POLITYKA 2o

Gość

Warto zacytować tutaj niezmiernie trafne stwierdzenie, że Państwo nie jest po to, by nas chronić przed własna głupotą, ale musi to Państwo bronić jego obywateli przed różnej proweniencji szarlatanami politycznymi z ich własnymi, a obserwowanymi w naszej siermiężnej, płaskiej rzeczywistości – słabościami i dziwactwami, kompleksami i małostkowością, paranoją i niebywałym zadęciem.
Jak mali, nikczemni ludzie, topiąc niemal we krwi (vide casus Barbary Blidy) swoje kompleksy i wybujałe ambicje, generowali powszechny, paraliżujący strach tworząc swój własny, wydumany świat „układów” i oligarchii. A przecież Kaczyńscy pogrążeni w swych olbrzymich kompleksach stworzyli sobie ongiś prywatną policję, która śledziła nad wyraz gorliwie wszystkich bardzo źle ustosunkowanych do ich bytu polityczno-biologicznego i znajdowała na tych wszystkich nieprzychylnych im haki, a właściwie tylko haczyki. PiS, kiedy zabrakło już celów w jakieś tam formie zrealizowanych (w jaki sposób, to już trzeba pominąć), takich jak długotrwale obiecywana likwidacja WSI czy utworzenie osławionego (niechlubnie) CBA, zaczęło niemiłosiernie buksować w miejscu obryzgując grubą warstwą błota wszystkich i wszystko naokoło.
Jak już kiedyś pisałem, polityka to naprawdę coś więcej niż epizod wyborczy. To potrzeba poszerzenia współudziału obywateli w polityce, udostępniania im nieskrępowanego partyjnymi zaleceniami dostępu do mediów i zapewnienia ludziom poznawania swych praw i umożliwiania upominania się o ich rzetelne poszanowanie. Słowem, polityka powinna być, wręcz musi być codziennym ćwiczeniem się w znajomości prawa i zwierzęcej niemal czujności. Przecież niewątpliwym truizmem jest stwierdzenie, że nie ma, nie może być silnego państwa bez mocnego, świadomego swych celów społeczeństwa, które by je poddawało świadomym i przemyślanym mandatom politycznym, przejrzystym normom i systematycznej kontroli, i nie służyło li tylko celebrowaniu rytuału wyborów lecz na ciągłym zapełnianiu pustki międzywyborczej, na obarczaniu odpowiedzialnością parlamentarną i konstytucyjną ministrów z wszelkiego możliwego nadania; Polacy chcą mieć pewność, że mogą liczyć na niezależne urzędy publiczne i na to, iż wszelkie nadużycia władzy (chociażby takie, jakie obserwowaliśmy za czasów PiS) oceniać będzie niezawisły sąd na uzasadniany wniosek nie ulegającej ziobropodobnym indywiduom prokuratury. I oby – że przytoczę tutaj słowa Cervantesa z „Don Kichote’a” – „ ... oszustwo, obłuda i złość nie bruździły prostocie i prawdzie”. Jak małe to żądanie a jak zarazem wielkie i – jak do tej pory w ciągi ostatnich osiemnastu lat – nie do spełnienia !
Najbardziej jednak dzisiaj trafny wydaje się być sąd, który kiedyś sformułował Charles François Dumouriez (oczywiście nie mówił to w odniesieniu do naszych „pisuarów”): „Ils n’ont rien appris ni rien oublié.” Co przełożone na zrozumiały język znaczy tyle, że: „Niczego się nie nauczyli i niczego nie zapomnieli”.
Święta prawda !

Gość

A nauczą się?
Chyba już łypnąłeś na "krowę" i między innymi to też Cię ruszyło...

Nie myślę, aby wyciągnęli właściwe wnioski. Należy się spodziewać, że wnioski wyciągną, ale jak dalej szantażyć!