascynatów–amatorów chronologię wykuwało na pamięć (są pomoce, zawsze można sprawdzić, upewnić się). Okresy historyczne (a w nich dynastie) akurat łatwo uporządkować - tak naprawdę jest ich kilka (wszystko po kolei, jak się nieco uporządkuję, bo... w chwili obecnej mam natłok myśli i wielki chaos o czym zacząć pisać) i tylko trochę upraszczając dzieje 3000 lat starego Egiptu można sprowadzić do okresów Starego, Średniego i Nowego Państwa, Okresu Późnego oraz trzech Okresów Przejściowych między nimi (+ coś przed i coś po) – nie tak wiele do zapamiętania. Z władcami jest gorzej, ale przecież do dziś nie wszystko jest jasne i dla naukowców - daty panowania (a czasem nawet przypisanie dynastii do określonego okresu) podawane są różnie i w przybliżeniu.
Co do lektur, to może też w trakcie tematu. Tak "na dzień dobry" nasuwa mi się na myśl taka malutka pozycja z wydawniczej serii "To warto wiedzieć o sztuce" - Olivia Zorn: Starożytny Egipt, Świat Książki, Warszawa 2006 (ale… nie wiem czy o tego typu lektury Ci chodzi - wątpię; ok., będą i inne). To takie kompendium wiedzy, naprawdę bardzo skrótowe, zawierające esencję wiedzy na tematy chyba najbardziej interesujące amatorów, a dotyczące architektury - jej rodzajów, technik budowlanych i dekoracji architektonicznych, rzeźby, malarstwa. Układ jest przejrzysty, opisy zrozumiałe dla… laika, do tego zdjęcia, ryciny, schematy, plany, obrazy rekonstrukcyjne, tablice chronologiczne – brzmi może nieciekawie, ale czyta się lekko.

Gość

Ach, Maat, wszystko bym chciała, ale.. sądziłam, że w tym okresie życia nareszcie będę miała czas na wszystko, na co nie miałam wcześniej. Niestety. Jestem zaganiana nie mniej, niż kiedyś, tylko inaczej. Oczywiście, z własnego wyboru. A kupka książęk leży ciągle na mojej nocnej szafce, czeka.
Niemniej, takie skrótowe podręczne opracowanie historii Egiptu, jako rodzaj przewodnika do tego, co się czyta, byłoby niezłe. A i wnuk historia ciągle bardzo się interesuje, w tym starożytnością - zapewne ze względu na jej barwność.
Dzisiaj nie mam już chęci ani czasu na poważne dokształcanie sie - ale chętnie czytam beletrystykę w ramach tego tematu. Problem tylko z tym, że nie widzę na rynku dobrej prozy w tej tematyce.
O jakości zbliżonej do "Egipcjanina Sinuhe" Moiki Waltari. Czy też "Józefa i jego braci" Tomasza Mann'a. Czytam te książki od czasu do czasu na nowo, jak już trochę zapomnę.

Ale Twój temat poruszył - wspomnienia.
Aleksandria - pamiętam piękne ogrody, palmy, plażę, kasyno. Ale także ubogie, rozwalające się dzielnice , i katakumby. Pamiętam przewodnika , starca w brudnawej galabii, który wymachiwał na nas kijem i grzmiał: Róbcie zdjęcia zabytkom, nie róbcie biednym, obdartym dzieciom egipskim!
Pamiętam też w hotelu wesele, które się tam odbywało, pannę młodą, i dekoracje z białawych, bardzo silnie pachnących kwiatów..
I papryczkę, której kawalątek zjadłam, a potem mało się nie udusiłam, bo niebacznie popiłam ja woda, zamiast winem!
Ten etap był jednak dla mnie najmniej ciekawy - był głównie wypoczynkowy, nie było zbyt wiele zabytków do zwiedzania.
Aleksandria często pojawia się w powieściach dotyczących Rzymu, jest wpleciona w jego historię.

Ileż to lat temu było.. Aż się wierzyć nie chce.

I to poparzenie słoneczne mojej wrażliwej skóry, na której jakiś egipski jogurt ścinał się natychmiast.

Incognita

Nooo...książki do czytania na temat notuję...ostatnio do 2 naraz bibliotek zapisałyśmy się z Lalką... Super

Mnie najbardziej interesują odkrycia, współczesne...zawsze mnie ciekawi jak jeszcze coś można nowego odkryć na tym najbardziej zdeptanym przez archeologów, dobywaczy i złodziei lądzie...
Jak widać jeszcze sporo.
Lubię oglądać programy (NG, Discovery) mówiące o niezwykłości zdobyczy cywilizacyjnych starożytnych.
To macanie własnoręczne dopiero przede mną... dojrzewam... Mr. Green

Gość

Gość

http://www.2o.fora.pl/to-i-owo,47/nowosci-i-nie-tylko-wydawnicze-reaktywacja,3655-50.html#120972