POLITYKA 2o

Gość

A ja jeszcze raz dzisiaj, bo wiele spraw się nawarstwiło i powoli ucieka ...

Najbliższe dni pokażą czy w powyborczy poniedziałek obudziliśmy się z ręką w nocniku. Mówię tutaj o nieśmiało rozważanej koalicji PO-PiS. Oby tylko do tego nie doszło, bo całe to zarzekanie, że należy PiS odsunąć od władzy byłoby o .... rozbić. Potrzeba jeszcze jednak na wszystko trochę czasu. Demokracja (a podobno właśnie ten system wybraliśmy po 89 roku) wcale nie zagwarantuje nam – i to należy z całą mocą podkreślić i jasno wyartykułować – że będą już od teraz rządzić nami tylko i wyłącznie sprawiedliwi, prawi i szlachetni ludzie. Tych rzekomo „prawych i sprawiedliwych” z definicji już przez ostatnie dwa lata mieliśmy. I mogliśmy się naocznie, na własnej skórze przekonać, że nie zawsze – w myśl przewrotnej idei – „lud ma rację”, i nawet głęboka wiara wspomagana dodatkowo przez ojca Radiopiernika, że społeczeństwo, to z ciasnymi, uwierającymi mózg beretami, – wybrało przywódcę, który jest przekonany: „JA jestem prawy, dobry, szlachetny i bardzo skuteczny !!!”
A jeszcze w piątek, przed ciszą wyborczą ten właśnie osobnik napuszony pozował, mocno jak tylko potrafił w swej mikrej postaci – na Janosika. Dostał od górali pas, czapkę góralską i ciupagę. Bardzo mu jak było to widać odpowiadała ta rola tyle tylko, że z pewnością zapomniał jaki był finał tego janosikowego zbójowania – Janosik został powieszony za Ziobro !!!
No, i dziś już wszystko wiemy. Nie będziemy rzewnie płakali, że odcięto wreszcie od – mówiąc językiem karłowatego Jarosława „Wielkiego” – koryta tych, którzy uzurpowali sobie prawo do określania ex cathedra, do szeregowania ludzi na dobrych i złych Polaków. Możemy w tej chwili, może trochę nieśmiało, patrzeć z jakim takim optymizmem w przyszłość. Chyba, że ta nasza, nie tak nowa, klasa polityczna u steru Polski zmajstruje nam nowe „kuku” w postaci tego cholernego POPiS-u.
Najważniejsze, iż na jakiś czas, i oby to było więcej niż cztery lata, PiS w osobach Macierewicza, Kurskiego, Louisa Dornowatego, Dudzińskiego, tego ordynusa kopiącego leżącą kobietę, Urbańskiego, kuglarza i prestidigitatora Enkelkinga, Czabańskiego ubóstwiających ten cały dwuletni, odchodzący w niesławie cyrk, i używających jego rekwizytów bez jakichkolwiek zahamowań odeszli na boczny tor. Ale, najlepiej byłoby aby czym prędzej wyżej wymienieni łącznie z największym nieszczęściem polskiej polityki zagranicznej (popisującej się nie tylko w Lizbonie) Anną Fotygą, odeszli gdzieś na mityczny Madagaskar i więcej nie bruździli, nie jątrzyli tak jak do tej pory skutecznie czynili. Szkoda tylko, iż nie odeszli w polityczny niebyt jak osławione acz mocno niestrawne Giertychowsko-Lepperowskie przystawki. Ale, to już jest marzenie o zbyt wielkim szczęściu na które jeszcze nie zasłużyliśmy. Najważniejsza jest jednak konstatacja, że nieistotnym jest, czy kot jest czarny, czy biały, byleby tylko skutecznie łowił myszy. Bo tak naprawdę – moim bardzo skromnym zdaniem – nie ma już u nas socjalizmu (tego w światowym formacie, nie SLD-wskiego czy Lepperowego, ani prawdziwego konserwatyzmu; został nam tylko ordynarny oportunizm. Ale to już zupełnie inna bajka.